Επειδή συχνά διαβάζω «έχουμε έλλειψη προσωπικού στην τάδε υπηρεσία» κάνω μια σύγκριση ανάμεσα σε Ελλάδα και Καναδά σε δυο μόνο τομείς: στις τράπεζες και στα σχολεία.

Σκληρόν προς κέντρα λακτίζειν, αλλά δε με νοιάζει αν πειραχτούν κάποιοι φίλοι μου στην Ελλάδα γιατί όπως έλεγε ο Βούδας «Ο Ήλιος, το Φεγγάρι και η Αλήθεια μπορεί να κρυφτούν για λίγο, αλλά όχι για πάντα»

1ο Παράδειγμα: οι Τράπεζες

Canadian Imperial Bank of Commerce

Ενεργητικό C$352.0 billion CAD (2010)

Υπάλληλοι 42.354 (2010)

Royal Bank of Canada

Ενεργητικό C$825.100 billion (2012)

Υπάλληλοι 80.000 (F2012)

Toronto-Dominion Bank of Canada

Ενεργητικό C$862.532 Billion (2013)

Υπάλληλοι 78,.48 (2013)

Εθνική Τράπεζα της Ελλάδος

Ενεργητικό 120.74 billion (2010)

Υπάλληλοι 36.380 (average, 2010)

Κοντολογίς:

H Canadian Imperial Bank of Commerce θα έπρεπε να έχει 124.000 υπαλλήλους αν ακολουθούσε το παράδειγμα της Εθνικής από 42.300 που έχει.

Η Royal Bank of Canada 262.000 αντί 80.000

Η Toronto-Dominion Bank 260.000 αντί 78.700

Πιστεύει η Ελλάδα ότι θα ανταγωνιστεί σε διεθνές επίπεδο με 3-πλάσιο ακόμα και 6-πλάσιο αριθμό υπαλλήλων;Είδαμε πόσο πρόκοψαν τα 4 υποκαταστήματα που είχε στον Καναδά η Εθνική Τράπεζα και έκλεισαν άρον-άρον.

2o Παράδειγμα: Τα σχολεία

α) Στο Τορόντο ένας καθηγητής Λυκείου με προϋπηρεσία 20 χρόνων διδάσκει 24 πλήρεις ώρες την εβδομάδα (δεν υπάρχει εδώ η έννοια της «διδακτικής ώρας» των 45 λεπτών)

Κατά την εγκύκλιο του Υπουργείου Παιδείας της Ελλάδας ένας καθηγητής με την ίδια προϋπηρεσία διδάσκει 12 ΠΛΗΡΕΙΣ ώρες, ήτοι το μισό.

Β) Ο καθηγητής στο Τορόντο, όπως κάθε υπάλληλος είναι υποχρεωμένος να είναι στο σχολείο 10 λεπτά πριν από το άνοιγμα του σχολείου και 10 λεπτά μετά το κλείσιμο (και συχνά αρκετά περισσότερο). Στην Ελλάδα μπορεί να φύγει στις 11 και να πάει για μπάνιο μόλις διδάξει τις 2 ώρες του.

Γ) Με άλλα λόγια ο Καναδός καθηγητής κάνει δουλειά για δυο καθηγητές της Ελλάδας. Ποιος πληρώνει τη διαφορά;

Ζητώ συγνώμη από τους φίλους μου δημόσιους υπαλλήλους, που πολλοί κάνουν φιλότιμα τη δουλειά τους. Μόνο που τα ζάρια είναι σημαδεμένα. Όσοι είναι με το δοβλέτι έχουν πλεονεκτήματα που δεν τα έχουν στο ιδιωτικό τομέα κι αυτό είναι άδικο. Δε μπορεί να υπάρχουν 1.5 εκατ. άνεργοι στον ιδιωτικό τομέα και κανένας στο δημόσιο. Γιατί το δημόσιο προσφέρει υπηρεσίες, δεν είναι ο αιμοδότης της οικονομίας.

Αλλά κάποτε έρχεται η ώρα –ήρθε ήδη – που τα πράγματα αναποδογυρίζουν. Αν ο ιδιωτικός τομέας δεν παράγει αρκετά για να χρηματοδοτήσει την οικονομία, η χώρα θα αρχίσει να δανείζεται, δε θα μπορεί να αποπληρώσει το χρέος, δε θα μπορεί να χρηματοδοτήσει επενδύσεις, δε θα μπορεί να πληρώσει τους υπαλλήλους της και τα παιδιά της, χωρίς διάκριση αν είναι δημοσίων ή ιδιωτικών υπαλλήλων, θα ξενιτευτούν κατά εκατοντάδες χιλιάδες. Και η χώρα θα μείνει στους μετανάστες, που πάντα τους χρησιμοποιούσε σα δούλους και όχι σαν μια ατμομηχανή για την αγροτική οικονομία.

Οι αρχαίοι πρόγονοί μας ήταν πολύ πιο έξυπνοι. Η οικονομία της Αθήνας στηριζόταν στο μεγαλύτερο ποσοστό της στους μέτοικους – ήτοι μετανάστες. Αυτοί ήταν οι χορηγοί στα θεατρικά έργα, σε τριήρεις, σε εξοπλισμό του στρατού. Γιατί τελικά ο μετανάστης αγαπά τη χώρα που ζει, που δημιουργεί οικογένεια, αν η χώρα αυτή τον δει ως μέλος της και όχι ως δούλο και θήραμα και του ρίχνει σκάγια.

Και δεν καταλαβαίνω το επιχείρημα: «Δουλεύουν εδώ και στέλνουν τα λεφτά στην πατρίδα τους». Αν κάποιος μετανάστης μείνει έστω 5 χρόνια στη Ελλάδα, θα φτιάξει οικογένεια και στατιστικά δε θα μπορεί να στέλνει πάνω από 10-15% στην πατρίδα του. Τα άλλα θα μένουν στην Ελλάδα. Και παραπέρα γιατί τώρα είναι κακό αυτό, αλλά δεν ήταν τις δεκαετίες 50-60 που η Ελλάδα σε μεγάλο βαθμό επιβίωνε από τα εμβάσματα των «αδελφών ομογενών». Δύο μέτρα και σταθμά κατά πως μας συμφέρει;

Συμπερασματικά: μια χώρα που δεν παράγει παρά δημοσίους υπαλλήλους, χωρίς δυνατό ιδιωτικό τομέα να τους πληρώνει (αφού πληρώσει τους δικούς του), είναι καταδικασμένη στη χρεοκοπία.

ΥΓ 1. Και παραπέρα: γιατί οι δημόσιοι υπάλληλοι πρέπει να είναι μόνιμοι; Είναι άλλου θεού παιδιά; Απλοί εργαζόμενοι δεν είναι κι αυτοί; Όχι στον Καναδά δεν είναι μόνιμοι. Αλλά μπορούν μετά από 10 περίπου χρόνια υπηρεσίας να θεωρούν ότι δε θα χάσουν τη δουλειά τους λόγω αρχαιότητας.

2. Σημείωση: τα στοιχεία για την εκπαίδευση αφορούν την Επαρχία Οντάριο (περίπου όσο η Ελλάδα σε πληθυσμό), μια και η παροχή παιδείας είναι θέμα της Επαρχίας και όχι της Ομοσπονδίας.

Χρήστος Μαγγούτας