Γιώργος Αρκουλής

Στην Καλαμάτα βρέθηκα για το τέλος των  διακοπών μου και με φίλο που γνωρίζει όσο κανείς τα καλλιτεχνικά πράγματα της πόλης άνοιξε η συζήτηση της φετινής πολιτιστικής  μιζέριας:

«Δεν υπάρχει Αύγουστος, αδελφέ, που να μη θυμηθώ τον Γιώργο Τσαγκάρη. Ήταν αυτός που σε λιγότερο από ένα χρόνο θητείας ως καλλιτεχνικός διευθυντής του  τοπικού ΔΗΠΕΘΕ, μας έμαθε να αγαπάμε τη σωστή μουσική και να επιλέγουμε την θεατρική μας επιμόρφωση μέσα από έργα που κάνουν τον άνθρωπο να σκέφτεται και να προβληματίζεται και όχι απλά να διασκεδάζει. Άλλωστε, μην ξεχνάμε, του είχε απονεμηθεί το έπαθλο «Κάρολος Κουν». Ακόμη δεν μπορώ να πιστέψω ότι αυτός ο υπέροχος μουσικός και διανοούμενος της Τέχνης του, έφυγε ξαφνικά τον Απρίλη του 2005, αφήνοντας παρακαταθήκη τι αξίες του πέρα από  τους ανεκπλήρωτους πόθους του. Να σκεφθείς ότι στο νοσοκομείο όπου διακομίστηκε και εξέπνευσε, είχε στην τσέπη του ένα –και μοναδικό- εικοσάρικο. Ηταν ένας γνήσιος δημιουργός και μας λείπει».

Μου είπε κι’ άλλα ο φίλος ο Πέτρος, δυστυχώς η κουβέντα του επέστρεψε σε έναν ακόμη «απόντα», τον δημοσιογράφο του καλλιτεχνικού ρεπορτάζ, τον παθιασμένο με το λαϊκό και το ρεμπέτικο τραγούδι Πάνο Γεραμάνη, ο οποίος «έφυγε» Αύγουστο του 2008, εντελώς αναπάντεχα, για να «συναντήσει» τον φίλο του Γιώργο Τσαγκάρη και την «παλιοπαρέα» που αποτελούσαν ο Γρηγόρης, ο Στράτος,  ο Στέλιος και ο δάσκαλος Γιώργος Ζαμπέτας. Με την ευκαιρία, θυμήθηκε ο φίλος ένα περιστατικό που πρέπει αξίζει να καταγραφεί ως ένα μικρό διαμάντι του χώρου. Ο Γεραμάνης, λοιπόν, πηγαίνει στην ΕΡΤ με τον Ζαμπέτα προκειμένου να του πάρει συνέντευξη και φυσικά του σύστησε τον Τσαγκάρη, που ήταν διευθυντής της ραδιοφωνίας:

«Κύριε Ζαμπέτα, από δω ο διευθυντής του σταθμού».

Και ο Ζαμπέτας:

«Χαίρω πολύ κύριε σταθμάρχα».

Μόνο στη Ρόδο

Αποστόλου Παύλου 50, Βενετοκλέων, 

Pane di capo: Λεωφόρος Ρόδου-Λίνδου (ύψος ΙΚΑ), Λεωφόρος Κρεμαστής & «Πηγές Καλλιθέας»

* Το άρθρο απηχεί τις απόψεις του συντάκτη του. 

The article expresses the views of the author

iPorta.gr