Αλέξανδρος Μπέμπης  

(*)”κόπτεται”: 1) γ’ ενικό πρόσωπο ενεστώτα παθητικής φωνής του ρήματος ”κόπτω” (=κόβω).

2) γ’ ενικό πρόσωπο ενεστώτα του αποθετικού ρήματος ”κόπτομαι” που σημαίνει ενδιαφέρομαι υπερβολικά (συνήθως ιδιοτελώς)

Η Νο1 περίπτωση και το ”ιδιοτελώς” μέσα στην παρένθεση της Νο2, θα είναι τα βασικά ερωτήματα που θα πρέπει να απαντηθούν μέσα στο κείμενο που ακολουθεί.

Θα δούμε τι μπορεί να συμβεί σε δυο ανθρώπους, όταν από την γενίκευση του γ’ προσώπου, περάσουμε στις απαντήσεις που απαιτεί το α’ πρόσωπο.

Αν θέλω να ”κόψω” και αν ενδιαφέρομαι ιδιοτελώς, όταν το κλίμα που επικρατεί, η συμπεριφορά μας και περιστατικά της καθημερινότητας, φανερώνουν το αντίθετο.

Όταν τα ”δεν πρέπει”, νικούν κατά κράτος τα ”θέλω”. Όταν η σκέψη, η επιθυμία, ο πόθος θα είναι καταστροφικά αν γίνουν πράξη.

Μπορεί για τον Μεγαλέξανδρο να ήταν τόσο απλό και έκτοτε να το ενστερνίστηκαν σαν τακτική πολλοί.

Μπορεί ο Κοέλιο με τη γνωστή ρήση του να μας κατέστησε ανήμπορους να αντισταθούμε στις συνωμοσίες του σύμπαντος.

Μπορεί να υπάρχουν πολλοί που να αφέθηκαν και να βολεύτηκαν πίσω από αυτές τις διαδικασίες,

υπάρχουν όμως τουλάχιστον δύο άνθρωποι που οι καταστάσεις τους οδηγούν να πρέπει να αντιπαλέψουν…

Αυτός πορεύται στα δεύτερα ”ήντα”, έχει μια ευτυχισμένη και αγαπημένη οικογένεια και είναι στέλεχος σε μια επιχείρηση.

Αυτή περνώντας στα δεύτερα ”άντα” η ζωή της επεφύλαξε μέγιστο σοκ. Έχασε τον σύντροφο της ζωής της σε δυστύχημα-ήταν μαζί από 15 ετών-και το παιδάκι τους αντιμετωπίζει μια σπάνια και ιδιαίτερα επικίνδυνη ασθένεια.

Αυτός κράτησε επί 35 χρόνια ευλαβικά τις αρχές του να μην επιδιώκει ούτε να ενδίδει σε χώρο δουλειάς ερωτικές σχέσεις ακόμη και αν κάποιες φορές τον χαρακτήρισαν μαλάκα.

Αυτή δεν μπορεί να ξεπεράσει το μέγεθος της απώλειας, αλλά δεν μπορεί να αντέξει-ακόμη και σαν σκέψη-τη διαδικασία της σύγκρισης με ένα νέο σύντροφο.

Εδώ κάπου άρχισαν οι συνωμοσίες του σύμπαντος, που δημιούργησαν τον κόμπο που δεν πρέπει να λυθεί, ώστε να ολοκληρωθεί η πορεία.

Αν η επιχείρηση δεν ζητούσε να προσλάβει προσωπικό πριν λίγους μήνες, αυτή δεν θα ερχόταν να για να περάσει από συνέντευξη.

Παρά το γεγονός ότι κρίθηκε ικανότατη, αδυνατούσε να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις του ωραρίου-βάρδιες πρωί απόγευμα-και δεν προσλήφθηκε.

Αν δεν γινόταν αποχωρήσεις από τα διευθυντικά στελέχη της επιχείρησης, αυτός θα είχε αποχωρήσει οικειοθελώς μη αντέχοντας αντιπάθειες. 

Έτσι παρέμεινε, ανέλαβε μετά από ένα μήνα τη διεύθυνση ενός νέου τμήματος, που αποφασίστηκε να λειτουργήσει σε μια βάρδια.

Αν ο βοηθός του που αρχικά προσλήφθηκε, δεν αντιμετώπιζε σοβαρό πρόβλημα αλλεργίας, θα παρέμενε και ουδείς θα θυμόταν αυτήν.

Αν αυτή στον μήνα που μεσολάβησε είχε βρει άλλη δουλειά, δεν θα ανταποκρινόταν στην δεύτερη πρόσκληση που της έγινε.

Το σύμπαν έκανε τη δουλειά του και η καρδιά άρχισε τη δική της. Κεραυνοβόλα.

Μια πρωτόγνωρη χημεία μεταξύ τους από την πρώτη στιγμή και στο επαγγελματικό και στο προσωπικό επίπεδο.

Αυτή ”έπιασε” αμέσως το νόημα της δουλειάς, μπήκε ”στα γεμάτα” και πετάει. Εξαιρετική αντίληψη, σπιρτάδα και διάθεση.

Αυτός βρήκε τον ιδανικό συνεργάτη που θέλει κάθε προϊστάμενος. Δεν χρειάζεται να του λέει πολλά. Συνεννοούνται με τα μάτια.

Στο διαπροσωπικό επίπεδο όλοι οι διάλογοι είναι χαλαροί, καθαροί και ελεύθεροι. Για τα πάντα και όταν λέμε για τα πάντα, για τα πάντα.

Χωρίς αναστολές, επιφυλάξεις και σεμνοτυφίες. Η ατμόσφαιρα αυθόρμητη και γεμάτη ζεστασιά. Αγκαλιάζονται πλημμυρισμένοι από χαρά.

Ζουν και απολαμβάνουν ερωτευμένοι την μοναδική συγκυρία σε όλες τις εκφάνσεις της. Σε όλες εκτός από την κορυφαία. Τη σεξουαλική επαφή.

Αυτή που δεν μπορεί να γίνει. Ο κόμπος που δεν πρέπει να λυθεί, αλλά να κοπεί ”μαχαίρι” διότι οι συνέπειες θα είναι οδυνηρές.

Αν και είναι διάχυτο δεν τολμούν να το ομολογήσουν. Αν το ομολογήσουν πρέπει και να το κάνουν.

Το τελευταίο κομμάτι ενός παζλ που το κρατούν στα χέρια τους, αλλά αν το τοποθετήσουν το παζλ θα διαλυθεί στα εξ ων συνετέθη.

Αυτός θα τινάξει στον αέρα οικογένεια και δουλειά.

Αυτή αδυνατεί να απατήσει τον σύντροφο μιας ζωής κι ας μην έχει πλέον δίπλα της την φυσική του παρουσία. Υπήρξε, υπάρχει και θα υπάρχει για πάντα δίπλα της.

Ήταν, είναι και θα είναι ο καλύτερος. Ο ένας και μοναδικός. ”Ο Π…..ούλης μου”, που σε στιγμές συλλογισμών κλαίγοντας μονολογεί.

Το σκηνικό αυτό είναι όντως πραγματικό ή έχει χώρο να πλανηθεί ως υποψία το ενδεχόμενο της ιδιοτέλειας;

Μήπως είναι φαντασίωση ή εμμονή;

Για αυτόν, που το έπλασε μόνο και μόνο επειδή μετά από χρόνια βρήκε τον ιδανικό συνεργάτη και ξέρει ότι αν κάνει πρώτος την κίνηση τελείωσαν όλα;

Αν αυτή δεν ανταποκριθεί (κατά 99% ”με τον πατέρα μου δεν θα το έκανα, ούτε για αστείο”, λέει), την χάνει. Αν αυτή ανταποκριθεί (1%) θα είναι καταστροφικό.

Για αυτήν, που μετά το σοκ που της επεφύλαξε η ζωή βρήκε ένα ασφαλές λιμάνι όπου εξυπηρετεί τις άμεσες ανάγκες της καθημερινότητας της;

Ρισκάρει να χάσει τη δουλειά της κάνοντας την κίνηση που θα αποβεί μοιραία αν αυτός τηρήσει τις 35ετεις αρχές του προτιμώντας να τον χαρακτηρίσουν για μια ακόμη φορά μαλάκα;

Ο μόνος ίσως που μπορεί να δώσει λύση είναι ο πανδαμάτωρ χρόνος (απο)κόβοντας τον έρωτα από τις καρδιές τους.

Ο Μεγαλέξανδρος έκοψε για να συνεχίσει. Ο χρόνος θα κόψει για να τελειώσουν όλα.

Και ο Κοέλιο θα το ξανασκεφτεί.

* Το άρθρο απηχεί τις απόψεις του συντάκτη του.  

The article expresses the views of the author

iPorta.gr