Σαν το παλιό καλό κρασί. Γοητευτικός όσο ποτέ, άριστος εκφραστής της Θεατρικής Τέχνης, η πιο ερωτική φωνή της γενιάς του. Οξυδερκής νους, διεισδυτικό ψυχαναλυτικό βλέμμα, απρόβλεπτα εξομολογητικός εκτός μικροφώνου, άμεσος και ειλικρινής. Από την «Αστροφεγγιά» μέχρι το «Σλουθ». Ναι, τελικά ο καθένας κατατάσσεται εκεί που του αξίζει.

Επίκαιρη η παράσταση «Σλουθ» δεδομένου του τίτλου της: σημαίνει λαγωνικό και ίχνος.
«Τίθεται στο έργο το ερώτημα κατά πόσο η νέα γενιά οφείλει να πατά στα ίχνη της παλαιότερης για να τα καταθέσει στη συνέχεια ή να πατήσει στα δικά της.»

Οφείλει να πατά;
«Ναι, αν έχει ίχνος που αξίζει. Αν δεν αξίζει, οφείλουν να πηγαίνουν δίπλα, αλλού…ή να ξεκινά από το μηδέν, δυστυχώς γι αυτούς, φτιάχνοντας τα δικά τους ίχνη».

Νοιώθετε ότι πρέπει να περπατήσει δίπλα;
«Δεν το νοιώθω, το πιστεύω».

Θα προτρέπατε την κόρη σας να φύγει στο εξωτερικό;
«Το κάνω, δεν το κάνω, αυτό θα κάνει . Θα προτιμούσα ως πατέρας και ως πολίτης, αυτή η χώρα να δώσει τη δυνατότητα στους νέους να μεγαλουργήσουν ή να δημιουργήσουν πιο απλά πράγματα, αντί να βλέπουν το μέλλον τους έξω από τον τόπο».

Πού θα πρέπει να στρέψουν οι νέοι το βλέμμα;
«Η γενιά μου καλά θα κάνει να σκύψει το κεφάλι και να σιωπήσει από ντροπή. Τα δημόσια πρόσωπα δημοσιοποιούν και τις πιο ανόητες σκέψεις τους. Αναφέρομαι σε όλους συμπεριλαμβανομένου και του εαυτού μου».

Φωτογραφίζοντας τη σημερινή κατάσταση: υπάρχει μιζέρια, το συναίσθημα της ενοχής, απουσία ρεαλιστικών και ουσιαστικών προτάσεων . Πώς θα βγούμε από το τέλμα;

«Να γίνουν προτάσεις από ποιον; Από αυτούς που έχουν φτάσει τα πράγματα εδώ; Το πράγμα θα διαιωνίζεται μέχρι να εμφανιστούν οι νεώτεροι, οι οποίοι όσο λιγότερο αλλοτριωμένοι είναι από μας, τόσο πιο καλά θα γίνουν τα πράγματα».

Για σας τι είναι εθνικό;
«Αυτό που μας στηρίζει και μας κρατά ενωμένους και ριζωμένους: είναι η γλώσσα, που έχει χάσει πολλά στοιχεία της στην νεοελληνική της περιπέτεια και έκπτωση. Μια λέξη δεν έχει μόνο το σημαίνον και το σημαινόμενον, δηλαδή τον ήχο και την έννοιά της, γεννάει και το συναίσθημα. Και εκεί δεν μπορεί να ξεριζώσει κανείς κανέναν».

Βία και γιαούρτωμα του Νταλάρα.
«Δεν πιστεύω ότι αυτό που έγινε με το Γιώργο, αφορά μόνο τον Γιώργο. Εκεί που τον αφορά είναι κάτι το απαράδεκτο. Δηλαδή, υπάρχει πίσω από αυτό κάτι το οργανωμένα στημένο. Το θεωρώ αδιανόητο την ίδια στιγμή που η βία δεν είναι μια μούντζα ή ένα γιαούρτι. Χρειάζεται μια οργανωμένη κατάσταση και συνθήκη σε αυτή την αφορμησία. Δεν πιστεύω δηλαδή σε αυτό που λένε πειθαρχημένα πολιτικά συστήματα. Χρειάζεται, όμως, μια πειθαρχία σε αυτή την αφορμησία, διαφορετικά θα είναι όλα εκρήξεις, που θα ηρεμούν κάθε τόσο αυτό το μίζερο εγώ μας»

Επιτρέπουμε στον εαυτό μας να γίνουμε αυτό που είμαστε;
«Δυστυχώς όχι, γιατί ουδείς δυνατότερος του περιβάλλοντός του. Βεβαίως οι άνθρωποι είναι αναγκασμένοι και οφείλουν να αντιστέκονται στον περιβάλλοντα χώρο διαρκώς, έστω και αν αποτύχουν».

Ποια είναι για σας η απόλυτη ταπείνωση;
«Δεν πιστεύω σε αυτούς τους όρους. Πιστεύω περισσότερο στην έννοια της δύναμης. Όχι με τη χυδαία της μορφή, αλλά τη φυσική της. Μας έχει νικήσει το τεχνοκρατικό περιβάλλον. Η περίφημη ανοιχτότητα με το παγκόσμιο βλέμμα, μας κάνει να νοιώθουμε ακόμα πιο μικροί».

Ο Γεώργιος- Αλέξανδρος Μαγκάκης στο βιβλίο του «Γράμμα από τη φυλακή προς τους Ευρωπαίους» ισχυριζόταν ότι ο ρόλος μας είναι μέσα στην Ευρώπη. Σήμερα, τελικά, πολεμά η Ευρώπη την Ελλάδα;
«Δεν μπορώ να πω ότι η Ευρώπη πολεμά την Ελλάδα ή ότι η Ελλάδα αντιστέκεται. Η Ελλάδα βρίσκεται στο μεταίχμιο ανατολής και Ευρώπης. Ποτέ δεν θα μπορέσει να ενταχθεί πλήρως στον ένα ή στον άλλο τρόπο σκέψης, Κατά τη γνώμη μου η ΕΕ δεν θα αντέξει όπως είναι τώρα, μάλλον θα χωριστεί σε ζώνες Το μέλλον της Ευρωπαϊκής Ένωσης είναι εμφανές, όπως εμφανές είναι σε ποια ζώνη ανήκουμε εμείς, από τη στιγμή που σταματήσαμε να παράγουμε οτιδήποτε».

Προσέγγιση στα θεατρικά δρώμενα του Γιώργου Κιμούλη. Δεν λάβατε ούτε ένα ευρώ κρατικής επιχορήγησης. Σας πίκρανε αυτό;
«Όχι, ήταν η θέση μου. Δεν πιστεύω ότι το κράτος πρέπει να στηρίζει τον σύγχρονο πολιτισμό εκτός και, αν πρόκειται για πειραματικές δουλειές. Από κει και πέρα, ο κίνδυνος να γίνεις κρατικοδίαιτος είναι μεγάλος. Κατ’επέκταση το ελεύθερο βλέμμα σου – έχει, δεν έχει αξία- γίνεται μυωπικό».

Σε ποιον ποιητή βρίσκετε τον εαυτό σας;
«Σεφέρης, Καβάφης, Ελύτης είναι στα αναγνώσματα μου, ενώ οι ερμηνείες των ποιημάτων που μελετώ, δεν έχουν ακόμα ολοκληρωθεί. Πόσο δύσκολο είναι κάποιος να φτάσει σ’ένα συμπέρασμα για την περίφημη άνω τελεία του Σεφέρη στο «πήραμε τη ζωή μας• λάθος!». Στη μουσική μεταφορά του Θεοδωράκη, αυτή η άνω τελεία σβήστηκε, παρ’όλο που ούρλιαζε ο Σεφέρης: «κράτα την άνω τελεία». Εν τούτοις, αυτή η ερμηνεία για την άνω τελεία, δεν έχει ακόμα βρεθεί. Άρα, αξίζει ακόμα μεγαλύτερο σκύψιμο και σεβασμός πάνω από αυτά τα ποιήματα».

Φοβάστε το γήρας;
«Είναι εγωιστικό πράγμα ο φόβος των γηρατειών. Ποιος μπορεί να ξεπαγιδευτεί από αυτό;»

Μια ελεύθερη ψυχή, υποθέτω.
«Πού είναι; Δεν είμαι».

Τι σας γοητεύει σε κάποιον πρωτίστως;
«Η εξυπνάδα του, που σ’αυτόν τον τόπο μπερδεύεται με την πονηριά».

Ποιο στοιχείο χαρακτήρα δεν συγχωρείτε;
«Το ψέμα. Γιατί δεν αφήνεις τον άλλο να επιλέξει, έστω και αν αυτή η επιλογή, μπορεί να είναι η τιμωρία σου».

Ονειρεύεστε;
«Βεβαίως. Το όνειρο είναι μια άλλη σύνδεση των εικόνων που έχουμε ήδη δει».

Ποιο είναι το ζητούμενο στις σχέσεις μας;
«Το πώς θα μπορέσουμε να ακουμπήσουμε αυτό που κρύβεται μέσα στην έννοια της ανοιχτότητας. Πρέπει εμείς να είμαστε ανοιχτοί. Και χωρίς εγωισμό. Η τεχνολογία, όμως, έχει σπρώξει τον άνθρωπο στην πρωταρχική του εσωτερική κίνηση, δεδομένου πως το κύτταρο είναι να λειτουργεί κεντρομόλα και όχι φυγόκεντρα. Όταν, λοιπόν, το σύστημα είναι κεντρομόλο και ο εσωτερικός μας κόσμος ζητεί να λειτουργούμε φυγόκεντρα, αυτή η αντίφαση είναι ουσιαστικά που φτάνει τον άνθρωπο στο αδιέξοδο».

Η Τέχνη είναι διέξοδος;
«Είναι υπενθύμιση. Αυτή είναι και αλήθεια της. Από το άλφα στερητικό και λήθη. Δεν αφήνει να βυθιστεί στη λήθη».

Πώς ήταν ο Γιώργος παιδί;
«Δεν τον ξέρω. Σκόρπιες εικόνες. Δεν προσπαθώ να κάνω ανασύσταση των παιδικών μου χρόνων. Αφήνω το όνειρο να κάνει τις δικές του συνδέσεις».

Αγαπάτε τη γλώσσα. Όπου Γιώργος και μάλαμα;
«Δεν θα το έλεγα. Το όνομά μου σημαίνει καλλιέργεια της γης. Σε επίπεδο μεταφορικό κι συμβόλων κρύβει πολλά πράγματα.».

Τζίνα Δαβιλά
επικοινωνείστε: gina.iporta@gmail.com