Λίγο πριν πάρεις την απόφαση. Λίγο πριν πεις τη μεγάλη λέξη. Λίγο πριν ο φόβος τυλίξει για μία ακόμη φορά το μυαλό- σαν ιστός αράχνης- και κάνεις ένα βήμα πίσω.

 

Λίγο πριν το 2013 γίνει παρελθόν και μπει κι αυτό στα συρτάρια της μνήμης. Λίγο πριν ανοίξω το ημερολόγιο της νέας χρονιάς κι αρχίσω να γράφω τα νέα γεγονότα, αυτά που την επόμενη στιγμή θα γίνουν αναμνήσεις.

 

Νομίζω ότι είναι καλούτσικα τα πράγματα αυτήν την εποχή….

 

Η μνήμη λένε ότι είναι η κληρονομιά του καθενός που θέλει να έχει μέλλον. Κι εγώ στοιβάζω τις αναμνήσεις μου κάθε χρόνο, τη μία δίπλα στην άλλη, στα ίδια πάντοτε ημερολόγια. Αυτή όμως, είναι η εύκολη λύση.

 

Καλούτσικα είναι τα πράγματα. Έχω έτοιμο καφέ για λίγο πριν και λίγο μετά. Λίγο μετά που έρχεται η στιγμή. Η μαγική εκείνη στιγμή που μένεις με τον εαυτό σου. Η μαγική στιγμή που μένεις με τον εαυτό σου και ακούς της σκιά σου να σου ψιθυρίζει… Είναι η μαγική στιγμή που μένεις με τον εαυτό σου και η σκιά σου, σου ψιθυρίζει αυτά που δεν θέλεις να ακούσεις. Αυτά που βλέπεις, αλλά δε θέλεις να τα παραδεχτείς. Κι όμως… Καλούτσικα είναι τα πράγματα. Ο καφές τελειώνει κι εγώ θα σηκωθώ. Είναι από ώρα τώρα που πρέπει να ετοιμαστώ. Όχι, δε θα βάλω τα καλά μου. Δεν θα πάω σε κανένα ρεβεγιόν. Το ρεβεγιόν της ζωής μου το καθορίζω εγώ με μυαλό καθαρό, εξεγερμένα ένστικτα, μακριά από ανάλυση που θα δικαιολογούσε τις παράτολμες πράξεις μου. 

 

Όλα είναι διαφορετικά λίγο πριν. Λίγο πριν και λίγο μετά

 

Καλή χρονιά!