Ανοιχτή πόρτα Κοινωνία - Ελλάδα - Οικονομία

Το να γιορτάζεις έναν πόλεμο, του Νίκου Βασιλειάδη

Spread the love

Το να γιορτάζεις έναν πόλεμο είναι σκληρό. Η σκληρότητά του αντανακλάται σε όσα μπορείς να δεις στις παλιές πια ταινίες όταν φέρνουν στην οθόνη σου το θέαμα της Ευρώπης μετά το τέλος του. Ωστόσο, ανάμεσα στους πρωταγωνιστές αυτού ολοκαυτώματος ο πόλεμος δεν είναι παρά ένας δευτερεύων ήρωας. Ο πόλεμος μετράει ως μοιραίο αλλά ο βασικός πρωταγωνιστής είναι η ανθρώπινη κτηνωδία, αυτό το ανάλγητο τέρας που ρήμαξε τις ανθρώπινες ζωές.

Καμία λέξη εκτός από τη σκληρή λέξη θανατικό, δεν μπορεί να αποδώσει καλύτερα το νόημα αυτού που έγινε στα χρόνια του πολέμου η Ευρώπη. Και ναι 78 χρόνια μετά σκεφτόμαστε όλοι εμείς που δεν το ζήσαμε, πως χρειάστηκε πολύς κόπος και αίμα και θυσίες για να οικοδομηθεί ξανά η ειρήνη, όλα να ξαναφτιαχτούν και να συνεχίσουμε να ζούμε έχοντας την ασφάλεια και την ευημερία στο μυαλό μας σαν μια αμετάβλητη πολύτιμη κληρονομιά. Όμως δυστυχώς, ο πόλεμος συνεχίζεται, επαναστάσεις, εμφύλιοι, παγκόσμιοι πόλεμοι, έξυπνες βόμβες, πόλεμοι στην Ασία, την Αφρική, ψυχροί πόλεμοι, διαφθορά, βία και συνεχής εκμετάλλευση μας δείχνουν πως το μάθημά μας δεν το μάθαμε καλά, δεν άλλαξε αυτή η αυτοκαταστροφική τάση εντός μας που μετατρέπει σε ερείπια ότι το ανθρώπινο μεγαλειώδες πνεύμα μπορεί να γεννήσει.

78 χρόνια μετά και σκέφτομαι πως ακόμη και σήμερα στην πατρίδα μας υπάρχουν άνθρωποι που δεν έχουν καμιά άλλη δουλειά σ’ αυτή τη γη πέρα από το να οδηγούν τα φθίνοντα σώματά τους προς την κατεύθυνση εκείνης της τελειωτικής, μοιραίας ασθένειας που θα μας εξοντώσει όλους. Γιατί είμαστε τελικά μια κοινωνία σε οριακή κατάσταση, κουρασμένη και με ανθρώπους αποκαμωμένους από την μακροχρόνια διάρκεια ενός πολέμου που συνεχίζεται αμείωτα σε διαφορετικό πια επίπεδο, όχι στα χαρακώματα μα στα πολυτελή γραφεία κάποιων αυτόκλητων αλλά απάνθρωπων γραφειοκρατών που λίγο απέχει από το να μας οδηγήσουν να ζούμε και πάλι ή ακόμη με βασικές ελλείψεις, με την υποχρέωση να ζούμε σε ένα συνεχές μισοσκόταδο με καλυμμένα τα παράθυρα με μπλε χαρτιά. Σε έναν πόλεμο, όπως στον πόλεμο. Όλοι εναντίον όλων. Ο καθένας για πάρτη του. Και να που έχω την εντύπωση ότι ο πόλεμος συνεχίζεται…

Νίκος Βασιλειάδης

llll.png  

* Το άρθρο απηχεί τις απόψεις του συντάκτη του.

The article expresses the views of the author

iPorta.gr

SHARE
RELATED POSTS
Για τη μετάλλαξη του ΣΥΡΙΖΑ, της Λίνας Παπαδάκη
Στη “θάλασσα” του χρέους, του Γιώργου Σαράφογλου
Ρούλα Βασιλοπούλου
Για τους ήρωες με τα μπλε, της Ρούλας Βασιλοπούλου

Leave Your Reply

*
This site is protected by reCAPTCHA and the Google Privacy Policy and Terms of Service apply.