Η νέα εθνική όμως πριν αρκετά χρόνια άλλαξε τα πάντα. Τα χωράφια με τις καρπούζες, έγιναν οικόπεδα – ωραία διαμερίσματα, ξενοδοχείο και κάμπινγκ, δύο παρακαλώ! Και τώρα με το Airbnb αποικίστηκε από τουρίστες και το μέσα χωριό – όχι μόνο ο κάμπος. Το πρωί περιμένουν και αυτοί το κορνάρισμα του φούρναρη για να πάρουν ζεστό ψωμί.

Την αλλαγή την αντιλήφθηκα σε όλη της το μεγαλείο ένα σαββατοκύριακο του Ιούνη που προσπαθούσα να αποβάλω την ένταση των ευρωεκλογών οργώνοντας σοκάκια και πλαγιές. «Σβουρίζοντας» θα έλεγε σωστότερα ο παππούς μου. Τους έβλεπα από τις χαραμάδες να αποσπερίζουν στις αυλές ακούγοντας κλασική μουσική. Στην Χώνη πήγανε; Στον Αστράτηγο; Στο Κόκκινο Μετόχι; Στους ποταμούς;

Εκεί γεννήθηκε η ιδέα των card postal. Να έχουν οι Δραπανιανοί φωτογραφίες από το χωριό τους να τις δίνουν στα «τουριστάκια». Άλλωστε πολλοί ταξιδιώτες έχουν την συνήθεια να ταχυδρομούν στους φίλους τους, cart postal, από τα μέρη που επισκέπτονται. Κάποιοι τις στέλνουν και στους εαυτούς τους, να τις βρουν το Φθινόπωρο στα γραμματοκιβώτια τους.

Δείτε λοιπόν τις 20 card postal σε ένα βίντεο ενός λεπτού πάνω στα μουσικά «πατήματα» του συρτού των μοναδικών Γιώργη Κουτσουρέλη και Γιώργη Μαριάνου.

Φωτογραφίες που έχω τραβήξει με το κινητό μου και άλλες αποτυπωμένες σε φίλμ, τότε που τα φίλμ ήταν η πολυτιμότερη αποσκευή μου.

Τον Αύγουστο θα προσπαθήσω να κάνω το ίδιο και για το χωριό του πατέρα μου. Τη Μάζα Σελίνου.

Καλό καλοκαίρι.

Όποιος θέλει να κατεβάσει τις φωτογραφίες μου, μπορεί να μπει εδώ. 

Όποιος όμως θέλει τις «αυθεντικές» card postal πρέπει να επισκεφθεί τον Δραπανιά. Από αύριο θα τις βρει στα καφενεία. Δωρεάν βέβαια, μαζί με το μπιράλ.