Για να ξεκαθαρίσω τη θέση μου εξαρχής, ώστε όσοι διαφωνούν να ξοδέψουν το χρόνο τους κάπου πιο δημιουργικά, είμαι κάθετα αντίθετος με την απόφαση αυτή.

Καταρχήν, η πρόσφατη εκκένωση των κτιρίων, όσο βάρβαρη κι αν ήταν, δεν ήταν παρά το φυσιολογικό επακόλουθο, η κατακλείδα της ηλίθιας απόφασης, οπότε ήσσονος σημασίας. Το όλο θέμα ξεκίνησε στραβά (όπως συνήθως με τις αποφάσεις αυτής της εκτρωματικής κυβέρνησης γαλάζιων και πράσινων δεξιών), και επί της ουσίας, και σε επίπεδο χειρισμών. Η ουσία ήταν, “η ΕΡΤ δε λειτουργεί καλά, οπότε την κλείνουμε”. Δεν ξέρω αν σας διέφυγε, αλλά ο κρατικός μηχανισμός γενικώς δε λειτουργεί καλά. Πλήττεται από όλες τις παθογένειες για τις οποίες κατηγορείται η ΕΡΤ, οπότε ας ξεκινούσατε από την αρχή κι ας τον κλείνατε ολόκληρο, ομολογώντας την ανικανότητά σας και πετώντας τα κλειδιά στο ποτάμι φεύγοντας. Τι θα πει” δε δουλεύει καλά, άρα το κλείνω”; Ομολογία ανικανότητας είναι, και τίποτε παραπάνω.

Βεβαίως στραβά ξεκίνησε το θέμα και με το ιταμό, ψευτο-ριζοσπαστικό υφάκι του Κεδίκογλου, (πρώην πανελίστα της Κορομηλά, ας μην ξεχνιόμαστε, είναι μερικές ιδιότητες που για όσο σύντομο χρονικό διάστημα και να τις ενδύεσαι, σε χαρακτηρίζουν για μια ζωή!), που ως αρχάγγελος της κάθαρσης, τρομάρα του, φρόντισε να χτυπήσει στα κατώτερα αντανακλαστικά ενός οικειοθελώς αποχαυνωμένου λαού. “Είναι αργόμισθοι, λαέ, τρώνε και πίνουν εις βάρος σου κι εσύ, κακομοίρη εργαζόμενε, παλεύεις με τα θηρία, γι αυτό θα σε απαλλάξω από αυτούς!”

Άσε το καλαμπούρι, Σίμο, δεν πιάνει. Ή μάλλον πιάνει, αν κρίνω από τις ελαφρόμυαλες, εμετικές αντιδράσεις του “λαού” στα κοινωνικά δίκτυα/ νυφοπάζαρα. “Καλά τους έκαναν, αφού δε δούλευαν”. “Γιατί να την πληρώνω, αφού δεν τη βλέπω”. Και όλοι αυτοί δε σκέφτονται (με τι εξοπλισμό να σκεφτούν; Ο εγκέφαλος έχει γίνει λαπάς από το λαιφστάιλ) ότι αύριο-μεθαύριο θα βρεθούν αυτοί οι ίδιοι στη θέση των εργαζομένων της ΕΡΤ, δε σκέφτονται ότι μερικοί ούτε παιδιά έχουν, αλλά δικαίως πληρώνουν τους παιδικούς σταθμούς του κοινωνικού συνόλου, δε σκέφτονται το χρέος τους στην κοινωνία, δεν περνάει καν από το εκφυλισμένο, γεμάτο έχθρα μυαλό τους η έννοια “αλληλεγγύη”. Σ’ αυτά τα ταπεινά ελατήρια πάτησε ο Σίμος και δεν άνοιξε μύτη.

Επί της ουσίας, η δημόσια τηλεόραση όντως μαστιζόταν από φαινόμενα διαφθοράς, συναλλαγής, τεμπελιάς και αργομισθίας, σε καμία όμως περίπτωση περισσότερο από άλλες κρατικές δομές, όχι σε βαθμό που να χρειάζεται κλείσιμο, συν το ότι προσέφερε πολιτιστικό έργο που κανένα άλλο ΜΜΕ δε διανοείται.

Οφείλω, επίσης, να καταθέσω την προσωπική μου εμπειρία από την εικοσαετή μου συνεργασία με την ΕΡΤ3. Στο χρονικό διάστημα αυτό, γνώρισα εκατοντάδες εργαζομένων οι οποίοι στη συντριπτική τους πλειοψηφία δούλευαν ευσυνείδητα, όσο ήξεραν κι όσο μπορούσαν και συχνά ακόμη περισσότερο. Γνώρισα και δύο ανθρώπους που έπαιρναν μίζες (ο ένας πέθανε κι ο άλλος συνταξιοδοτήθηκε) και έναν αργόμισθο. Σύνολο, τρεις άνθρωποι. Μαζί τους “τιμωρήθηκαν” εκατοντάδες άλλοι που δεν είχαν κάνει τίποτε μεμπτό. Τι είδους λογική είναι αυτή;