Τζίνα Δαβιλά

Οι ψεύτες έχουν την δική τους μέρα.

Λες και δεν γιορτάζουν όλο το χρόνο.

Σήμερα κερνούν γλυκίσματα, κάνουν κομψές και άκομψες πλάκες και μετά σου λένε «Πρωταπριλιά στην έσκασα».

Μπορεί να γιορτάζω κάθε μέρα, όλο τον χρόνο, σήμερα νοιώθω σαν την μύγα μες στο γάλα.

Είμαι μια ελεεινή, χοντροκομμένη ειλικρινής που, αν δεν μπορώ να πω την αλήθεια, δεν λέω τίποτα.

Οι λέξεις μας ντύθηκαν με πολλά ψέματα, που δεν ξέρω ποιες να χρησιμοποιήσω για να αποδώσω κάθε φορά αυτό που θέλω.

Τα «αγάπη μου» πάνε κι έρχονται με κάθε ευκαιρία. Στα social media, στα τηλεφωνήματα, στις παρέες, στο μετρό, στον περίπατο.

Τα «φιλάκια» έχουν γεμίζει κοκκινάδια τον αέρα. Τέτοια βροχή φιλιών, που θέλω να κρατήσω ομπρέλα, φοβούμενη τα σπαθιά που κρύβονται πίσω από τα ζαρωμένα για φίλημα χείλη.

Τα «σ’αγαπώ» κρύβουν την ανασφάλεια, τον εγωισμό, το «μείνε μαζί μου γιατί με βολεύεις», το «αλλοίμονό σου αν με παρατήσεις», το «πώς μπορείς να ζεις χωρίς εμένα;».

Το «αχ! Τι όμορφο που είναι αυτό που έχεις…» κρύβει το «γαμώτο, γιατί εσύ κι όχι εγώ…».

Το «πόσο χαίρομαι για σένα…» μεταφράζεται «… κωλόφαρδε… άχρηστε, εγώ στο πηγάδι κατούρησα;».

Το «χρόνια πολλά» ή το «Συγχαρητήρια» μεταφράζεται σε «σκασίλα μου για σένα και την επιτυχία σου»

Το «κούκλα μου!» σε «πώς είσαι έτσι;».

Αληθινές λέξεις με ψεύτικα νοήματα. Αλήθεια, πού είναι η αλήθεια; Μήπως δεν έχει ένα πρόσωπο, αλλά πολλά; Και ποιος μπορεί να λέει πως ξέρει την αλήθεια, όταν τα πάντα μεταβάλλονται; Άρα και η αλήθεια αλλάζει.

Μπερδεύτηκες; Κι εγώ. Με όσες αλήθειες κι αν ντυθούν οι λέξεις, σημασία έχει να είσαι ειλικρινής με τον εαυτό σου. Κι αυτό είναι δύσκολο. Γιατί τα μεγαλύτερα ψέματα τα λέμε σε μας πρώτα και μετά στους άλλους.

Η αλήθεια είναι σαν το φιλί. «Το φιλί ενώνει πιο πολύ από το κορμί, γι’αυτό το αποφεύγουν οι πιο πολλοί»*

Καλό Απρίλη ψεύτη, καλά παραμύθια και τούτο τον μήνα. Γιατί να το δεις… αυτό μας τρέφει, αυτό μας συντηρεί. Ένα ψέμα, σαν την ζωή που μας κλείνει αινιγματικά το μάτι. Τουλάχιστον, αυτό είναι ζωή και αξίζει χίλιες φορές από ένα τίποτα.

* Στίχος του Ντίνου Χριστιανόπουλου

Amor-Amor: ο κόσμος τους, εσύ!