Κωστής Α. Μακρής 

Ζει ανάμεσά μας. Ζει δίπλα μας. Ζει σε βάρος μας.

Ο Λύκος της Χλέπας είναι ένα παράξενο είδος που μόνο στο όνομα μοιάζει με λύκο. Δεν έχει περηφάνια ούτε είναι μοναχικός. Αλλά ούτε και αγέλη έχει να την αναγνωρίζει ως αγαθό και να την προστατεύει όπως οι άλλοι λύκοι.

Παρά την εξοικείωσή του σε κάθε είδους χλέπες, μπορεί να οδηγηθεί σε έσχατα σημεία ταπείνωσης, να τον φτύνουν, να τον κοροϊδεύουν, να τον βρίζουν, κι αυτός να γελάει σαν ηλίθια ύαινα μέχρι να πετύχει τους στόχους του.

Δεν έχει καμιά σχέση με τον αξιοπρεπή Λύκο της Στέπας ούτε και με συγγραφείς σαν τον Χέρμαν (Χ)Έσσε που με το γνωστό μυθιστόρημά του «Ο λύκος της στέπας» θέλησε να στηλιτεύσει την αλλοτρίωση, την υποκρισία αλλά και τη μοναχικότητα και τη μοναξιά που κυριαρχούν στις σύγχρονες κοινωνίες.

Ο Λύκος της Χλέπας, στην παιδική του ηλικία, μοιάζει με ένα φυσιολογικό, σχεδόν ανθρώπινο, πλάσμα.

Μεγαλώνοντας κάτω από ειδικές συνθήκες, μπορεί να γίνει ένας Λύκος της Χλέπας.
Αρχίζει από νέος να πετάει τις χλέπες, τις ροχάλες ή τα σάλια του εκεί όπου κάποιοι τον ακούνε ή τον ανέχονται και κυρίως όταν δεν κινδυνεύει να τον σβερκώσουν και να τον πετάξουν στα σκουπίδια που είναι ο κατεξοχήν βιότοπός του.

Οι ικανότητές του ανθίζουν θεαματικότερα σε αστικό περιβάλλον αλλά μπορεί να μεγαλουργήσει και στην επαρχία. Το γλείψιμο των ισχυρών, η εκμετάλλευση και ταπείνωση των αδύναμων, οι ραδιουργίες, ο κάθε είδους και με κάθε τρόπο προσεταιρισμός ισχυρών προσώπων, οι υπεξαιρέσεις ιδιωτικού και δημοσίου χρήματος, η καταπάτηση ιδιωτικής και δημόσιας γης, η ανέγερση αυθαιρέτων κτισμάτων είναι μερικές από τις δεξιότητές του. Τα καταφέρνει και σε δημοτικούς χορούς, όποτε τύχει ή επιδιώξει να παρευρεθεί σε γιορτές και πανηγύρεις ευπόρων ή απλώς εύπιστων συμπολιτών του.

Ανέφερα ήδη ότι δεν είναι μοναχικός.

Αν καταφέρει να τα κονομήσει, λατρεύει τις κοσμικές λουτροπόλεις, τα ακριβά θέρετρα και τα γνωστά σκυλάδικα. Αν δεν καταφέρει να τα κονομήσει, καταστρέφει ό,τι μπορεί να καταστρέψει απ’ αυτά που αξίζουν για τους άλλους.

Θα καταφέρει να βρει ταίρι με τον όρο να του είναι πολλαπλά χρήσιμο: οικονομικά κυρίως, ενδεχομένως σεξουαλικά και πρωτίστως αναπαραγωγικά.

Θεωρεί πολύ σημαντικό τον εαυτό του για τον κόσμο κι έχει έναν εμμονικό φόβο μην τυχόν και εξαλειφθεί το είδος του. Γι’ αυτό και συνουσιάζεται ασύστολα και αδιάκοπα. Είναι εύκολο να τον αναγνωρίσετε στην παραλία να ψάχνει για ερωτικό σύντροφο με λιμασμένο ύφος.
Έχει επίσης ένα τρομερό ταλέντο να ανακαλύπτει αστραπιαία τον άλλον Λύκο της Χλέπας όπου κι αν τον συναντήσει: στο σχολείο, στις σπουδές, στον στρατό, στη δουλειά.
Οι Λύκοι της Χλέπας συνασπίζονται εύκολα και μπορούν να κατακτήσουν υψηλότατα αξιώματα. Μπορούν ―με τη βοήθεια των ομοίων τους― να μπουν ακόμα και σε μια κυβέρνηση ή και να ηγηθούν αυτής, αν δεν γίνουν έγκαιρα αντιληπτοί.

Ένας Λύκος της Χλέπας θα παρκάρει με ξεχωριστή άνεση σε μια ράμπα για ανάπηρους, θα κλέψει τη σειρά σε μια ουρά, θα προσπαθήσει να εξαπατήσει την εφορία ―ακόμα κι αν είναι εφοριακός― λατρεύει τη σκανδαλοθηρία (εφόσον δεν αποκαλύπτει τα δικά του σκάνδαλα), θα συκοφαντήσει, θα πει ψέματα, θα υπονομεύσει και θα διαβάλλει τους αντιπάλους του με την ίδια ευκολία που στριφογυρνάει τη ροχάλα του για να τη φτύσει με μαεστρία όπου και όταν τον βολεύει.

Τον Λύκο της Χλέπας μπορούμε να τον συναντήσουμε σε όλα τα κοινωνικά στρώματα και σε όλα τα επαγγέλματα, λειτουργήματα και αξιώματα.

Ο Λύκος της Χλέπας πιστεύει ότι η κοινωνία, η φύση, ο πλανήτης και το σύμπαν ολόκληρο υπάρχουν για να τον εξυπηρετούν. Μπορεί να είναι και φαινομενικά «επαναστάτης» αν εκεί τον οδηγήσει το συμφέρον του. Μπορεί να ανεχτεί πολλά για να πετύχει τους στόχους του. Δεν τον απασχολεί η ρύπανση της πόλης του, δεν τον προβληματίζει η υποβάθμιση κάποιων περιοχών, δεν ασχολείται με τα κοινά για βελτιώσει τη ζωή των άλλων. Η διαρκής βελτίωση, με κάθε μέσο και τρόπο, της δικής του ζωής είναι πάνω και πέρα απ’ όλα τα άλλα.

Ο Λύκος της Χλέπας έχει πάντα έναν κοντινό του συγγενή που διαβάζει βιβλία, ασχολείται με τις τέχνες και έχει κάποια αυξημένη πνευματικότητα. Αυτόν τον συγγενή, φίλο ή γνωστό του, ο Λύκος της Χλέπας τον αναφέρει όποτε συναναστρέφεται με ανθρώπους των τεχνών και των γραμμάτων για να δείξει ότι τίποτα το ανθρώπινο δεν του είναι ξένο ή αντιπαθητικό εκτός από τους ανθρώπους που κάποτε απαίτησαν από εκείνον να στρώσει τον κώλο του και να διαβάσει κι αυτός ένα βιβλίο ή να ασχοληθεί με τις τέχνες μπας και γίνει καλύτερος άνθρωπος. Κι αυτό πηγάζει από την σταθερά εδραιωμένη μέσα του άποψη ότι είναι δύσκολο να υπάρξει άνθρωπος καλύτερος από έναν Λύκο της Χλέπας σαν κι αυτόν.

Ο Λύκος της Χλέπας ως οδηγός είναι ένα αριστούργημα της αντικοινωνικής και εγκληματικής μηχανοκίνησης. Δεν οδηγεί για να φτάσει κάπου ―επειδή έχει την αλαζονεία να θεωρεί δεδομένο ότι εξαιτίας της οδηγικής του δεινότητας δεν πρόκειται ποτέ του τύχει κάτι κακό― αλλά οδηγεί εναντίον όλων των άλλων που έχουν την ατυχία να βρεθούν στον δρόμο του. Προσπερνάει αντικανονικά, μπαίνει με ευκολία στο αντίθετο ρεύμα, κινείται με 145 χλμ./ ώρα εκεί που το όριο είναι 80 χλμ/ώρα, βρίζει όλες και όλους όσες και όσοι βρίσκονται στον δρόμο ταυτόχρονα με εκείνον, έχει πρόχειρη μια μούντζα για τον καθένα εκτός κι αν έχει καταφέρει να γίνει επώνυμος.

Με τον τρόπο που οδηγεί ο Λύκος της Στέπας είναι υπεύθυνος για το 87,5% των δυστυχημάτων στο εθνικό οδικό δίκτυο.

Σε αντίθεση με τους άλλους, τους κανονικούς λύκους της στέπας, του βουνού και του λόγγου, ο Λύκος της Χλέπας μπορεί μέσα σε μικρό χρονικό διάστημα να διαφθείρει απολύτως το οικοσύστημα που τον φιλοξενεί. Ακόμα και μια ολόκληρη χώρα μπορεί να διαβρώσει με τη συμπεριφορά του και τις χλέπες του.

Ζει παρασιτικά ακόμα κι όταν υποκρίνεται ότι δουλεύει. Ζει σε βάρος των άλλων ακόμα κι όταν οι άλλοι νομίζουν ότι έχουν ευεργετηθεί από τον Λύκο της Χλέπας. Ζει με τη Χλέπα του, τρέφεται με τη Χλέπα του και θα κάνει τα πάντα για τη Χλέπα του.

Ένα από τα πράγματα που ξέρει πολύ καλά να κάνει είναι να προσφέρει τις ελάχιστες ―όσο το δυνατόν― υπηρεσίες ή έργο και να αποκομίζει το μέγιστο δυνατό κέρδος. Και επειδή έχει μονίμως την αίσθηση ότι το σύμπαν του χρωστάει εκ γενετής, μονίμως γκρινιάζει, μουρμουρίζει, διαβάλλει, συκοφαντεί και κλαίγεται για το πόσο αδικημένος είναι από το σύστημα το οποίο συστηματικά κατατρώγει, όπως το σαράκι τα ξύλα, με την παρουσία του, με τα λόγια του και με τις πράξεις του.

Ο Λύκος της Χλέπας είναι ένα επικίνδυνο είδος.

Όχι μόνο επειδή γεμίζει τον τόπο ροχάλες από τις οποίες κινδυνεύει ο καθένας και η καθεμιά ―ανά πάσα στιγμή― να τις πατήσει, να γλιστρήσει και να σκοτωθεί , αλλά επειδή δεν έχει κανέναν ενδοιασμό να πράξει ό,τι ωφελεί μονάχα το τομάρι του και τη χλέπα του.

Δεν πρέπει να ξεχνάμε ούτε στιγμή ότι ο Λύκος της Χλέπας είναι ένα πολύ επικίνδυνο είδος και οι ενέργειες που μπορούν ―όχι απολύτως αλλά κατά κάποιον τρόπο― να θέσουν υπό έλεγχο την εξάπλωσή του, είναι:

1. Ο συχνός έλεγχος και η διασταύρωση της ακρίβειας και της αλήθειας των δημοσιευμάτων στα ΜΜΕ και στο διαδίκτυο, όπου κάθε Λύκος της Χλέπας έχει την τάση και την ικανότητα να μολύνει με ψευδείς ειδήσεις, συκοφαντίες, διαβολές και λοιπές χλέπες, ροχάλες, σάλια και αποχρέμψεις, ακόμα κι αν δεν είναι δημοσιογράφος,

2. Η συνολική παιδεία και αγάπη προς τα παιδιά με παραδείγματα και παραινέσεις ικανές να τα κρατήσουν μακριά από πρότυπα σαν του Λύκου της Χλέπας και να λειτουργήσουν ως αντισώματα απέναντι στην προσβολή του ιού του Λύκου της Χλέπας,

3. Η μεθοδική απομόνωση των Λύκων της Χλέπας από αξιώματα και υπεύθυνες θέσεις

και

4. Η ενίσχυση της Δημοκρατίας και η τήρηση των Νόμων σε όλα τα επίπεδα της Δημόσιας ζωής.

04 Δεκεμβρίου 2016

* Το άρθρο απηχεί τις απόψεις του συντάκτη του.

The article expresses the views of the author

iPorta.gr