Μπορεί οι αρχαίοι ημών πρόγονοι να πίστευαν πως οι Δελφοί ήταν ο ομφαλός της γης, δηλαδή κάτι σαν το κέντρο του μέχρι τότε γνωστού κόσμου, όμως τα πράγματα έχουν αλλάξει πολύ από τότε. Η ελληνική γλώσσα δεν συγκαταλέγεται πια στις επίσημες γλώσσες παγκοσμίως. Δεν φοράμε μανδύες, οι γυναίκες έχουν λόγο (τουλάχιστον στα περισσότερα μέρη του πλανήτη) και οι άντρες με πλούσια γενειάδα ήταν σχεδόν δεδομένο look και όχι trendy όπως την σημερινή εποχή. Αν σε κάτι δεν έχουμε αλλάξει καθόλου είναι στην πολιτική μας συμπεριφορά. Τι να διαβάζει κανείς Ηρόδοτο και τι να βλέπει ειδήσεις. Η ιστορία επαναλαμβάνεται. Το ελληνικό χρωμόσωμα «θανατηφόρο». Κάνουμε φασαρία, διώχνουμε τους ευεργέτες μας, ξεχνάμε εύκολα.
Αναμφισβήτητα δώσαμε τα φώτα μας στον δυτικό πολιτισμό. Όποιος δε έχει περάσει από αίθουσες Πανεπιστημίων του εξωτερικού θα καταλαβαίνει τι εννοώ. Οι καθηγητές χρησιμοποιούν ελληνικές λέξεις, τονίζοντας την μεγάλη σημασία των αρχαίων Ελλήνων φιλοσόφων, που φαίνεται να έχουν «εφαρμογή» σχεδόν παντού. Εννοείται πως ως Έλληνες είμαστε περήφανοι και καλά κάνουμε. Έχουμε μια όμορφη χώρα με εξαιρετικό κλίμα, πανέμορφα νησιά, ξεχωριστές παραλίες, νοστιμότατη κουζίνα, φρούτα και λαχανικά να ζηλεύουν οι περισσότεροι. Αποτελούμε έμπνευση, προσελκύουμε κάθε χρόνο χιλιάδες τουρίστες από όλο τον κόσμο και δίνουμε παραδείγματα φιλοξενίας.
Θα μπορούσα να συνεχίσω τον «εκθειασμό» μας και να γεμίσω τόμους βιβλίων… τόσο πολύ την αγαπάω την μικρή πατρίδα μου. Όμως δεν θέλω να «παραμυθιάζομαι», δεν γυρίζει όλος ο κόσμος γύρω από την Ελλάδα. Σημεία και τέρατα λαμβάνουν χώρα σε όλο τον κόσμο. Μοιάζει με παγκόσμιος «συναγερμός» και εμείς θεατές σε ένα θέατρο του παραλόγου χωρίς τέλος, αυτό δεν έχει γραφτεί ακόμη. Το θλιβερό γεγονός της δολοφονίας του Π. Φύσσα ήταν απλά ένα από τα πολλά θλιβερά γεγονότα που αποτελούν καθημερινότητα. Κάθε χώρα έχει και τα δικά της θέματα, θύματα να θρηνήσει.
Η σύλληψη του Μιχαλολιάκου, έκανε ως είδηση τον γύρο του κόσμου, αλλά δεν αποτέλεσε και την κεντρική είδηση σε αυτή την χώρα που ζω. Δεν θέλω να υποβιβάσω το γεγονός, όμως είναι κάτι που αφορά άμεσα μόνο την χώρα στην οποία συμβαίνει χωρίς να έχει απαραιτήτως αντίκτυπο στον υπόλοιπο κόσμο.
Περπατώντας στους δρόμους της περιοχής όπου κατοικώ, εδώ στην Βιέννη, βλέπω καθημερινά μπρούτζινες επιγραφές βιδωμένες στον δρόμο ή σε κάποιες προσόψεις κτιρίων, όπου αναγράφονται τα ονόματα των οικογενειών, εβραικής καταγωγής, με χρονολογία που εκδιώχθηκαν από τους ναζί από τα εκάστοτε σπίτια. Είναι ανατριχιαστικό να ξέρεις πως στην πολυκατοικία σου ζούσαν κάποτε οικογένειες, όπως όλοι μας, με την ατυχία του να γεννηθούν με την λάθος καταγωγή σε μια λάθος χρονική στιγμή της ιστορίας.
Όλο αυτό το αρρωστημένο μίσος, αφήνει σημάδια παντού. Οι λαοί έχουν την δική τους ιστορία, χρώμα και έθιμα. Όσο και να ανήκουμε σε μια ένωση, δεν παύουμε να είμαστε διαφορετικοί… κάτι σαν ομάδα ποδοσφαίρου. Πανηγυρίζουμε για τα γκολ, άσχετα με την εθνικότητα του κάθε παίχτη…
Η Ελλάδα και η εκάστοτε χώρα θεωρώ πως έχει «ξυπνήσει» εδώ και καιρό. Οι επαναστάσεις χωρίς ουσία όμως δεν κρατούν πολύ, έχουν ημερομηνία λήξης. Το θέμα είναι η ουσία των πραγμάτων και η προσπάθεια για κάτι καλύτερο. Καλά κάνουμε και αντιδρούμε, όμως ας μην το κάνουμε στιγμιαία και παρορμητικά. Δεν πρέπει να αναμασάμε τα θέματα. Βαρέθηκα να βλέπω Έλληνες δημοσιογράφους σε τηλεοπτικά παράθυρα, να αναλύουν κάθε μέρα τα ίδια και τα ίδια. Υπάρχουν πιο σημαντικά προβλήματα.
Η Αυστρία έχει σήμερα εκλογές. Όταν θα ξημερώσει αυτή η χώρα θα πρέπει να αντιμετωπίσει την δική της πραγματικότητα. Και ο ήλιος θα συνεχίσει να ανατέλλει…
 |
 |
επικοινωνείστε: [email protected]
SHARE
Στηρίξτε-Ενισχύστε την iΠόρτα με τη δική σας χορηγία…
Το σκίτσο είναι του Βαγγέλη Παυλίδη
