Κοινωνία - Ελλάδα - Οικονομία

Μακελειό…, του Νότη Μαυρουδή

Spread the love

 

Θα το βρείτε: σε “Πολιτεία”, “Πρωτοπορία” Αθήνας-Θεσσαλονίκης-Πάτρας, “Ιανός” Αθήνας και Θεσσαλονίκης, και σε όλα τα βιβλιοπωλεία της Ελλάδας και του εξωτερικού που θα ζητηθεί σε 2-5 ημέρες. β) ΗΠΑ μέσω του “Εθνικού Κήρυκα”. γ)στις εκδόσεις Φίλντισι  on line, με μειλ ή τηλεφωνικά 210 65 40 170 – [email protected]

όλα τα συγγραφικά έσοδα θα διατεθούν σε οικογένειες με παιδικό καρκίνο.


Ο Νότης Μαυρουδής είναι Κιθαριστής-Συνθέτης-Μουσικοπαιδαγωγός-Αρθρογράφος τύπου και ραδιοφώνου-Διευθυντής του www.tar.grΕΔΩδιαβάστε και ακούστε συνέντευξή του στην iΠόρτα-Ρ/Σ Παλμός 99.5

όλα τα άρθρα του Νότη Μαυρουδή ΕΔΩ

Ο τίτλος είναι ταυτόσημος με την ουσία τής πιο κίτρινης και λαϊκίστικης εφημερίδας που… κοσμεί τα περίπτερά μας ανά την επικράτεια.
Σε αυτή την δύσκολη περίοδο που διανύουμε, με τις συνεχείς καταγγελίες ηθοποιών γύρω από βίαιες συμπεριφορές, εξαναγκασμούς και πράξεις που προσβάλουν τη γενετήσια αξιοπρέπεια, η εφημερίδα βρήκε πρόσφορο έδαφος για να ανοίξει τον Ασκό του Αιόλου σε ό,τι αφορά τίτλους ρυπαρούς και «πιασάρικους», που καλλιεργούν χυδαίο κι ανεπίτρεπτο κλίμα, το οποίο αποτείνεται στον κόσμο της κλειδαρότρυπας·  κι αυτός ο κόσμος, δυστυχώς, ούτε λίγος είναι, ούτε έχει διάθεση να αμυνθεί…
Ναι, το ξέρω. Όλες οι χώρες διαθέτουν τέτοιου ή παρόμοιου είδους φυλλάδες, οι οποίες, θέλουμε δεν θέλουμε, οξύνουν κοινωνικά προβλήματα με την κάκιστη αισθητική που προβάλλουν, δίχως έλεγχο από κανέναν, δίχως καμία απολύτως δέσμευση δεοντολογίας για ό,τι καταγγέλλουν και για ό,τι σχετικό μεθοδεύουν.

Ξέφραγο αμπέλι λοιπόν, από «εκδότες» εξοικειωμένους όπως φαίνεται με το υλικό τής κατινίστικης και της φασιστικής λογικής, η οποία δεν διστάζει να εκθέτει πρόσωπα και καταστάσεις, να τους κρεμάει στα μανταλάκια, με προκατασκευασμένες «πηγές πληροφόρησης», με καμία απολύτως λογική ερευνητικής δημοσιογραφίας, με βάση μόνο την κατανάλωση φύλλων και την έλξη διαφήμισης·  πάντως, αποκλειστικά και μόνο την κερδοφορία, αδιαφορώντας για οποιαδήποτε δημοκρατική ισορροπία, αποσκοπώντας ίσως σε πιο υπόγεια πολιτικά παιχνίδια και εκβιασμούς…
Αυτή η εφημερίδα που στοχεύει κατ’ αποκλειστικότητα στην σκανδαλοθηρία και στο διασυρμό προσώπων τού πολιτικού, επιχειρηματικού και καλλιτεχνικού κόσμου, λειτουργεί μέσα στο δημοκρατικό πλαίσιο και εκμεταλλεύεται την… ισονομία!!!
Δεν είναι πρωτοεμφανιζόμενο αυτό το απεχθές φαινόμενο· όλοι θυμόμαστε την περίπτωση του αυριανισμού, που πήρε το όνομά του από την «θρυλική» εφημερίδα που ευνόησε τόσο ο Ανδρέας Παπανδρέου, όπως και πολλοί άλλοι τής πάλαι ποτέ πασοκικής περιόδου… Το «Μακελειό» είναι απότοκο παρακμιακών περιόδων, κοινωνικού, πολιτιστικού, πολιτικού, ακραίου λαϊκισμού· βρήκε «κατάλληλο» έδαφος, αφού είχαν δουλέψει γι αυτό οι… πρωτεργάτες. Το πρότυπο του αυριανισμού ευδοκίμησε επί τρεις δεκαετίες περίπου (από το 1981 μέχρι το 2012) αναπαράγοντας ή και δημιουργώντας «ειδήσεις» αγοραίου κλίματος, ακριβώς όπως κάνει η συγκεκριμένη φυλλάδα τού τίτλου, προσαρμοσμένη φυσικά στην εποχή μας, με πολλά θύματα σε όλες τις κοινωνικές ομάδες και σαρωμένες προσωπικότητες, εκτεθειμένες στο αχόρταγο για σκάνδαλα, αδηφάγο κοινό.

Ένα μέγα εύλογο και κοινό ερώτημα είναι:
– Ποια νομική κάλυψη υπάρχει, που προστατεύει μια τέτοια καθημερινή σαχλαμάρα, η οποία διεκδικεί μ’ αυτόν τον τρόπο, μέρος τής  διαφημιστικής πίτας  τού καθημερινού Τύπου;
– Πώς κυκλοφορεί μια τόσο χονδροειδής, κάκιστη και παραμορφωτική «ειδησεογραφία», η οποία λειτουργεί δίχως φόβο κι αναστολές, ανενόχλητα επί τόσο μεγάλο χρονικό διάστημα;
– Ποιος παρέχει «προστασία» στους αλιγάτορες τέτοιας «δημοσιογραφίας» και ποιες είναι οι θεσμικές «επιτροπές» που δίνουν το πράσινο φως σε «ρεπορτάζ» που ισοδυναμούν με την προσβολή τής «δημοσίας αιδούς»;
Όχι, δεν είμαι τόσο αφελής ώστε να περιμένω απάντηση, επειδή είναι κοινό μυστικό πως «κάποιοι» εκδότες έχουν σχέση με τον υπόκοσμο (μαζί με κάποιο αθώρητο κομμάτι τής δικαιοσύνης) που παρέχει «υπηρεσίες», φαντάζομαι με το αζημίωτο, βεβαίως-βεβαίως.

Το «Μακελειό» έχει και «συνοδοιπόρους». Δεν είναι η μόνη έντυπη εφημερίδα τέτοιου ξεπεσμού· θα συναντήσουμε και στο διαδίκτυο άπειρο τέτοιον οχετό απόψεων, σε διάφορες πλατφόρμες και sites. Ίσως μας πουν πως μια δημοκρατία δεν φοβάται τις απόψεις, καλές και κακές·πως οφείλουμε να παρέχουμε πολυφωνία στους πολίτες, να εκτίθενται δημόσια οι ιδέες, οι ιδεολογίες, η αισθητική ατόμων και τεχνών!
Καμία αντίρρηση· αλλά δεν μπορώ παρά να επαναφέρω τη συζήτηση στο γνωστό σημείο, το οποίο έχει να κάνει με το μαύρο σκοτάδι τού φασισμού!
Η ελληνική Βουλή και η κοινωνία, δοκίμασε πρόσφατα την εμπειρία τής νομιμοποίησης του νεοναζισμού. Βιώσαμε τα αποτελέσματα αυτής της σκοτεινής περιόδου, όταν το σύνταγμα και οι νόμοι μας, επέτρεψαν τη βουλευτική συμμετοχή τής ΧΑ στο ελληνικό κοινοβούλιο λόγω 550.000 ψήφων!!!
Με τέτοιες πολιτικές επιλογές, ασφαλώς και έντυπα σαν το Μακελειό θα απολαμβάνουν σημαντικές πωλήσεις.

Μια έντονα αυταρχική σκέψη παιδεύει το μυαλό μου, που δεν μπορώ να την διώξω και γι’ αυτό την διατυπώνω:
Οποιαδήποτε πράξη εκφράζει ιδέες ή και ιδεοληψίες που οδηγούν την κοινωνία σε σκοταδιστικές λογικές και πρακτικές ή προτρέπει σε ενέργειες φασιστικής λογικής, παρακάμπτοντας τις κοινά αποδεκτές πολιτιστικές και δημοκρατικές αξίες-κατακτήσεις της χώρας μας, θα πρέπει να π α τ ά σ σ ε τ α ι σκληρά και πάραυτα!
Δοκιμάσαμε ως χώρα και ως ανθρωπότητα την κατακτητική Γερμανία του ’30 και ’40, στα μισά του 20ού αιώνα. Τα επακόλουθα του εμφυλίου τα βιώσαμε με πολύ αίμα και πόνο. Οι συμμορίτες της ΧΑ ευελπιστούσαν την επαναφορά εκείνου ακριβώς του συστήματος το οποίο άφησε εκατομμύρια νεκρούς στην Ελλάδα και την Ευρώπη.
Η εν λόγω εφημερίδα, πλαγίως αλλά σαφώς, λόγω της ύπαρξης «πελατών» και προστατών, απλώνει ηθελημένα, σαν άλλη φαρμακερή αράχνη, τον σκοτεινό και βρώμικο ιστό της στην δημόσια σφαίρα, δηλητηριάζοντάς την και ταυτίζοντάς την με τη μαυρίλα τής «αισθητικής» τής βίας, του συναισθηματικού κενού και του κοπανιστού αέρα, προσβάλλοντας τις δημοκρατικές συνειδήσεις και τις κοινές, ελπίζω, ανθρωπιστικές πεποιθήσεις…

SHARE
RELATED POSTS
Στον δρόμο που χάραξε ο Αλ…, του Γιώργου Αρκουλή
Τα πεφταστέρια λάμπουν πολύ, σβήνουνε γρήγορα και μένουν οι ευχές, του Πάνου Μπιτσαξή
Ο Αλέξης στο Νταβός, του Ηλία Καραβόλια

Leave Your Reply

*
This site is protected by reCAPTCHA and the Google Privacy Policy and Terms of Service apply.