* Ο Γιάννης Πανούσης είναι Καθηγητής Εγκληματολογίας του Παν/μιου Αθηνών

Οι αφυλάκιστες αιχμαλωσίες, που τις περιφρουρούσαν
εκατόγχειρες γίγαντες και νάνοι δυσθεώρητοι

Ηλίας Στοφυλάς, Μετάγγιση ύψους

Αν οι πρωτόγονοι έχτιζαν τα σπίτια τους με λάσπη, τούτο δεν σημαίνει ότι σήμερα έχει επιβιώσει ‘ ο άγριος νους’ της σπηλαιώδους πολιτικής, όπου η ‘λάσπη’ χτίζει καριέρες. Όπως οι ιθαγενείς εξαφανίζονταν μόλις πλησίαζαν οι ανθρωπολόγοι για να τους ‘μελετήσουν’,έτσι και η σύγχρονη κοινωνία αρνείται ν’ακούσει άγριες καυγές, αντί για επιχειρήματα, από ΄πολιτικούς με κράνη και ρόπαλα’’[sic]. Η ηθικολογούσα αντί-σταση [αντί-δραση;] που εντοπίζει ασφαλίτες σε κάθε’φασιστική’ καταστολή, χωρίς όμως ν’ ανα-γνωρίζει διαλύτες της Δημοκρατίας σε καταστροφικές καταδρομές γνωστών/αγνώστων, συνιστά κακό παράδειγμα.Το ‘κυνηγετικό ένστικτο’ το έχουν-κατά ορισμένους- μόνον οι white collars παράνομοι ,ενώ οι red ή black collars αποτελούν πάντοτε τα θηράματα. Πολιτικο-ηθική ερμηνεία με το κομμάτι ή ιδεοληπτική αλά κάρτ.

Σε κάθε περίπτωση η λειτουργία του ηθικού πολίτη σε μία ανήθικη κοινωνία ή του ανήθικου πολίτη σε μία ηθική κοινωνία θέτει κρίσιμα ζητήματα θέσπισης γενικά αποδεκτών κριτηρίων ηθικότητας . Τα post factum προσχήματα της μερικής/μεροληπτικής ηθικής που προβάλλουν οι ομάδες πίεσης έχουν περιορισμένη ισχύ. Η πολλαπλότητα των ειδών ηθικής ζωής σε μία διχασμένη ή μη-συνεκτική κοινωνία,η οποία δεν δια-κρίνεται για την ανεκτικότητα στον ‘πολιτικά ‘Αλλον’, αφενός υπερβαίνει την ιδιότητα του Δικαίου ως κοινωνικού γεγονότος [κι όχι ως απλής κατασκευής των ισχυρών], με συνέπεια να συγχωρεί κάθε απόκλιση, κι αφετέρου απορρίπτει τους ‘κώδικες πολιτικής ηθικής’ υπέρ μιάς πρωτόγονης συμπεριφοράς και βάρβαρης γλώσσας. Η κουλτούρα των αρνητικών στερεοτύπων και αισθημάτων κατισχύει της κουλτούρας της έλλογης και ειρηνικής διαχείρισης των διαφορών.Όσοι υιοθετούν αντιλήψεις/στάσεις σύγκρουσης ,κι όχι σύγκλισης,συνήθως εκκρίνουν ένα ,αδικαιολόγητης έντασης, μίσος εναντίον ανθρώπων που δεν γνωρίζουν , αλλά που –για τους ίδιους- εκπροσωπούν[;] τον εχθρό. Η αυτο-εξαίρεση από οποιονδήποτε κανόνα Δικαίου και από οποιαδήποτε ηθική επιταγή στο όνομα της προσωπικής ‘απονομής δικαιοσύνης’[sic] μας επαναφέρει σε κατάσταση σπηλαίων και αγριότητας. Αυτό ας το αναλογιστούν όσοι χρησιμοποιούν ακόμα τη γλώσσα σαν σφαίρα και το μυαλό σαν όπλο.

ΥΓ. Χωρίς σύγχρονους πραγματικούς ήρωες εις μάτην προσπαθούμε να επινοήσουμε ‘χάρτινους ήρωες’[που απλώς και άνευ συνεπειών υπογράφουν ανατρεπτικά(;) κείμενα] ή ‘πέτσινους ήρωες’ [που ευτελίζουν κάθε κοινωνικο- ηθική αρχή και αξία στο όνομα της κομματικής πειθαρχίας].

* Το άρθρο απηχεί τις απόψεις του συντάκτη του.  

The article expresses the views of the author

iPorta.gr