Το πόσο χαρούμενη είναι η κυβερνητική συμμαχία από τα αποτελέσματα των τελευταίων εκλογών είναι ολοφάνερο από τις σπασμωδικές κινήσεις και την ατμόσφαιρα που επικρατεί στις τάξεις της. Η συμμαχία δοκιμάζεται καθώς πολλοί ΠΑΣΟΚοι έχουν αρχίσει να αντιδρούν φανερά σ’ αυτήν, μα και στην ίδια τους την ηγεσία ακόμα. Βλέποντας την πιθανή διάσπαση ο Σαμαράς διαβουλεύεται με αποστάτες άλλων δεξιών κομμάτων που σαλτάρουν σαν ποντικοί από το καράβι τους που βουλιάζει. Ύστερα έχουμε και τον μεγάλο και τρανό Στουρνάρα που θα φύγει ή όχι κι αν φύγει πού θα πάει, στην Τράπεζα ή στο σπίτι του γιατί, λέει, τον έχουν κάνει σάκκο του μποξ. Ανασχηματισμός θα γίνει, πότε όμως, τι έκταση θα έχει, κι εν τω μεταξύ δώσ’ του να διαγκωνίζονται και να αλληλο-διαβάλλονται οι διάφοροι επίδοξοι υπουργοί. Για να μπορέσει να επικεντρωθεί σ’ αυτά και να τα βγάλει πέρα, η Κυβέρνηση των συνενόχων κλείνει τώρα άρον άρον την Βουλή για να περνάνε γρήγορα και χωρίς πολλές αντιδράσεις τα νέα μέτρα-υποχρέωση στην Τρόικα. Μύλος η δουλειά.

Είπα λοιπόν κι εγώ να κάνω ένα σκίτσο γι αυτόν τον περίφημο ανασχηματισμό και μου κατέβηκαν διάφορες ιδέες. Έχεις, ας πούμε, δυο κουταλιές φασόλια στο πιάτο σου. Τα πετάς και παίρνεις άλλες δυο κουταλιές απο την κατσαρόλα. Τα φασόλια στο πιάτο είναι τώρα άλλα, ναι; Ή μήπως δεν είναι; Ύστερα, θυμήθηκα εκείνο το παιχνίδι, τις “Μουσικές Καρέκλες”. Έχεις έναν αριθμό παικτών και στην μέση καρέκλες τοποθετημένες σε κύκλο. Οι καρέκλες είναι λιγότερες από τα άτομα. Αρχίζει να παίζει μουσική και τα άτομα τρέχουν στριφογυρίζοντας γύρω από τις καρέκλες οπότε η μουσική σταματάει ξαφνικά. Όποιος προλάβει να καθίσει σώθηκε. Όποιος δεν βρει καρέκλα καίγεται. Κάπως έτσι σκεφτόμουνα μέχρι να καταλήξω στο σκίτσο που σας δείχνω εδώ.

Αναρωτιέται όμως κανείς ποιος άραγε να είναι ο σκοπός ενός ανασχηματισμού όταν όλα τα φασόλια είναι από την ίδια κατσαρόλα και αξεχώριστα μεταξύ τους. Θ’ αλλάξει μήπως η Κυβερνητική πολιτική; Όχι… αυτό είναι το μόνο σίγουρο. Τότε; Τότε τίποτα. Θα κάτσουν κάποιοι άλλοι στις καρέκλες και θα εξοφληθούν έτσι μερικά χρεωστούμενα γραμμάτια. Κι ύστερα θα γίνει αυτό που στην πολιτική και την διαφήμιση λέγεται επικοινωνιακό κόλπο. Θα πουν δηλαδή στο πόπολο πως, κοίτα, αλλάξαμε, είμαστε άλλοι τώρα, άλλα μυαλά, πιο νέοι, με όρεξη να δουλέψουμε ακόμα πιο σκληρά για το καλό σου.
Όμως, το πόπολο έχει μια παροιμία για κάτι τέτοια: “Άλλαξε ο Μανωλιός κι έβαλε τα ρούχα του αλλοιώς” -μια ιδέα για σκίτσο απ’ αυτές που μου είχαν περάσει.

Βαγγέλης Παυλίδης