Πόρτα σε ιστορίες/χρονογραφήματα/διηγήματα

Daremo shiranai (Ποιός ξέρει;), του Νίκου Βασιλειάδη

Spread the love

 

Νίκος Βασιλειάδης

llll.png

Και να που φτάσαμε εδώ. Η επικοινωνία μεταξύ των ανθρώπων σ’ αυτό το στάδιο θα αρχίσει να γίνεται αδύνατη. Το σύστημα του εαυτού μας θα παραμείνει κλειστό. Ο άλλος θα σταματήσει να υπάρχει ως άλλος. Από αλλού. Από εκεί θα σε παρατηρεί. θα σε κοιτάζει, εξετάζει, ακροάζεται, χλευάζει. Παρηγορεί, αλλά με μια συναίσθηση παγωμένη. Γιατί ήδη οι αισθήσεις είναι νεκρές. Μια εξουθενωτική ατομική φιλονικία, αναίμακτη μεν, εξοντωτική δε. Με τον χρόνο να έχει καταψυχθεί στου ανθρώπου το απέραντο άδειο. Και ας λένε πως ο πόνος είναι παγκόσμιος.Όχι, ο πόνος, η αναφαίρετη ιδιωτικότητά του, μας καθιστά χωριστούς. Δεν μετακυλίζεται ο πόνος. Επιβάλλει το όριο του. Ο πόνος μας και ο πόνος του άλλου. Με μια γενναία δόση οδύνης που επιβάλλει το κέλυφος που μας χωρίζει.

* Το άρθρο απηχεί τις απόψεις του συντάκτη του.  

The article expresses the views of the author

iPorta.gr

SHARE
RELATED POSTS
Δίχως γιορτές και σκόλες, του Μανώλη Δημελλά
I am sharing ‘Αισθήματα που σε καθήλωσαν και σε αλλάξαν’ with you, της Δέσποινας Γρηγοριάδη
 Η γενετήσια αξιοπρέπεια…, του Νότη Μαυρουδή

Leave Your Reply

*
This site is protected by reCAPTCHA and the Google Privacy Policy and Terms of Service apply.