Είναι μια χιλιοειπωμένη πραγματικότητα πως οι εκλογές σε μια δημοκρατία είναι η κορυφαία εκδήλωση λαϊκής κυριαρχίας, η μόνη στιγμή που ο πολίτης κρατά στα χέρια του την πολιτική του μοίρα.

Έρχεται τώρα για πολλοστή φορά ο κύριος Βενιζέλος -διαπρεπής συνταγματολόγος και αποτυχημένος πολιτικός- να μας πει πως «Όποιος θέλει εκλογές, θα αναλάβει την ευθύνη αυτής της πρόκλησης που αντιβαίνει στα συμφέροντα της εθνικής οικονομίας και στη βούληση της κοινωνίας».

Μοιάζει με αντίφαση, δεν μοιάζει; Η κορυφαία εκδήλωση λαϊκής κυριαρχίας αντιβαίνει στα συμφέροντα της εθνικής οικονομίας και στη βούληση της κοινωνίας;

Προσπαθώ τώρα να βγάλω συμπέρασμα:

Πρώτα λοιπόν, με δεδομένη την αγωνία του να επανεκλεγεί, φαίνεται πως ο κύριος Βενιζέλος είναι βέβαιος πως θα χάσει τις εκλογές, αλλοιώς δεν θα τις φοβόταν, το αντίθετο μάλιστα. Και μέχρι εδώ καλά, ας πούμε. Δικαίωμά του να πιστεύει πως χωρίς αυτόν και τους συν αυτώι ο τόπος θα πάει φούντο, λες και τώρα αρμενίζει στον αφρό.

Ύστερα, με την εκφρασμένη άποψη του ίδιου ότι η μνημονιακή πολιτική είναι καλή για τον τόπο, σκέφτεται φαίνεται ο κύριος Βενιζέλος πως αυτός ξέρει καλύτερα, πως ως κηδεμόνας, δάσκαλος, παιδονόμος οφείλει να προφυλάξει τον “ανώριμο” λαό από τον ίδιο του τον εαυτό και να του βγάλει από το μυαλό εκλογές και τέτοιες επικίνδυνες σαχλαμάρες.

Νομίζω.

Βαγγέλης Παυλίδης

η ιστοσελίδα του