Ηλίας Καραβόλιας

“ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΗ ΣΕ ΔΕΚΑ ΠΡΑΞΕΙΣ”, ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΦΙΛΝΤΙΣΙ

Την στιγμή που η αξία του γνωστού κρυπτονομίσματος ξεπερνάει κάθε όριο και στοιχίζει πλέον περισσότερο και από τις τιμές βιομηχανικών /τραπεζικών μετοχών, το αντικαπιταλιστικό φαντασιακό πολλών οργιάζει. Και δικαιολογημένα. Μοιάζει σαν να μπήκε η ζωή μέσα στις οθόνες. Σαν να μετακόμισε η ανθρωπότητα στους servers και στα smartphones. Μοιάζει σαν να εξαφανίστηκε το χρήμα, το γραφείο, το μαγαζί, το εργοστάσιο, το ξενοδοχείο.

Μπορεί να βλέπει κανείς μικρά και μεγάλα κτίρια, αλλά είναι νεκρά, άδεια. Παντού θηριώδεις συσσωρευμένες ακίνητες αξίες. Παντού νεκρό κεφάλαιο. Η οικονομία των τούβλων έγινε οικονομία ψηφίων και δεδομένων.Το κεφάλαιο που σήκωνε οικοδομές τώρα φτιάχνει λογισμικά. «Νόμισμα» πλέον είναι αυτό που θα εξορύξει κανείς από κάποιο ψηφιακό ορυχείο, όχι αυτό που εκδίδει η κεντρική αρχή. Γι’ αυτό και το ψηφιακό (κρυπτο)χρήμα εκτοπίζει το αληθινό, αυτό που κοστίζει μηδέν αλλά δεν ρέει στην αγορά. Αυτό που λείπει από τις οικονομίες. Αυτό το χρήμα που μοιάζει να μας γνέφει καταθλιπτικά απο τα ακίνητα-κουφάρια.

Catering-Συνέδρια-Γάμοι-Βαπτίσεις-Εκδηλώσεις

DELIVERY  2241003600  8:00-16:00 & 19:00-22:00

PANE DI CAPO – AT RHODES – ΣΤΗ ΡΟΔΟ – ΤΗΛ: 22410-69007

Catering-Συνέδρια-Γάμοι-Βαπτίσεις-Εκδηλώσεις

Απ.Παύλου 50 (Ανάληψη)-Βενετοκλέων (Στ.Διαγόρας)-Ρόδου-Λίνδου (ΙΚΑ)-Λεωφ.Κρεμαστής-Πηγές Καλλιθέας (Μάϊος-Οκτώβριος)

Έτσι το σύστημα θα τρώει τις σάρκες του, θα δαγκώνει τον εαυτό του, την ώρα που ένας ιός μετακινείται μεταξύ ανθρώπων ενώ αυτοί δεν μετακινούνται.Και αυτός ο αναγκαίος περιορισμός είναι που κινδυνεύει να απαξιώσει το ανθρώπινο κεφάλαιο. Την ζωντανή εργασία. Αυτή που έχτισε τα ακίνητα, έστησε γραφεία, μαγαζιά, εργοστάσια, ξενοδοχεία. Επειδή αυτή η εργασία μεταφέρθηκε στα πληκτρολόγια, λείπει από την παραγωγή.Τα κατεβασμένα ρολά, τα κλειστά παράθυρα και οι άδειοι δρόμοι, μας θυμίζουν ότι ο πλούτος μπορεί τελικά  να απαξιωθεί πολύ εύκολα. Αρκεί να «μετακομίσει» ο καπιταλισμός την ανθρώπινη εργασία από την πόλη στις οθόνες.

Το δε αποταμιευμένο σε κτίρια χρήμα, το εντοιχισμένο χρήμα-χρέος, να μην ξεχνάμε ότι είχε επιτόκιο. Το bitcoin δεν έχει. Όπως και το χρήμα που εκδόθηκε ξαφνικά και μοιράστηκε στις κοινωνίες ως πρόβα για καθιέρωση βασικού εγγυημένου εισοδήματος.

Αλλά να μην ξεχνάμε το μείζον : η οικονομία δεν είναι τίποτα διαφορετικό απο ζωντανή εργασία. Από συνδυασμό εργασίας και κεφαλαίου για υπηρεσίες, προϊόντα, ακίνητα. Η οικονομία «δεν υφίσταται» παρά μόνο στο φαντασιακό, στο cloud,  όταν απεδαφικοποιημένες τροχιές χρήματος στροβιλίζονται σε τραπεζικά ψηφία  και ανακυκλώνονται με λογιστικές συναλλαγές. Αυτή είναι προσομοίωση οικονομίας. Γι’ αυτό εκτοξεύονται οι αξίες κρυπτονομισμάτων, εταιρειών λογισμικών, αόρατων περιουσιακών στοιχείων. Γιατί η αγορά δεν είναι πλέον «αποτέλεσμα» προσφοράς και ζήτησης. Δεν είναι αποτέλεσμα εκφώνησης τιμών για πρόσωπο με πρόσωπο συναλλαγές.

Την ίδια στιγμή που μια ολιγαρχία πλούτου και μέσων παραγωγής θα χειραγωγεί τους παραγωγούς που δεν θα εναρμονίζονται με τον αυτοματισμό. Και την ίδια στιγμή που όσο χρήμα κόπηκε απο τα κράτη είναι «νεκρή εργασία». Χωρίς αξία. Χωρίς αντίκρυσμα. Και αναγκαστικά θα καναλιζάρεται και θα στριφογυρίζει για να δώσει οξυγόνο μέσα στις ιντερνετικές αρτηρίες του κεφαλαίου. Αλλά ως χρέος που είναι, τελικά, θα σπείρει επίσης νεκρή εργασία. Αντι-αξία, καθαρή αρνητική αξία. Τα ακίνητα σήμερα είναι το ίδιο πράγμα: αντι-αξίες. Χωρίς μηχανές και προσωπικό. Επιδοτήθηκαν, χρηματοδοτήθηκαν και τώρα νέκρωσαν.

Κάπως έτσι ο νέος καπιταλισμός μοιάζει να συνεχίζει ως Άλλος. Με το κεφάλαιο να έχει παγώσει στα κλειστά κτίρια. Και το μόνο που απασχολείται να είναι το χέρι στο ποντίκι και το βλέμμα στην οθόνη. Όχι το μυαλό. Γιατί αυτό συνηθίζει σιγά σιγά στον χαμηλό μισθό και την λειψή κατανάλωση,  αφού επιδοτείται με 534 ευρώ από το νέο ψηφιακό κράτος -εργοδότη. Σε ένα σκηνικό όπου το θυμικό των αντι-καπιταλιστών ανακαλεί την σοβιετική εποχή: επιδόματα, ουρές, μερική αποχή απο την εργασία, κουπόνια ως  ασφάλιστρα κινδύνου στο νεκρό κεφάλαιο.

Και αυτά όλα μέχρι να αναπαραχθεί ξανά το χρήμα-χρέος, που διογκώνεται και απωθείται πλέον στο άπειρο και ενδεχομένως να μην χρειάζεται να βγει ξανά έξω από τις οθόνες αφού θα επενδύεται στις ψηφιακές βιτρίνες. Γι’ αυτό επιδοτείται το e shop και όχι το φυσικό κατάστημα.

* Το άρθρο απηχεί τις απόψεις του συντάκτη του.  

The article expresses the views of the author

iPorta.gr