Η Ματίνα Ράπτη -Μιληλήέχει πτυχίο Κοινωνιολογιας και η πτυχιακή της εργασία ήταν πάνω στην κακοποίηση ανηλίκων. Γράφει μικρές ιστοριες που εχουν να κάνουν με το σήμερα και το χθες. Της αρέσει να παρατηρεί τους ανθρώπους γύρω της και να ακούει τις ιστορίες τους.

Πάει ο καιρός, λολάθηκε. Είναι πια επίσημο. Οι εξωγήινοι μας έκλεψαν τον χειμώνα, (ουυυυ, απ’ τον Νοέμβριο) και την άνοιξη την έκαναν σαν τα μούτρα του καλοκαιριού. Με ζαναξ στέκεται ο Απρίλιος και τον Μάιο τον βλέπω με ζουρλομανδύα ξωπλατο …

Εγώ πάλι βιώνω την κλιματική αλλαγή σαν αρκούδα που δεν έπεσε σε χειμερία νάρκη. Μέσα στα νεύρα περιφέρομαι στο σπίτι και ανοίγω παράθυρα για δροσιά, κλείνω παντζούρια, για σκιά, ψεκάζω για κατσαρίδες ( είδα μια σε μέγεθος ντροουν ψες στην βεράντα, κι ήτανε μέρα μεσημέρι! Δηλαδή κάπου όπα σύμπαν…) Πίνω φρέντο γιατί δεν αντέχω πια τον ζεστό καφέ, ζε-σται-νο-μαι. Μασουλώντας ένα χάρτινο καλαμάκι ( ναι, τώρα σώθηκε ο πλανήτης επειδή εγώ μασουλάω παπαριασμένα καλαμάκια) στραβοκοιτάζω τα στρωμένα χάλια στο σαλόνι. Λίγες είναι οι ώρες σας πουλάκια μου… ένα τηλεφώνημα στον Κωνσταντινίδη είστε, τί νομίζετε; Άναψαν τα πατώματα λέμε! Τα ρούχα μου με φαγουρίζουν καιρό τώρα. Αναψοκοκκινίζω, σκάω, μια βεντάλια βρε παιδιά, έναν ανεμιστήρα, κάτι. Θα μου πείτε , είναι η ηλικία. Το βρήκαμε τώρα “είναι η ηλικία”. Εξυπνάδες. Πάντως θα ορκιζόμουν πως με τσίμπησε και κουνούπι ! “Πόνος μην μας εύρει μακάρι, πέφτω και κυλιέμαι σα ζάρι “…που λέει και ένα αρχαίο ινδικό γνωμικό. Χάλασε το κλίμα, μπερδεύτηκαν οι εποχές, χάθηκε η ισορροπία, χάθηκε η μπάλα και γω ακόμα να αδυνατίσω…( μόνη σταθερή αξία, το νούμερο στην ζυγαριά). Κουράστηκα η χριστιανή να κατεβάσω τα χειμωνιάτικα, με καθυστέρηση και με την ελπίδα πως κάποτε, δεν μπορεί, θα χειμωνιάσει. Δηλαδή δεν είναι στο χέρι του…

Μοιραία θα χειμωνιάσει, ε; Αμ’ δε. Τα παλτό μείνανε κρεμασμένα στις ντουλάπες, τα καημένα, παραπονεμένα. Φόρεσα ένα θυμάμαι Γενάρης θα ‘τανε θαρρώ, να πάω εκκλησία μια Κυριακή και όπως έβαλα το χέρι μου στην τσέπη να βγάλω ένα χαρτομάντηλο για το αντίδωρο έβγαλα μαζί και μια αντισκωρική ταμπλέτα! Στον οίκο του Θεού όλα αυτά ! Θε μου σχωρα με…Ρεντικολο. Αμ αυτά τα δόλια τα ολόμαλλα τα πουλόβερ; Κατάθλιψη καραμπινάτη! Μήτε που ξεμύτησαν από τα συρτάρια τους. Τσάμπα το μέσα- έξω, πάνω -κάτω, πέρα -δώθε στις ντουλάπες. Το φως του ήλιου δεν το είδαν φέτος! Πήγαμε στα 4 season ρούχα…Μεγάλη ανακάλυψη. Βασικά φοράς κοντομανικα κι από πάνω ο,τι βρεις. Στην πραγματικότητα ήμασταν όλοι σαν να περνούσαμε από κάστινγκ για τσιγγάνικο γάμο. Αλλά αντί άλλων…κι από πάνω μια καμπαρντίνα για παν ενδεχόμενο… Που κι αυτό, μπα, μάπα το καρπούζι …

Μια βροχουλα δω μια κει μια παραπέρα…ψιλοβραστο το νερό και μετά υγρασία τύπου Άγιος Δομίνικος χωρίς τα αγωνίσματα. Για κασκόλ, σκουφάκια και γάντια δεν το συζητάμε…Αυτά δεν βγήκαν καν από τις κούτες τους. Η ντροπή του Έβερεστ ! Και φτάσαμε στο σήμερα, μια ανάσα από το Πάσχα! Κι ετοιμαζόμαστε για Πάσχα με μαγιό! Λογικά δηλαδή να το πάρεις το πράγμα είναι μονόδρομος. Αντηλιακό, παρεό, μαγιό καπέλο μην πάθουμε ηλίαση Πασχαλιάτικα και καλές διακοπές… Τις τσούχτρες να προσέχετε, γιατί φέτος θα μας φάνε λάχανο.

Κι εκεί που λες πώς θα βγω στην παραλία πάλι φέτος Παναγία μου, σου λέει ο μετεωρολόγος πως θα χαλάσει ο καιρός το Πάσχα. Θα βρέχει, θα φυσάει, μπορεί να έχουμε και τυφώνες και καταφύγιο να έχει εκεί που θα πάτε. Πας καλά άνθρωπε μου; Εγώ έχω κατεβάσει καλοκαιρινά… Ξέρεις τι κούραση είναι αυτή κάθε χρόνο; Οι βελουτε μου φόρμες αναπαύονται εν ειρήνη στις ναφθαλίνες τους και στις λεβάντες τους τις μοσχομυριστές κι έχω κλείσει πεντικιούρ για την άλλη εβδομάδα να βγουν κι οι σαγιονάρες να το ληξουμε το παιχνίδι για φέτος. Τί μου λες; Βασικά τί μας λένε τα μερομήνια ρώτησε κανείς γιατί με την επιστήμη άκρη δεν βγάζω, κοιτάζομαι στον καθρέφτη κι είμαι φτυστή η Αννούλα η Βίσση όταν τραγουδούσε το “Τρελαίνομαι, μια παγώνω μια ζεσταίνομαι !” Το άλλο το ωραίο το ακούσατε; Στο Ντουμπάι, λέει, βρέχει κατά παραγγελία. Γιατί; Γιατί εκεί έχουν λεφτά και μπορούν. Επίσης εκεί έχουν φτιάξει και πίστες για σκι. Χιονίζει δηλαδή κανονικά και το στρώνει ωραία ωραία εντός ενός εμπορικού κέντρου. Αν έτσι πείτε μου να καταλάβω ποιος φταίει για όλο αυτό που ζούμε. Την ίδια στιγμή κάπου στον Παρνασσό τραβάνε τα μαλλιά τους… Μέσα σε όλο αυτό το μπέρδεμα με τα λουλούδια που δεν ξέρουν τί να κάνουν; Να ξεραθούν ή να ανθίσουν, τρέλαναν και τις μέλισσες, τις χελώνες, τις άυπνες αρκουδιτσες, τα φίδια και γενικά ο Δαρβίνος θα μας έκανε μεγάλο χάζι άμα και ζούσε ο συγχωρεμενος. Συν όλα τα άλλα κουφά όποτε φυσάει φεύγει η Σαχάρα και στρώνεται στα μπαλκόνια μας…Δηλαδή έτσι που το πάει δεν θα τους μείνει κόκκος. Θα γίνουν μια τεράστια όαση; Αναρωτιέμαι βλακωδώς γιατί και γω, δεν θέλω πολύ, ένα μυαλό χειμώνα καλοκαίρι. Λέμε τώρα.

Τελικά, μετά από πολύ σκέψη και εμπεριστατωμένη επιστημονική μελέτη στο… ίντερνετ κατέληξα στο εξής συμπέρασμα. Πως το κλίμα του πλανήτη βρίσκεται σε προχωρημένη … εμμηνόπαυση. Οπότε καλά κρασιά, να ζήσουμε να το θυμόμαστε στα νιάτα του που ήταν και δικά μας νιάτα κι αν μπορεί κάποιος να κάνει κάτι παρεκτός του χάρτινου καλαμακίου και της απόσυρσης της σατανικής μπατονετας ευπρόσδεκτος και το Νόμπελ χαλάλι του… Δεν έχω να προσθέσω κάτι άλλο, δηλαδή έχω αλλά ξεπέρασα τις επιτρεπόμενες λέξεις οπότε Καλό Πάσχα σε όλους, να μην τρέχετε στους δρόμους και μην ξεχάσετε… ζακέτα να πάρετε…