Κωστής Α Μακρής

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Δημοσιογράφοι, γιατροί και πολίτες

 

Ή το ανάλογο του «no news, good news» στην Υγεία και την Ασφάλεια

 

 

Ο μη ενημερωμένος πολίτης δεν είναι πολίτης, είναι υπήκοος ή απλώς φόρου υποτελής.

 

Η άγνοια και η παραπληροφόρηση είναι εχθροί της Δημοκρατίας.

 

Η ελευθεροτυπία και η πολυφωνική και όσο γίνεται πιο αντικειμενική δημοσιογραφία είναι πυλώνες της Δημοκρατίας.

 

Αυτά τα πιστεύω από παλιά αλλά δεν θα τα αναλύσω τώρα.

 

Δεν άκουσα ειδήσεις σήμερα, δεν έχω ειδήσεις, δεν ξέρω αν υπάρχουν ειδήσεις, δεν ξέρω τι γίνεται με τη διαπραγμάτευση, με τα φλέγοντα ζητήματα της χώρας και με πολλά άλλα.
Φυσικά, υπάρχει το διαδίκτυο και τα ξένα ειδησεογραφικά πρακτορεία.

 

Αλλά όλο αυτό για μένα είναι μια ακόμα δυσλειτουργία στο πολιτικό μας σύστημα.

 

Κάτι σαν να έχω σπάσει το πόδι ή το χέρι μου και να χρειάζομαι επειγόντως γιατρό και νοσοκομείο και η πολιτεία να μου λέει ότι απεργούν όλοι οι γιατροί και το νοσηλευτικό προσωπικό και ότι δεν υπάρχει ούτε προσωπικό ασφαλείας για επείγοντα περιστατικά.

 

Θα ήθελα να υπάρχει «προσωπικό ασφαλείας» και στην ενημέρωση όπως και στις απεργίες των γιατρών και των εργαζομένων στην Υγεία ή σε χώρους ευαίσθητους για την ασφάλεια όπως τα αεροδρόμια, τα λιμάνια και οι εθνικοί δρόμοι. Ας αφήσω προς το παρόν έξω το πολύ σοβαρό ζήτημα της απεργίας των δικηγόρων γιατί θα πάει αλλού η κουβέντα.

 

Αλλά από το πρωί δεν ακούω Ελληνικές ειδήσεις, δεν διαβάζω Ελληνικές ειδήσεις.

 

Κι όταν δεν ακούω ειδήσεις τι σημαίνει αυτό; Ότι δεν υπάρχουν ειδήσεις;

 

Θα ήθελα τότε να απεργήσουν και όλοι οι γιατροί από όλα τα Νοσοκομεία και όλα τα ιατρεία.

 

Ειδικά θέλω να απεργήσουν και μάλιστα χωρίς «προσωπικό ασφαλείας» απέναντι σε όλους τους δημοσιογράφους και σε όλους όσες και όσοι εργάζονται για την καθημερινή ενημέρωση των πολιτών και στερούν απολύτως τους συμπολίτες μου και εμένα από κάθε ενημέρωση.

 

Χωρίς «προσωπικό ασφαλείας». Παρ’ όλο που το δικαίωμά μου στην ενημέρωση δεν υπολείπεται του δικαιώματός μου στην υγεία ή στην ασφάλεια.

 

Γιατί θέλω να απεργήσουν οι εργαζόμενοι στην Υγεία; Δεν είναι τόσο από κακία.

 

Και ειδικά απέναντι στους επαγγελματίες της ενημέρωσης.

 

Το θέλω επειδή πιστεύω ότι όπως όταν απεργούν οι δημοσιογράφοι και οι επαγγελματίες των μέσων ενημέρωσης φαίνεται ότι δεν υπάρχουν ειδήσεις κάτι αντίστοιχο ίσως φανεί και στους επαγγελματίες της ενημέρωσης αν απεργήσουν και όλοι οι γιατροί: ότι αν φαίνεται ότι δεν υπάρχουν περιστατικά ή αρρώστειες ικανές να απαιτήσουν προσωπικό ασφαλείας, μπορεί και να μην υπάρχουν τέτοια περιστατικά ή αρρώστειες.

 

Κι αν κάτι φαίνεται (ή δεν φαίνεται) έτσι, μπορεί και να είναι (ή να μην είναι) έτσι.

 

Κι αυτό ίσως να ήταν καλό για την υγεία του κλάδου της ευρύτερης δημοσιογραφίας.

 

Σαν το «Δεν υπάρχει φωτιά χωρίς καπνό» που συνήθως το ακούμε αντεστραμμένο: «Όπου υπάρχει καπνός υπάρχει και φωτιά».

 

Κάπως σαν τις ειδήσεις. Αν δεν ακούγονται ειδήσεις, τότε δεν υπάρχουν ειδήσεις.

 

Ή, όπως λένε μερικοί, «No news, good news» ή «καλή είδηση είναι η μη είδηση».

 

Ε; Αγαπητοί δημοσιογράφοι; Τι λέτε; Αντέχεται μια ολοκληρωτική απεργία του Υγειονομικού προσωπικού χωρίς προσωπικό ασφαλείας; Ή μια απεργία όλων των ενστόλων;

 

Θα ήθελα μια δημοσιογραφική άποψη επειδή σε καμιά περίπτωση δεν διεκδικώ τη μοναδικότητα της αλήθειας και τα λάθη είναι για τους ανθρώπους.

 

22 Απριλίου 2016

 

* Το άρθρο απηχεί τις απόψεις του συντάκτη του.   

  The article expresses the views of the author  

   iPorta.gr