Κωστής Α. Μακρής

Το νέο βιβλίο του Κωστή Α. Μακρή «Η Εβίτα που νίκησε τα Αποθαρρύνια» κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Πατάκ

Είναι πολλοί που μιλούν για εκλογές.

Έχω την αίσθηση ότι μιλούν για εκλογές, ενώ η Ελλάδα είναι ετοιμόγεννη.

Δεν ξέρω αν θα είναι τέρας, “σωτήρας” ή απλώς ένα καλό ή λιγότερο καλό παιδί αυτό που θα γεννηθεί.

Προφήτης δεν είμαι.

Αυτό όμως που μπορώ να πω είναι ότι όποια και όποιος σκέφτεται τις επόμενες εκλογές με όρους (κομματικούς) των εκλογών του Ιανουαρίου του 2015, μάλλον είναι μακριά νυχτωμένη/νυχτωμένος.

Η ελληνική κοινωνία είναι ετοιμόγεννη.

Κι όσοι μπερδεύουν τη σιωπή των πολλών με τη θερινή ραστώνη, αγνοούν κάτι βασικό: καμιά ετοιμόγεννη δεν ουρλιάζει πριν έρθει η ώρα του τοκετού.

Δεν έμαθαν επίσης ότι κάθε ετοιμόγεννη είναι ―όπως λέγανε παλιά― με το ένα πόδι στον τάφο. Το άλλο πόδι όμως είναι πάντα ―μέχρι θανάτου― έτοιμο να δώσει μια τιτάνια κλωτσιά σε όποιον επιβουλεύεται το νεογνό και τη μάνα.

Ανήκω σε αυτούς που θέλουν καλά, μυαλωμένα και γερά “παιδιά” στη Βουλή των Ελλήνων, ικανά να προσφέρουν στη χώρα ένα λειτουργικό κράτος, με στιβαρή Δημοκρατία σε μια Ευρώπη ικανή να κατανοεί τον κόσμο και με ανθρωπιστικούς (εκτός από τους οικονομικούς) όρους και με παιδεία και οικονομία που θα στηρίζονται η μία στην άλλη και οι δυο μαζί στη δημιουργικότητα, στη σκληρή δουλειά, στην επιχειρηματικότητα, τον πολιτισμό και τις παραδοσιακές αξίες, στην καινοτομία και στην ενθάρρυνση των άξιων και των αρίστων.

Κι όποιος προσπαθήσει να μου πουλήσει φούμαρα ή φύκια για μεταξωτές κορδέλες, καλά θα κάνει να μου πει με απλά λόγια τι σκοπεύει να κάνει με την ψήφο μου. Να μου περιγράψει με σαφήνεια το πρόγραμμά του όχι με προφητείες ή προσομοιώσεις αλλά με λογαριασμούς, σαν να κάναμε μαζί τον προγραμματισμό ενός γάμου ή τη διαχείριση ενός σπιτικού.

Ακόμα και με την πρόβλεψη τα πράγματα να μην έρθουν ακριβώς όπως τα θέλουμε.

Δεν με ενδιαφέρουν πλέον οι ετικέτες. Αριστερός, πιο αριστερός, δεξιός, πιο δεξιός, κεντρώος, φιλελεύθερος. Ίσως το μόνο που να με ενδιαφέρει είναι η αποδοχή της “Χάρτας των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου” όπως είναι διατυπωμένη από τον ΟΗΕ. Που αδιάντροπα καταστρατηγείται από τα πιο πολλά “ισχυρά” κράτη.

Και θέλω και κάτι άλλο:

Οι προεκλογικές εξαγγελίες ΌΛΩΝ να διατυπώνονται σαν να επρόκειτο –σε περίπτωση που μου πουν ψέματα– να χάσουν τη ζωή τους. Όπως λέγανε οι “Ινδιάνοι” (αυτόχθονες Αμερικανοί): “Αν εξαρτιόταν η ζωή σου απ’ αυτό, θα το έκανες;”

Ίσως να έχω μεγαλώσει, ίσως δειλιάζω, ίσως και να έχω βαρεθεί τα “εύκολα τα λόγια τα μεγάλα” αλλά δεν θέλω άλλα πειράματα “στου κασίδη το κεφάλι”.

Δηλαδή το δικό μου.