Δήμητρα Παπαναστασοπούλου

Πολλοί απο μας πιστεύουν ότι οι εξορκισμοί γίνονταν σε προηγούμενους αιώνες, όταν οι άνθρωποι είχαν άγνοια και θρησκευτικό φανατισμό και ότι αυτά αποτελούν πλέον παρελθόν. Το πραγματικό γεγονός, όμως, για το οποίο θα σας μιλήσω, έγινε μόλις μεταξύ 1974 και 1976 στην Βαυαρία της Γερμανίας, με θύμα μια νεαρή γυναίκα, την Ανελίζ Μίκελ.

Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Η Ανελίζ γεννήθηκε στη Βαυαρία το 1952 και μεγάλωσε σε ένα βαθιά θρησκευόμενο περιβάλλον.

Το 1968 παρουσίασε συμπτώματα επιληψίας και κατάθλιψης και μπήκε σε ψυχιατρικό νοσοκομείο, χωρίς αποτέλεσμα. Βγαίνοντας από το νοσοκομείο και παίρνοντας αντικαταθλιπτικά χάπια, η κοπέλα άρχισε να έχει την έμμονη ιδέα ότι γύρω της κυκλοφορούσαν δαίμονες.

Παρόλα αυτά, κατάφερε να αποφοιτήσει από το πανεπιστήμιο το 1973, αν και η υγεία της είχε χειροτερέψει και οι έμμονες ιδέες περί δαιμόνων είχαν γίνει βεβαιότητα, λόγω των συχνών παραισθήσεων που την ταλάνιζαν.

Άρχισε να κάνει κακό στον εαυτό της, ακόμη και στην οικογένειά της, έγινε επιθετική κι επικίνδυνη. Περνούσε ώρες κλεισμένη στο δωμάτιό της ουρλιάζοντας και τραυματίζοντας το σώμα της, ΄σκιζε τα ρούχα της, ενώ κοιμόταν στο γυμνό πέτρινο δάπεδο του δωματίου της, χάνοντας όλο και περισσότερο την όποια διαύγεια πνεύματος της είχε απομείνει. Σε ένα τέτοιο διάλειμμα ζήτησε από την οικογένειά της να υποβληθεί σε τελετή εξορκισμού- ένα αίτημα που αρχικά απορρίφθηκε από την Καθολική Εκκλησία, για να γίνει δεκτό τον επόμενο χρόνο.
Οι εξορκισμοί- ναι, πληθυντικός αριθμός, αφού έγιναν πάνω από 65 μέσα σε δέκα μήνες!- ξεκίνησαν στα τέλη Σεπτεμβρίου 1974 από δύο ιερείς. Βασίστηκαν στο τυπικό των εξορκισμών που ακολουθούσε η Καθολική Εκκλησία το 1614. Ο τελευταίος συνέβη στις 30 Ιουνίου 1976 και εκείνο το βράδυ η Ανελίζ είπε στη μητέρα της ότι θα γινόταν κάτι. Η τελευταία φράση προς τη μητέρα της ήταν:

«Μαμά, φοβάμαι».

Το σώμα της ζύγιζε μόλις 30 κιλά, τα γόνατά της ήταν ξεσκισμένα, το όμορφο πρόσωπό της γεμάτο πληγές και μελανιές, τα δόντια της σπασμένα. Υπέκυψε εκείνο το βράδυ και η επίσημη ιατρική δήλωση έλεγε ότ πέθανε από υποσιτισμό και αφυδάτωση.

Ο γιατρός που επισκέφθηκε το σπίτι της οικογένειας Μίκελ την ημ΄περα του θανάτου της Ανελίζ, τους κατηγόρησε για υπεύθυνους και η δίκη για τον θάνατό της έγινε τον Απρίλιο του 1978. Οι γιατροί υποστήριξαν ότι η Ανελίζ υπέφερε από επιληψία και ότι με τα κατάλληλα φάρμακα θα μπορούσε να είχει σωθεί.

Το δικαστήριο έκρινε τους γονείς και τους ιερείς ένοχους για φόνο εξ αμελείας και τους καταδίκασε σε φυλάκιση έξι μηνών, ενώ η νεκροψία επιβεβαίωσε θάνατο από αφυδάτωση, που προκλήθηκε μετά από έναν ολόκληρο χρόνο υποσιτισμού.

Αρκετά αργότερα, μια επιτροπή της γερμανικής Εκκλησία παραδέχτηκε ότι ο θάνατος της Ανελίζ δεν προήλθε από δαιμονισμό, αλλά τόσο οι εξορκιστές και οι γονείς της, όσο και αναρίθμητοι πιστοί, ήταν σίγουροι ότι την σκότωσαν οι δαίμονες. Η μάχη επιστήμης-θρησκοληψίας κρατούσε καλά.

Πρέπει να σημειώσουμε δώ, ότι η κινηματογραφική ταινία Ο ΕΞΟΡΚΙΣΤΗΣ προβλήθηκε στη Γερμανία την εποχή του θανάτου της άτυχης νέας, προκαλώντας κύμα εμμονών, ενώ τα κρούσματα δαιμονισμού στην Γερμανία αυξήθηκαν κατακόρυφα.

Στην φωτογραφία εικονίζεται η Ανελίζ Μίκελ πριν αρρωστήσει.