Μαρία Καρχιλάκη 

Πρόσωπα και ιστορίες πίσω από τους αριθμούς  φωτογραφίες: Tyler Jump

Πρόσφυγες που έφτασαν στη Λέσβο από την Τουρκία μοιράζονται σκέψεις και εμπειρίες τους με μέλη της ανθρωπιστικής οργάνωσης International Rescue Committee και δείχνουν τα λιγοστά υπάρχοντα που κρύβει το μοναδικό τους σακίδιο.

1η: Μια μητέρα: Aboessa, 20 ετών, πρόσφυγας από τη Δαμασκό. Η κόρη της είναι 10 μηνών

2η: Καπέλο για το μωρό, φάρμακα, ένα μπουκάλι αποστειρωμένο νερό, ένα βαζάκι με παιδική τροφή, χαρτοπετσέτες, ένα καπέλο κι ένα ζευγάρι καλτσάκια για το μωρό, αναλγητικά, αντηλιακό και αλοιφή για εγκαύματα, οδοντόπαστα, προσωπικά έγγραφα (συμπεριλαμβανομένου του ιατρικού βιβλιαρίου του μωρού), πορτοφόλι (με ταυτότητα και χρήματα), φορτιστής κινητού, κίτρινη κορδέλα

3η: Ένα παιδί: Omran, 6 ετών, πρόσφυγας από τη Δαμασκό

4η: Ένα παντελόνι, ένα πουκάμισο, είδη πρώτων βοηθειών, οι αγαπημένες του λιχουδιές, σαπούνι, οδοντόβουρτσα, οδοντόκρεμα.

5η; Ένας έφηβος: Iqbal, 17 ετών, πρόσφυγας από το Κουντούζ του Αφγανιστάν

6η: “Θέλω το δέρμα μου να είναι λευκό και τα μαλλιά μου καρφάκια. Δεν θέλω να ξέρουν ότι είμαι πρόσφυγας. Γιατί αν με καταλάβουν ίσως ειδοποιήσουν την αστυνομία αφού είμαι παράνομος”.

7η: 1 παντελόνι, 1 πουκάμισο, 1 ζευγάρι παπούτσια και 1 ζευγάρι κάλτσες, σαμπουάν και τζελ για τα μαλλιά, οδοντόβουρτσα και οδοντόκρεμα, λευκαντική κρέμα προσώπου, χτένα, νυχοκόπτης, επίδεσμοι, 100 δολάρια ΗΠΑ, 130 τουρκικές λίρες, 2 κινητά, κάρτες SIM για το Αφγανιστάν, το Ιράν και την Τουρκία

8η: Ένας φαρμακοποιός: 34 ετών, πρόσφυγας από τη Συρία, η ιστορία του οποίου κίνησε το ενδιαφέρον των ΜΜΕ

 “Έπρεπε ν’ αφήσω πίσω στην Τουρκία τους γονείς και την αδελφή μου. Σκέφτηκα πως αν ήταν να πεθάνω στο πλοιάριο, τουλάχιστον θα είχα κοντά μου τις φωτογραφίες της οικογένειάς μου”.

9η: Χρήματα (τυλιγμένα για προστασία από το νερό), ένα παλιό τηλέφωνο (άχρηστο γιατί βράχηκε) κι ένα καινούργιο, φορτιστές και ακουστικά (συν έξτρα φορτιστής μπαταρίας), στικάκι 16GB (με οικογενειακές φωτογραφίες)