Δημήτρης Κατσούλας

«Λόγω ανακαίνισης θυρίδων στην Τράπεζα που εμπιστεύεστε…» 

Απορώ γιατί κάθε φορά θα πρέπει να αποδεικνύουμε ως λαός ότι ‘Είμαστε για τα μπάζα’, αποφεύγοντας να χρησιμοποιήσω έτερον χαρακτηρισμό που θα απέδιδε την ακριβή εικόνα που επικρατεί σε πολλούς τομείς της κοινωνίας υπαιτιότητι της κυβερνήσεως, διότι αυτή είναι εκείνη η οποία διαμορφώνει και τους όρους του ‘παιχνιδιού’ μέσω της τήρησης και της εφαρμογής των νόμων της, όμως για λόγους – κυρίως – αισθητικούς, το αποφεύγω.

Για να μη γεννώνται απορίες και γρίφοι στον αναγνώστη, έρχομαι κατ’ ευθείαν στο θέμα, που έχει ως εξής: στις 30/12/2023 έλαβα ενημέρωση από Ελληνική Τράπεζα η οποία μου γνωρίζει ότι: ‘Πρωταρχικός μας στόχος είναι πάντα η ασφάλειά σας … κλπ, κλπ. Από 1/1/2024 και στις προσπάθειές μας για καλλίτερες υπηρεσίες, προβαίνουμε στην αύξηση του ετήσιου μισθώματος της θυρίδας σας την οποία διατηρείτε στην Τράπεζά μας με το επί πλέον ποσό των 15€, με την διαμόρφωση αυτού στο συνολικό ποσό των 163€ (148+15). Σας κάνουμε γνωστό ότι η εν λόγω ανακαίνιση των θυρίδων στην Τράπεζά μας που εμπιστεύεστε για τις συναλλαγές σας, αυτή περατώθηκε και είναι έτοιμη προς χρήση εκ μέρους σας . Στην διάθεσή σας…’.

Σαν να ξύπνησα από όνειρο ή πιο σωστά από χειμερία νάρκη στην οποία είχα περιπέσει επί δώδεκα έτη, εν έτει 2012. Τότε που ‘Οι θεσμοί’ προσέτρεξαν για να περισώσουν τις Ελληνικές Τράπεζες με την χρηματοδότηση ημών των Ελλήνων, την αποκαλούμενη ‘Κεφαλαιοποίηση’. Τότε, ένα μικρό χρηματικό ποσό αντί να το διοχετεύσω προς το εξωτερικό (συνήθως Ελβετία όπως έπρατταν πολλοί των συμπολιτών μου) προτίμησα να το ‘σιγουρέψω’ γλιτώνοντας το επαπειλούμενο ‘Κούρεμα’, σε Ελληνική Τράπεζα και μάλιστα σε θυρίδα αυτής. Το ποσό αυτό προήρχετο από αποζημίωση που έλαβα από ασφαλιστική εταιρία στην οποία είχα ασφαλίσει το περιεχόμενο του σπιτιού μου από ενδεχόμενη διάρρηξη και κλοπή αντικειμένων. 

Στο σημείο αυτό να σημειώσω ότι πέραν των αντικειμένων που εκλάπησαν – ένα σπίτι ανάστα ο Κύριος, που λένε – δεν γλίτωσε ούτε το δημοσιογραφικό μου κασετόφωνο στο οποίο είχα καταγράψει δυο συνομιλίες-συνεντεύξεις με μεγάλο μας ποιητή και στιχουργό κατά τα έτη 2008 και 2009. Είχα προφθάσει – το ευτύχημα – να κάνω απομαγνητοφώνηση αυτών δυο χρόνια πριν (2010), τις οποίες και φυλάσσω ως κόρη οφθαλμού όταν έρθει το πλήρωμα του χρόνου. 

Επανερχόμενος στα της Τραπέζης ‘θαυματοποιά’ στοιχεία και την προσφορά της προς εμέ σχετικώς με την ενοικιαζόμενη θυρίδα – την οποία υπόψη ότι την είχα ήδη διαγράψει από τον νου μου εφόσον το περιεχόμενο ποσόν είχε αποσυρθεί – φθάνω στο σημείο να υποθέσω ότι τα επί πλέον 15€ ετησίας αύξησης όσον αφορά στην ενοικίασή της που μου ζητεί, μάλλον θα πρέπει να αφορούν είτε στην αλλαγή του χρώματός της είτε στο λάδωμα των πολυκαιριασμένων κλειδαριών της μιας και η τιμή του λαδιού (καμία σημασία δεν έχει εάν χρησιμοποιείται γράσο…) μεσουρανεί, είτε ακόμα και στην έλλειψη ενοικιαστών διότι η μεγάλη πλειοψηφία φροντίζει πώς θα ανταπεξέλθει της ζόρικης πραγματικότητας που βιώνει τόσο στους ‘ναούς’ των super markets όσον και σε αυτούς των παρόχων ηλεκτρικής ενέργειας με τα παρδαλά τιμολόγια. 

Το να ακριβαίνει η φέτα στην Ελλάδα καθημερινά, μπορεί κάποιος να το αποδώσει και στην απεργία που κατεβαίνουν τα αμνοερίφια μη βρίσκοντας λιβάδια να βοσκήσουν επειδή στον κτηνοτρόφο-αφεντικό τους δεν επαρκούν τα χρήματα να ενοικιάσει εκτάσεις, το να φθάνει το ελαιόλαδο να πωλείται σε τιμές τέτοιες λες και βρίσκεται σε φαρμακείο της Ελβετίας όπου εκεί πωλείται για γιατρικό, να το δικαιολογήσω, το να πωλείται όμως μια σαλάτα χωριάτικη (ατομική) που αποτελείται από μιάμιση ντομάτα, ένα μικρό αγγούρι, το 1/3 του κρεμμυδιού και μια κουταλιά σούπας ελαιόλαδο από 8 έως 12 ευρώ, κάτι το πολύ στραβό θα πρέπει να συμβαίνει κύριε της Οικονομίας υπουργέ Χατζιδάκη και ‘συ της Ανάπτυξης σεβαστέ μου Σκρέκα, δεν νομίζετε; Μια ματιά στην διπλανή σας Ιταλία ρίξτε, πριν όμως αποτελειώσετε τους πάντες και τα πάντα. Κυριολεκτικά όμως.

Σημείωση: Τα στοιχεία για την αποζημίωσή μου από την Ασφαλιστική Εταιρία στην διάθεση του IΠόρτα.