Πάνος Μπιτσαξής

Το παρόν κείμενο γράφηκε στις 19 Νοεμβρίου 2015. Τότε που η επίθεση των τζιχαντιστών στο Παρίσι σόκαρε τον πλανήτη. Έχει μια σημασία να ξαναδιαβαστεί προσεκτικά 4 χρόνια μετά.Το μέλλον αργεί,  αλλά κάποτε έρχεται. Σήμερα θα κρίναμε το παρακάτω άρθρο ως προφητικό.

Εκ του iPorta.gr 

• Όχι. Δεν βρισκόμαστε στις παραμονές του Γ’ Παγκοσμίου Πολέμου. Βιάζονται διάφοροι αναλυτές που κατακλύζουνε τα media.

Η τραγική εκατόμβη στο Παρίσι δεν είναι το πρώτο αιματηρό γεγονός που στέλνει στον τάφο άμαχους. Δυστυχώς δεν θα είναι και το τελευταίο. Είναι μία ακόμη άμαχη θυσία σε έναν πόλεμο που έχει αρχίσει εδώ και τριάντα πέντε χρόνια και θα διαρκέσει ακόμα πολύ. Στον πόλεμο αυτό το ISIS θα ηττηθεί. Όση ανθρώπινη εκρηκτική ύλη και αν εξαπολύσει, ούτε ο κόσμος μπορεί να χωριστεί σε πιστούς και άπιστους ούτε η Ευρώπη μπορεί να μετατραπεί σε Imperium του Χαλίφη της Βαγδάτης. Ιδίως όταν ο κόσμος των «απίστων» τον οποίο πολεμά αδιάκριτα η Τζιχάντ περιλαμβάνει κάθε διαφορετική εκδοχή του Ισλάμ και εκατοντάδες εκατομμύρια πιστών μουσουλμάνων που αρνούνται να διαβάσουν και να ερμηνεύσουν τις γραφές με τον τρόπο που το κάνει το ISIS. Όση και αν είναι, προσώρας, η υποκρισία και η υστεροβουλία της Δύσης είναι αδύνατο να γίνει μακροπρόθεσμα ανεκτό ένα «κράτος» με επίσημη πολιτική τον μαζικό όλεθρο, τον τελετουργικό βασανισμό με κατάληξη την επώδυνη θανάτωση, την υποδούλωση και τον εξανδραποδισμό, την προσβολή νεκρών και την συστηματική καταστροφή κάθε στοιχείου πολιτισμού.

Το Παρίσι ήταν το καίριο στρατηγικό λάθος του ISIS.

Ήδη διαμορφώνεται παρά την αμοιβαία καχυποψία το παγκόσμιο μέτωπο που θα το αποτελειώσει, όταν στο διπλωματικό πεδίο βρεθούν οι συναινέσεις της νέας μεγάλης μοιρασιάς, της νέας Γιάλτας στην φλεγόμενη αυτή περιοχή. Η ώρα αυτή δεν θα αργήσει. Ως τότε όμως το δηλητηριώδες νέφος του τρόμου θα έχει απλωθεί για τα καλά πάνω από την Ευρώπη. Είτε το θέλουμε είτε δεν το θέλουμε πρέπει να μάθουμε να ζούμε με τον τρόμο.

• Είναι πια κάτι περισσότερο από κοινό μυστικό ότι το ISIS δεν είναι ούτε πρώτα ούτε κυρίως ενδογενές δημιούργημα του θρησκευτικού φανατισμού. Η εκπόρευσή του από την εξαθλίωση, την ιμπεριαλιστική εκμετάλλευση των πλουτοπαραγωγικών πηγών, τα διεφθαρμένα και αιμοσταγή καθεστώτα, την περιθωριοποίηση των μουσουλμανικών κοινοτήτων στην Ευρώπη και άλλους ανάλογους παράγοντες, αποτελεί ακριβή περιγραφή αλλά λειψή και εσφαλμένη ερμηνεία του φαινομένου. Το ISIS γεννήθηκε και υπάρχει εξαιτίας αφρόνων ηγεσιών του δυτικού κόσμου. Το εξέθρεψαν, το υπέθαλψαν, το υποδαύλισαν για να εξυπηρετήσουν τα περιφερειακά συμφέροντά τους. Αυτές οι ηγεσίες έσπειραν τους ανέμους και σήμερα θερίζουμε τις θύελλες. Δεν είναι μόνο ο Τζωρτζ Μπους, ο νεώτερος, που αποτελεί την επιτομή και την προσωποποίηση της ηλιθιότητας ήταν και άλλοι πολύ πιο έξυπνοι από αυτόν. Το σύνολο των Αμερικανών προέδρων από τον Τζίμι Κάρτερ μέχρι τον σημερινό δημοκρατικό Ομπάμα. Μαζί, για τους δικούς τους λόγους, ο πολέμαρχος Σαρκοζί και άλλοι «ακόλουθοι» από την Ευρώπη που προσδοκούσαν οφέλη από όλη αυτή την ιστορία. Ας μην γελιόμαστε. Το ISIS ήταν μέρος της πολιτικής του «διαίρει και βασίλευε» στην περιοχή του Ιράκ και της Συρίας.

Στην εποχή των δορυφόρων καμώνονται πως δεν καταλαβαίνουν από πού προέρχεται η χρηματοδότηση του ISIS, πώς πουλάει το πετρέλαιο, που φορτώνουν οι αυτοκινητοπομπές των βυτιοφόρων, από ποια λιμάνια φεύγουν τα τάνκερ και ποιοι αγοράζουν το πετρέλαιο αυτό. Το ISIS ήταν ο καμβάς του νέου διπολικού ανταγωνισμού της Αμερικής και της Ρωσίας με επίκεντρο υποτίθεται τον Άσαντ. Τώρα θα τα βρούνε. Ο Άσαντ από αιμοσταγής δολοφόνος θα γίνει πιστός σύμμαχος της Δύσης. Η Χεσμπολάχ από τρομοκρατική οργάνωση θα γίνει εγγυητής της ασφάλειας. Το Ιράν από εχθρική δύναμη θα γίνει και αυτό παράγων προόδου. Το κουρδικό ζήτημα θα επιλυθεί με την συναίνεση και της Τουρκίας. Ο έλεγχος του πετρελαίου θα κατανεμηθεί μέσα στον νέο συσχετισμό δυνάμεων που διαμορφώνεται. Ο Γ’ Παγκόσμιος Πόλεμος θα αποφευχθεί ξανά.

• Ο Ζμπίγκνιου Μπρεζίνσκι ήταν σύμβουλος ασφαλείας των Η.Π.Α. επί Προεδρίας Τζίμι Κάρτερ. Στο γνωστό βιβλίο του, «Η μεγάλη σκακιέρα», περιγράφει αναλυτικά πως η Αμερική όταν δεν μπορεί να ελέγξει ευθέως μια περιοχή και την θεωρεί τμήμα του ζωτικού της συμφέροντος, την αποσταθεροποιεί με την πολιτική του «διαίρει και βασίλευε». Όταν η αποσταθεροποίηση ωριμάσει, τότε η Αμερική με την χριστιανική ρητορική της επεμβαίνει ως δύναμη σταθεροποίησης. Το παίγνιο όμως αυτό δεν είναι πάντα γραμμικά υπολογίσιμο. Ο κόσμος δεν είναι σκακιέρα. Όταν οι σχεδιαστές της αμερικανικής πολιτικής βλέπουν τον κόσμο ως παίγνιο, κάνουν βαριά αναλυτικά λάθη γιατί δεν μπορούν να υπολογίσουν τις παραμέτρους της αληθινής ζωής. Εξακολουθούν όμως και το κάνουν. Δεν διδάχτηκαν από το Βιετνάμ, δεν διδάχτηκαν από το Αφγανιστάν, δεν διδάχτηκαν από το Ιράν, δεν διδάχτηκαν από το Ιράκ, ίσως τώρα μάθουν κάτι από τη Συρία.

• Όλα καλά λοιπόν; Καθόλου. Από όλη αυτή την υπόθεση εκτός από την θύελλα της τυφλής τρομοκρατίας και των κρουνών αίματος που συνεπάγεται, η μεγάλη θύελλα που έρχεται, που είναι επί θύραις απειλεί την ανοιχτή κοινωνία και την δημοκρατία. Δύσκολα θα αποφύγουμε την ακροδεξιά επέλαση και τον αντιευρωπαϊκό της προσανατολισμό. Δύσκολα θα αποφύγουμε τη ναρκοθέτηση του κράτους δικαίου. Δύσκολα θα αποφύγουμε τον ρατσισμό. Ήδη άνοιξε «διάλογος» στην Γαλλία για το γεγονός ότι πολλοί μουσουλμάνοι εργάζονται ως οδηγοί λεωφορείων στο Παρίσι. Δυστυχώς θα ακολουθήσουν πολλοί τέτοιοι «διάλογοι». Το δηλητήριο της διαίρεσης σε πολίτες πρώτης και δεύτερης κατηγορίας έχει ήδη μολύνει τη συλλογική συνείδηση στην Ευρώπη. Τα σύνορα θα κλείσουν. Όταν από τα ερείπια του διαρκούς πολέμου στην Συρία και στο Ιράκ θα πλέουν στις θάλασσες οι βάρκες των δουλεμπόρων και θα πνίγονται στα παγωμένα νερά τα γυναικόπαιδα και οι απελπισμένοι, τα δάκρυα της Ευρώπης θα έχουν στερέψει. Αυτή είναι η πραγματική θύελλα που έρχεται. Ο φόρος αίματος που έχουμε πληρώσει έως τώρα δεν θα είναι αρκετός. Η αστυνομοκρατούμενη Ευρώπη θα πολεμάει τον εσωτερικό εχθρό. Μια καινούργια μορφή κατάστασης πολιορκίας κατά την οποία το κάστρο πολιορκείται από μέσα. Ελπίζω η σωφροσύνη να αποτρέψει την κατάσταση αυτή τουλάχιστον στη χώρα μας.

• Και η Ελλάδα; Για πρώτη φορά από τις 20 Ιανουαρίου 2015 οφείλω να δηλώσω ότι συμφωνώ απολύτως με τις τοποθετήσεις της Κυβέρνησης. Ο πόλεμος στην Συρία και στο Ιράκ δεν είναι δικός μας πόλεμος. Δεν έχουμε κανένα λόγο να εμπλακούμε στρατιωτικά μεοποιοδήποτε άμεσο ή έμμεσο τρόπο σε αυτή την αναμέτρηση. Είναι ένας πόλεμος μιας μοιρασιάς που δεν μας αφορά. Μας αφορά η ειρήνη, η δημοκρατία και η ανοιχτή κοινωνία. Ως προς αυτό, είμαστε χωρίς περιστροφές «όλοι Γάλλοι».

Αν είμαστε αντικειμενικά μέρος της εμπόλεμης ζώνης, υποδεχόμενοι αυτό που οι γραφειοκράτες με την στρογγυλή γλώσσα αποκαλούν «μεταναστευτικές ροές», είμαστε υποχρεωμένοι να διαχειριστούμε το ζήτημα με όρους πολιτισμού, δημοκρατίας και ανθρωπισμού, με κανόνες, με αρχές και με οργάνωση. Αν είναι αυτό το χρέος που μας αναλογεί οφείλουμε να το επιτελέσουμε. Κανένα άλλο χρέος δεν έχουμε προς οποιονδήποτε και για κανένα λόγο. Ελπίζω η Κυβέρνηση να ακολουθήσει αυτή τη πορεία και να αντέξει την οποιαδήποτε πίεση της ασκηθεί λόγω της εξάρτησής μας από τα δανεικά και αγύριστα, της δόσης που συνεχώς χρειαζόμαστε σαν να είμαστε τοξικομανείς. Η συγκυρία που διαμορφώνεται, το «απρόβλεπτο» που έγραφα στο προηγούμενο άρθρο μου, αποδεικνύει για μια ακόμη φορά ότι τις έκτακτες καταστάσεις μπορούμε να τις αντιμετωπίσουμε όταν αποκαταστήσουμε τη χώρα δημοσιονομικά, όταν υπερβούμε την κρίση. Μια χώρα σε οικονομική κρίση είναι πάντα ευάλωτη στις βουλές των ισχυρών.

• Ο γιός ενός φίλου μου έγραψε μια ποιητική συλλογή σε ηλικία 22 ετών. Δεν τη δημοσίευσε γιατί δεν την θεωρεί ακόμα επαρκώς ώριμη. Ο φίλος μου όμως μου έδωσε να διαβάσω την ποιητική δουλειά του γιού του, χαμογελώντας περήφανα. Από αυτή την άγνωστη ποίηση αποθησαυρίζω έναν στίχο που εκφράζει πυκνά την ατομική συνείδηση στη σημερινή συγκυρία.

«Εσύ που πίστεψες στο φως κάνε μια προσευχή για το σκοτάδι».

* Το άρθρο απηχεί στις απόψεις του συντάκτη του. 

iPorta.gr