Εμένα -λοιπόν θα σας το πω, τί, να σας ντραπώ; – το θέμα μου είναι να μην βγαίνω εκτός θέματος. Δηλαδή πάντα αυτό ήταν το θέμα. Ειδικά στις εκθέσεις το θέμα με έκανε πολλές φορές να βγαίνω εκτός θέματος. Ανάθεμα το για θέμα!

Όμως σήμερα μου συμβαίνει κάτι πολύ παράξενο, από την πύλη του ανεξήγητου παράξενο…γιατί για πρώτη μου φορά, άνθρωπος είμαι και γω, δεν είναι ντροπή, πρώτη μου φορά …δεν έχω κανένα θέμα.

Μάλλον είναι  που τα γράφουν πρώτα οι άλλοι. Και τί να τους πεις; Καλέ σεις, εσείς οι άλλοι, εδώ, εγώ, ναι, η κυρία με την αυπνία και τις σκαλισμένες κολοκύθες, σας παρακαλώ αφήστε μου και μένα ένα θεματάκι…κι ας βγω και εκτός αυτού.  Λέγονται αυτά τα πράγματα; Αφήστε που τα γράφουν και τόσο ωραία!

Εν τω μεταξύ γύρω μου να συμβαίνουν πράματα και θάματα, σεισμοί, τυφώνες, κυκλώνες,  ένας Ορέστης που δεν ήρθε ποτέ. Καλά, αυτός μεγάλος γαϊδουρογάϊδαρος! Ένα τηλέφωνο δεν πήρε να μας πεί έστω μιά δικαιολογία μιά συγνώμη, τόσες ετοιμασίες κάναμε! Μας έκλεισε μέσα ένα τριήμερο με τους φακούς έτοιμους, τα εβαπορέ και τα μακαρόνια τιγκαρισμένα στην αποθήκη, το τζετ σκι φουλαρισμένο. Πες κάτι ρε συ Ορέστη, πες έπαθε ο μπατζανάκης μου κήλη και πρέπει να χειρουργηθεί, είχαμε μια βάφτιση, ήρθε απροειδοποίητα η πεθερά μου σπίτι και δεν μπορούσα να φύγω, περιμένω υδραυλικό, περιμένω το ΙΚΕΑ να μου φέρει έναν καναπέ, πες κάτι.   ΄Ενας πανικός, μιά αναμπουμπούλα, μιά αγωνία, όλοι έγραφαν, εγώ βούδας! Λέξη.

Ο Κουφοντίνας πήρε πάλι την άδειά του το παληκάρι, ε, να βγει να δει λίγο τα μελισσόπουλα λίγο τα παιδόπουλα, μια βδομάδα είν΄ καλά; Είναι μακριά κι ο Βόλος, ξεβολεύτηκε όσο να πεις. Συγνώμην κιόλας. Δυό μέρες οδοιπορικά, να τ΄αφήσω μάστορα; Θέμα μέγα και γω πάλι τίποτα. Που εδώ και να έβγαινα εκτός θέματος ποιος θα ήταν εντός να με μαλώσει; Αχ, πάλι κουβέντα δεν είπα.

Μη πούμε για τον υπουργό που παραιτήθηκε και είχε και κάτι γράμματα μυστικά, αλλά που εκείνος τα έγινε να τα διαβάσουμε και οι άλλοι δεν τα δίνανε και πολλά δεν κατάλαβα αλλά η καρέκλα δεν έμεινε ορφανή καθότι έκατσε ο ίδιος ο πρωθυπουργός και εμένα δεν μου εξήγησε κανείς από τί πήγε ο υπουργός. Από κακό μάτι, από βαρυστομαχιά, από υπερκόπωση; Από κακό ή άδικο;  Στα πολιτικά είμαι λίγο μπουμπούνας, με πιάνει και έναα τρακ.  Μην περιμένετε από μένα να μάθετε την αλήθεια. Η αλήθεια κρύβεται εκεί που το ψέμα ανασαίνει.

Μετά είχαμε το άλλο θέμα,  με τον Παπαντωνίου και την ατυχήσασα σύζυγο. Μωρέ αυτή σαν να την ακούω την καημένη:

«Σταυρούλα Κουράκου Παπαντωνίου… του Γιάννου του Παπαντωνίου…που είχε τα υπουργεία ΄Αμυνας και Οικονομικών…που έκανε μεταφορές. Αλλά μας ήρθανε ανάποδα τα πράγματα και αλλάξανε τη ζήση μας…φύρδην.   Αχ κύριε Πετροχείλο μου, είχα εγώ σπίτι που ντρεπόσουνα να πατήσεις. Είχα και τα ντουλάπια μου γεμάτα. Από πάνω το βούτυρο της χρονιάς, από κάτω το λάδι της χρονιάς. Και να τα μακαρόνια, να τα ρύζια, να τα τζακούζια, να τα ρόλεξ, να οι μανέστρες, να οι καταθέσεις, να τα κεφαλοτύρια, να τα ταξίδια, να οι θερμαινόμενες πισίνες και να ο πελτές, αλλά είπαμε, άτιμη κοινωνία που άλλους τους ανεβάζεις και άλλους τους ρίχνεις στα ξένα χέρια.  Πάνε πια οι εποχές με τα γέλια, τις χαρές, τα σορπράϊζ πάρτυ και τα πικ νικ,  άτιμη κοινωνία που άλλους τους ανεβάζεις κι άλλους τους κατεβάζεις στα …τάρταρα. Κύριε Πετροχείλο, κάποτε ήμουνα πουλί και μ΄αγαπούσανε πολλοί. »

Χειροπέδες και μέσα. Δυό δυό σας τους Χιώτες. Ε, άδειασε και χώρος όσο να πεις. Το  προηγούμενο ζεύγος την έκανε, ο Κουφοντίνας κάθε τρεις και λίγο στα μελίσσια, ο Ξηρός ετοιμάζει βαλίτσες, κανα δυο ακόμα που θα πάρουν τα ρεπά τους…  ( RBNB  ο Κορυδαλλός!)  Και όλοι έγραψαν για το θέμα, όλοι εκτός από μένα!

Αμ το άλλο, αυτό καλέ που γέμισε το τόπος τίγρεις και λεοπαρδάλεις και φίδια και δεν ξέρεις τί θα σε πρωτοδαγκάσει. Η μόδα είπε δυό λέξεις μόνο:  ¨άνιμαλ πριντ¨. Ελπίζω από καρδιάς αυτές να μην είναι και οι τελευταίες της λέξεις, αλλιώς την βάψαμε!Γιατί κει που κάθεσαι και πίνεις τον καφέ σου ήσυχα ήσυχα, σκάνε μύτη τα κορίτσα, σαν την αγέλη! Αυτό πάντως να ξέρετε, εξηγείται και κοινωνιολογικά. Η κρίση μας έκανε ζούγκλα και υποσυνείδητα θέλουμε να εναρμονίσουμε το μέσα μας με το έξω μας. Απλούστατο.

Και γω τί να γράψω επ΄αυτού; «Μόδα είναι και γυρίζει» ή «Θα πάω στην ζούγκλα με τον Ταρζάν να την περνάμε φίνα»; Δεν ξέρω αν είναι ενδυματολογικό ή είναι που μας ψεκάζουν, καταλάβατε; Στην πρώτη περίπτωση ας αποφανθεί ο μετρ Κουδουνάρης στην δεύτερη θα αφήσω να τα πει ο Καμμένος. Ας μιλήσουν τέλος πάντων οι καθ΄ύλην αρμόδιοι. Μεταξύ μας, είναι που έχω μια πουκαμίσα τιγρέ ωραιότατη που περίμενα πώς και πώς να ξανάρθει στην μόδα και ευτυχώς που δεν την έδωσα, οπότε λέω να κρατήσω ουδέτερη στάση.

Θα αρκεστώ στο :  «Θα περάσει κι αυτό».

Καπάκι πέσαμε στην παρέλαση με τα «μίνια». Αυτό, που κάθε χρόνο τέτοια μέρα κάποιες καθηγήτριες, δασκάλες και μαθήτριες ντύνονται πρώτο τραπέζι πίστα και προτάσουν τα στήθη τους στον εχθρό, με εξτέ και νύχι σταυραετού, τον αφαλό έξω και γόβα στιλέτο του θανατά, ντυμένες Πάολα στην πρεμιέρα. Αυτό.  Θα ήθελα να έχω μαζί μου καλαθάκια γαρούφαλα να τις ραίνω, έτσι μου βγαίνει, αλλά θέμα θέμα, δεν έχω. Πάλι με πρόλαβαν  οι άλλοι.

Και γενικά σήμερα δεν έχω τί να γράψω. Κι αυτές οι 887 λέξεις που μόλις διαβάσατε ήταν πάλι εκτός θέματος και μάλιστα σήμερα… χωρίς θέμα!

(890 για την ακρίβεια)

Ματίνα Ράπτη -Μιληλή

* Το άρθρο απηχεί τις απόψεις του συντάκτη του.

The article expresses the views of the author

iPorta.gr