Ανοιχτή πόρτα

Ασορόπιαστος μπακλαβάς, του Αλέξανδρου Μπέμπη

Spread the love

 

 

Αλέξανδρος Μπέμπης    

 

 

 

 

 

DSC01822.JPG

 

Ένα καφεδάκι τη μέρα πίνω όλο κι’ όλο κι’ εκείνο σκέτο. Χωρίς ζάχαρη. Μου την έκοψαν εδώ και έξι χρόνια οι γιατροί.


Ως εκ τούτου προέβλεψα ότι φέτος θα επιτύχω πρωτογενές πλεόνασμα ζάχαρης περί τα 3,66 κιλά αφού θα εξοικονομήσω ένα κουταλάκι την ημέρα(10 γραμμάρια) επί 366 μέρες(το 2016 ήταν δίσεκτο για όσους δεν το θυμούνται) ίσον 3.660 γραμμάρια. Όπερ και εγένετο.

Σκέφτηκα, ως ηλίου αυτονοητότερον, να χρησιμοποιήσω μισό κιλό από την ως άνω ποσότητα για να σοροπιάσω τον πατροπαράδοτο χριστουγεννιάτικο μπακλαβά.

Ενώ ξεκινούσα τα προκαταρκτικά του γλυκού-έσπαζα τα καρύδια μου-μαύρες ειδήσεις από την TV πλημμύρισαν το σαλόνι και τα αφτιά μου.

Οι επώνυμοι, περιώνυμοι και κορυφαίοι Παρλ(ι)άροι τις Ευρώπης, ερίζουν λέει αν επιτρέπεται να σοροπιάζουμε τον μπακλαβά.

Η πανίσχυρη και επικρατούσα σχολή ζαχαροπλαστών επιμένει στη συνταγή άνευ σοροπιού αδιαφορώντας αν θα κομπιάζουν στον οισοφάγο τα καρύδια.

Μια άλλη σχολή υποδεέστερης αναγνωρισιμότητας αντικρούει, σθεναρά μεν άνευ αισιόδοξου αποτελέσματος δε, ότι λίγο σοροπάκι χρειάζεται για να ευφραίνεται έστω και κατ’ ελάχιστον ο ουρανίσκος.

…”μη Θε’ μ’ χειρότερα”…που έλεγε η γιαγιά μου και σταυροκοπιόταν.

Στη διαμάχη παρενέβει και τρίτη σχολή Παρλ(ι)άρων η οποία διατύπωσε ρηξικέλευθη συνταγή που έχει κρυστάλλινη σαφήνεια και δεν αφήνει περιθώρια για διλήμματα.

”Αλέξανδρε Μπέμπη κόψε τον καφέ”. Έτσι τσεκουράτα.

Ο εστί μεθερμηνευόμενον ότι δεν χρειάζεται πλέον να έχω καν ζαχαριέρα και διασταλλομένης της σαφήνειας σε διαύγεια, ούτε σκέψη να γίνεται εφεξής για μπακλαβά, ακόμη και τις χρονιάρες μέρες…Ούτε καν στεγνός…Έτσι, χωρίς την παραμικρή συστολή….Εδώ οι επιστήμονες σήκωσαν τα χέρια ψηλά,ώστε να έχει πολλή φόρα ο κασμάς για να είναι βαθύς ο λάκκος.

 

Έμπλεος απογοήτευσης, με θολωμένο μάτι και τις μαύρες σκέψεις να μη με εγκαταλείπουν, έπεσα στον λάκκο και επειδή κάνει ψοφόκρυο παρακαλώ να βρεθεί κάποιος χριστιανός να μου ρίξει δυο τρεις φτυαριές χώμα για να με ζεστάνει η γη στην αγκαλιά της.

Ζωή με ασορόπιαστο μπακλαβά είναι ζωή κλαμμένη.

 

Υ.Γ.; Η ιστορία είναι πραγματική. Κάθε άλλος συνειρμός στο ψεκασμένο σας μυαλό είναι στεγνός λαϊκισμός.

Αλλά για ψεκασμούς και λαϊκισμούς θα μιλήσουμε στο επόμενο.

 

* Το άρθρο απηχεί τις απόψεις του συντάκτη του.  

The article expresses the views of the author

iPorta.gr

SHARE
RELATED POSTS
Kostis A. Makris
Ψαρεύεις αυτό που θέλεις να βρεις, του Κωστή Α. Μακρή
Η αυταπάτη της επιδιόρθωσης, του Νίκου Βασιλειάδη
Σμύρνη: Η γυναικεία εκπαίδευση τον 19ο αιώνα, της Δήμητρας Παπαναστασοπούλου

Leave Your Reply

*
This site is protected by reCAPTCHA and the Google Privacy Policy and Terms of Service apply.