Μανώλης Δημελλάς

“Πατρίδα του καθενός είναι η τάξη του”, έγραφε ο Γιώργος Μανιάτης στην εφημ. Ελευθερία μια Κυριακή του 1965.

Στη χώρα των Λωτοφάγων φαίνεται πως υπάρχουν απαγορευμένες λέξεις και δεν είναι άλλες από τις πιο αληθινές. Στα βρεμένα διαβατήρια των προσφύγων, ψεύτικα ή αληθινά, πέρα από το φόβο και το αίμα των πολέμων που μυρίζει, με μεγάλα γράμματα γράφει τη λέξη φτώχεια. Κι εμείς αποκαμωμένοι μετράμε νούμερα, αριθμούς και άγνωστες χώρες προέλευσης, έπειτα κάνουμε προσθαφαιρέσεις και τρομάζουμε.

-Μα τι μπορεί να προσφέρει μια ήδη χρεωκοπημένη πατρίδα;

-Καλά δε βλέπεις; Πούλησαν τον Τσίπρα, μας άδειασαν και τους παράτησαν αμανάτι.

Όσο οι μεγάλες χώρες τις κεντρικής Ευρώπης κάνουν τα κουμάντα τους και ψάχνουν τους καλύτερους εργάτες, εδώ ψάχνουμε οργανώσεις, για να αναλάβουν τη φροντίδα των προσφύγων. Άντε να ξεπέσει και ένας ευαίσθητος που συγκινηθεί και θα μοιράσει κάτι από αυτά που δεν περισσεύουν, μα θα βρεθούν κι εκείνοι που θα εκμεταλλευτούν την κατάσταση ακόμη και για μια selfie! Πόσο μεγάλη και συνάμα περίεργη λέξη είναι η Φιλανθρωπία, τι αμαρτίες (πραγματικές ή φανταστικές) θα μπορούσε να ξεπλύνει ένα στοργικό χάδι κι ένα κουτί μπισκότα.

Κανείς δεν θέλει, ούτε στον ύπνο του, να φορά τρύπια παπούτσια, αναγκάζεται, μα όταν βλέπει πως πλησιάζει τόσο κοντά ο πεινασμένος γείτονας του, τότε σκιάζεται και ψάχνει ξέφωτα στον κατά-δικό του ουρανό.

Το βρήκα, λοιπόν φταίει ο πόλεμος, αφού το παραδέχονται πια όλοι κι έπειτα ξεκινούν άπειρα άδεια ευχολόγια! Μοιάζει με πίστη σε Θεούς που χρόνια τώρα έχουν πεθάνει.

-Μα και τι άλλο μπορεί να κάμει ο αδύναμος κοσμάκης;

Δεν μπορούμε να κρυφτούμε πουθενά, ούτε και να πάρουμε τα βουνά και να ζήσουμε μονάχοι, όλοι μαζί θα πορευτούμε κι όποιος αμφιβάλει, όποιος είχε διαφορετικές απόψεις, και λίγο πριν έβλεπε σύνορα με θεόρατους φράχτες και ηλεκτροφόρα συρματοπλέγματα, σήμερα και για λίγο ακόμη, κρύβεται πίσω από επίπεδες οθόνες τηλεοράσεως και σιδερένιες πόρτες ασφαλείας.

Φωτογραφίες: αρχείο Μανώλη Δημελλά

* Το άρθρο απηχεί τις απόψεις του συντάκτη του.

The article expresses the views of the author

iPorta.gr