Μαρία Καρχιλάκη 

Εδώ και οκτώ μήνες είναι ζήτημα εάν υπάρχει έστω και ένα newsletter διεθνούς ΜΜΕ που να μην συμπεριλαμβάνει, σχεδόν σε καθημερινή βάση, στη θεματολογία του την Ελλάδα. Κοινός παρανομαστής -το ενδεχόμενο ενός Grexit.

Το πιο ενδιαφέρον απ’ όσα έχουν φτάσει στο inbox μου είναι ένα του Quartz. Αυτό: “Ετοιμαστείτε για Grexit. H Ελλάδα θ’ αφήσει την ευρωζώνη -οσονούπω, αν όχι φέτος.

Τα μπλε γράμματα ανακατευθύνουν στο εκλαϊκευμένο οικονομικό blog “Marginal Revolution” του Tyler Cowen, ο οποίος διδάσκει οικονομικά στο φημισμένο Πανεπιστήμιο της Βιρτζίνια, George Mason (στο οποίο, ειρήσθω εν παρόδω, έχει πάει δύο φορές το Νομπέλ Οικονομικών Επιστημών, συγκεκριμένα στους καθηγητές James Buchanan, το 1986 και Vernon Smith, το 2002) και σε άρθρο του με τίτλο “Γιατί πιστεύω ότι η Ελλάδα θ’ αφήσει την ευρωζώνη οσονούπω, αν όχι φέτος“.

Ο Cowen “πατά”, για να επιχειρηματολογήσει, στην άποψη περί non-Grexit του γνωστού αμερικανού οικονομικού συντάκτη-αναλυτή, Matt Yglesias, την οποία και προτάσσει. Να τι λέει ο Yglesias:

Φαινομενικά, η πολιτική κρίση στην Ελλάδα δείχνει προς μια πιθανή έξοδο της χώρας από την Ευρωζώνη. Και γιατί όχι; Κορυφαίοι πολιτικοί της Ευρώπης (σε off-the-record συζητήσεις) σαφέστατα έχουν μετανιώσει που την άφησαν να μπει το 1999 ενώ άλλο τόσο σαφέστατα και οι Έλληνες ψηφοφόροι έχουν βαρεθεί να τους λένε οι Βρυξέλες και η Φρανκφούρτη τι να κάνουν. Από δημοσιογραφικής σκοπιάς, ένα “Grexit” έχει τεράστιο ενδιαφέρον γι αυτό και γίνεται τόσος λόγος και υπάρχουν τόσες πειστικές θεωρίες για το πως μπορεί να δρομολογηθεί όλο αυτό. Αλλά νομίζω ότι δεν πρόκειται να συμβεί. Οι δυνάμεις του κατεστημένου θα συσπειρωθούν, ακόμη ένας μεγάλος συνασπισμός θα ηγηθεί της Ελλάδας και θα την οδηγήσει σε ακόμη μπόλικα καταθλιπτικά χρόνια λιτότητας και αργής ανάπτυξης.

Να και η επιχειρηματολογία περί του αντιθέτου του Cowen, σε γλώσσα κάπως… ελευθεριάζουσα:

Παρόλα αυτά, εγώ πιστεύω πως η Γερμανία θέλει τους Έλληνες εκτός. Κατ’ αρχάς, διότι η Γερμανία βλέπει την Ελλάδα σαν ένα πολιτιστικό και οικονομικό καρκίνωμα και δεν θέλει να γίνει κανόνας η αθέτηση πληρωμών. Έπειτα, η Γερμανία βλέπει πως υπάρχει αρκετή σταθερότητα αυτή τη στιγμή στην ευρωζώνη (σημείωση: δεν υπαινίσσομαι ότι η σταθερότητα είναι καλή σε κάθε περίπτωση) και πως τα τελευταία ελληνικά προβλήματα δεν φαίνεται να πολυεπηρεάζουν και τους άλλους. Δεν είναι κακή στιγμή να τους πετάξουμε έξω. Τρίτον, η Γερμανία είναι έξυπνη και αντιλαμβάνεται πως τα πραγματικά προβλήματα είναι οι Podemos στην Ισπανία, σχεδόν όλοι στην Ιταλία και ίσως κάποιοι στη Γαλλία. Τώρα είναι η κατάλληλη στιγμή να στείλουμε σ’ όλους αυτούς του αποστάτες το μήνυμα ότι δεν παίζουμε με την Τρόικα και ποιος θα μπορούσε να είναι καλύτερος τρόπος από μια οικονομική καταστροφή σε μια απείθαρχη Ελλάδα; Πιστεύω ότι η Γερμανία μπλοφάρει με τον Σύριζα κι όταν έρθει η στιγμή θα βγάλει τη πρίζα και θα τους τελειώσει.

Στο τέλος της ανάρτησής του, ο Cowen παραπέμπει μέσω της Financial Post σε άρθρο του Bloomberg το οποίο, με την κλασσική μέθοδο follow the money και μέσω τριών γραφημάτων με στοιχεία από την Τράπεζα της Ελλάδος, επιχειρεί να τεκμηριώσει με τον πιο απλό και κατανοητό τρόπο ότι η Ελλάδα βρίσκεται στο χείλος του γκρεμού.

Στο πρώτο, παρουσιάζεται η φυγή των καταθέσεων από τις Ελληνικές τράπεζες τη διετία 2010 – 2012 και αποδεικνύεται ότι το μεγαλύτερο μέρος τους ουδέποτε επέστρεψε στη χώρα.

Στο δεύτερο, βλέπουμε το χάσμα στις αποδόσεις μεταξύ 3τών και 10ετών ομολόγων, το οποίο έγινε ακόμη μεγαλύτερο με την προκήρυξη των πρόωρων εκλογών.

Και στο τρίτο, παρατηρούμε, αμέσως μετά την πτώση της κυβέρνησης, την εκτίναξη των CDS, δηλαδή του κόστους ασφάλισης του ελληνικού χρέους έναντι κινδύνου χρεοκοπίας της χώρας.

Στην καταληκτική του παράγραφο, πάντως, το άρθρο του Bloomberg δεν φαίνεται να πολυσυμμερίζεται την άποψη του Cowen ότι το ελληνικό πρόβλημα δεν είναι και ευρωπαϊκό. Κάθε άλλο…

Εάν η ΕΕ παίξει σκληρό παιχνίδι με τους νέους ηγέτες στην Ελλάδα τη στιγμή που η χώρα προσπαθεί να επαναδιαπραγματευτεί άφεση χρέους, η προοπτική να φύγει η Ελλάδα από το ευρώ θα ταρακουνήσει στο σύνολό του το κοινό νομισματικό οικοδόμημα. Οι επενδυτές ψηφίζουν με τα χαρτοφυλάκιά τους και οδηγούνται στις επιλογές τους ακολουθώντας το χρήμα.