Πόρτα σε ιστορίες/χρονογραφήματα/διηγήματα

Εσείς έχετε μήνυμα;, της Αναστασίας Φωκά

Spread the love

Τα μηνύματα ήταν λιγότερα αυτή την εβδομάδα. Δεν ξέρω αν πρέπει να νιώσω άσχημα για την ησυχία που επικρατεί στο κινητό μου. Σίγουρα ωστόσο, νιώθω μία ανακούφιση. Μεγάλη θα έλεγα, γιατί τις τελευταίες μέρες μπορώ να πω ότι όλο αυτό ήταν κουραστικό.

Στην εποχή της τεχνολογίας, όπου τα μέσα πια είναι πολλά, οι υποψήφιοι των εκλογικών αναμετρήσεων τα χρησιμοποίησαν όλα. Είναι μία πολύ καλή λύση. Και φυσικά πολλά από αυτά τα μέσα αποτελούν και φτηνή λύση.

Είπαν πολλά με τα μηνύματα που έστειλαν σωρηδόν . Έγραψαν και άλλα πολλά σε τοίχους σελίδων κοινωνικής δικτύωσης. Έγραψαν και καρφίτσωσαν. Σκόρπισαν χαμόγελα και πολλές υποσχέσεις για μία ψήφο. Δεν ξέρω αν έπεισαν. Τουλάχιστον εμένα που φάνηκε πολύ πιο δύσκολο το έργο τους αυτή τη φορά. Και φυσικά, όχι επειδή ο ανταγωνισμός ήταν μεγαλύτερος. Αλλά επειδή ο κόσμος μάλλον ήταν πιο δύσπιστος. Τουλάχιστον έτσι θέλω να πιστεύω. Παρόλα αυτά, σε γενική ομολογία οι προθέσεις τους πάνω κάτω έμειναν οι ίδιες. Είναι σαν να λέμε: δεν αλλάζει ο άνθρωπος. Απλά άλλαξε ο τρόπος
Αυτή την εβδομάδα διανύουμε ακόμα μια εκλογική εβδομάδα, πιο ήπια βέβαια σε σχέση με την προηγούμενη., αν και δεν θα έπρεπε. Έτσι και τα μηνύματα ήταν περιορισμένα. Οι σελίδες κοινωνικής δικτύωσης έπαψαν πια να είναι χορηγούμενες. Μήπως όμως κάπως έτσι θα πάψουν και οι υποσχέσεις του χθες; Οι υποσχέσεις που μοίραζαν για να κερδίσουν την ψήφο μας; Έτσι θα πάψουν και τα μεγάλα χαμόγελα από τους κερδισμένους αυτής της αναμέτρησης; Έτσι κάπως θα πάψουν όλα;

Πολύ φοβάμαι πως ναι. Κάποια πράγματα τελικά δεν αλλάζουν. Ή αλλάζουν αλλά πολύ δύσκολα. Οι άνθρωποι της διπλανής πόρτας από την επόμενη μέρα θα ξεχάσουν, θα ρημάξουν και θα κάνουν αυτό που κάνουν πάντα. Μακάρι να μην γίνουν έτσι τα πράγματα και μακάρι να έχει γίνει κάτι διαφορετικό. Κι αυτά τα μηνύματα και οι σελίδες κοινωνικής δικτύωσης με τα μεγάλα γράμματα και τις ωραίες φωτογραφίες να πιάσουν τόπο.

Εσείς έχετε μήνυμα;

 

 

Αναστασία Φωκά

SHARE
RELATED POSTS
“Από τα λίγα που ξέρω για το σώμα…”, του Μάνου Στεφανίδη
Πετάω τα μισά στη θάλασσα…,του Κωστή Α. Μακρή
Τα χριστούγεννα του μικρού μολυβένιου στρατιώτη, του Νίκου Βασιλειάδη

Leave Your Reply

*
This site is protected by reCAPTCHA and the Google Privacy Policy and Terms of Service apply.