Μόνο στη Ρόδο

Αποστόλου Παύλου 50, Βενετοκλέων, 

Pane di capo: Λεωφόρος Ρόδου-Λίνδου (ύψος ΙΚΑ), Λεωφόρος Κρεμαστής & «Πηγές Καλλιθέας»

Ο Μάνος Στεφανίδης είναι Ιστορικός Τέχνης και Αναπληρωτής Καθηγητής στο Τμήμα Θεατρικών Σπουδών του ΕΚΠΑ

Ιούλιος…ο μήνας της τρέλας και της απόγνωσης…Ο μήνας του Καρυωτάκη και του Βαν Γκογκ…Της επώδυνης εκδημίας του Κωστή Παρθένη. Ο μήνας των εγκλείστων. Των παραλογισμένων. Σαν τον μπάρμπα Γιαννούλη. Των συναισθημάτων που οδηγούν στην τρέλα ή την αυτοκτονία. Του έρωτα που τελειώνει επειδή απομυθοποιείται. Επειδή ξεπεζεύει. Επειδή δεν ίπταται πια. Του πάθους που γίνεται πύον και βρόγχος.

Το κουφάρι του Έκτορα γύρω τριγύρω από την Τροία. Η εκδίκηση σαν μαύρο αίμα στα μάτια του πρωτοπολεμάρχου των Αχαιών για τον χαμένο του έρωτα. Το άδειο βλέμμα του Πριάμου και η θυσιασμένη σάρκα του μικρούλη Αστυάνακτα. Η θανατερή λαγνεία της Ελένης. Ο Αχιλλέας, πάλι, ενώ προετοιμάζει την δική του αναπότρεπτη έξοδο. Επειδή ο θάνατος φέρνει κι άλλον θάνατο όπως ο έρωτας κι άλλον έρωτα. Η καυτή άμμος. Το ξεραμένο αίμα. Η ανώφελη θάλασσα. Η αρμύρα της. Η δίψα. 

Ιούλιο θρηνώ κι εγώ τους νεκρούς μου. Κάτω από το αμείλικτο, το ακέραιο φως. Τον Αύγουστο πενθώ τους έρωτες εκείνους που δεν άντεξαν. Το πάθος ή τον καύσωνα. Τι περίεργο, πρόκειται για τους περισσότερους.