Άρης Μαραγκόπουλος

Θυμάμαι πριν κάποια χρόνια (2006), ήταν αρχές Αυγούστου, που κάποια στιγμή συνειδητοποίησα ότι είχα τελειώσει τηΜανία με την Άνοιξη. Έτρεξα, όλος ενθουσιασμό (αυτός είναι ο χαρακτήρας μου) να το μεταφέρω στη νεότερη κόρη μουΡόζα που ήταν επίσης στην Αθήνα και στον (τότε) Άγγλο φίλο της (γνώριζαν πάνω κάτω την πλοκή του βιβλίου).

Κι εξηγούσα διά μακρών στη γλώσσα του ξένου, σαν μικρό παιδί που χαίρεται για την πρώτη του έκθεση στο σχολείο, το τέλος του βιβλίου με την αναφορά στοΠρόγραμμα της Γκότα κλπ. κλπ. και μετά τους πήρα μαζί να κολυμπήσουμε και να τιμήσουμε το συμβάν με κανένα μικρόψαρο και ρακές εκεί προς τον Μαραθώνα.

Κι ακόμα τελείωνε Αύγουστος του 2012 όταν ένα απόγεμα, κατάκοπος από τη ζέστη (είχε καύσωνα και τότε), με τουμπανιασμένη την κοιλιά μου από γαστρεντερίτιδα, μέσα σε οδυνηρές στενοχώριες εξαιτίας της κρίσης, συνειδητοποίησα επίσης ότι Το Χαστουκόδεντρο μπορούσε επιτέλους να φύγει από τα χέρια μου!

Μην ρωτήσετε, επομένως, πότε τέλειωσε οριστικά το Πολ και Λόρα, ζωγραφική εκ του φυσικού: ο Αύγουστος με αγαπά, το καλοκαίρι το αγαπώ, η πόλη με αφήνει ήσυχο αυτόν τον μήνα και, ναι, αυτός ο μήνας θεραπεύει ανέκαθεν τους καημούς μου με τον καλύτερο τρόπο.

* Το άρθρο απηχεί τις απόψεις του συντάκτη του.

The article expresses the views of the author

iPorta.gr