Οι πόρτες των σπιτιών ακόμα ξεκλείδωτες. Δεν είναι ψέμα! Ακόμα υπάρχουν αυτά τα σπίτια. Τα σπίτια τα ανοιχτά. Αυτά που απλά πηγαίνεις, γυρίζεις το κλειδί και λες μία όμορφη καλημέρα και… Και «ήρθα για καφέ»! Υπάρχουν αυτά τα σπίτια και αυτοί οι άνθρωποι. Άνθρωποι με ένα χαμόγελο. Όχι πάντα βέβαια. Αλλά όταν δουν να γυρίζεις το κλειδί της πόρτας τους, θα σου που τόσο απλά «έχω έτοιμο καφέ…» Κι εκεί αρχίζουν όλα. 

 

Μάλλον εκεί συνεχίζουν. Γιατί η αρχή είχε γίνει πριν. Πριν πολλά χρόνια. Εκείνα τα όμορφα χρόνια που δεν υπήρχαν τα κινητά τηλέφωνα. Έκλεινες ραντεβού από την Παρασκευή το μεσημέρι στο σχολείο: Σάββατο στις 6 το απόγευμα, στην πλατεία της Δράμας, έξω από τα Goody’s. Κλασσικό ραντεβού της εποχής, κλασσικό ραντεβού της εποχή μας μάλλον. Πολλοί μεγαλώσαμε με αυτό το ραντεβού να μας ακολουθεί για χρόνια πολλά, ή με κάτι παρόμοιο τέλος πάντων. Και ήμασταν όλοι εκεί! Ήταν κάτι σαν υπόσχεση. Μία κουβέντα ήταν αρκετή. Σπάνια να έλειπε κανείς. Και σίγουρα θα είχε ειδοποιήσει κάποιον από την παρέα, πολύ νωρίτερα. Και θα έλειπε γιατί θα υπήρχε κάποιος σοβαρός λόγος και όχι απλά μία δικαιολογία.

 

Όσα χρόνια κι αν περάσουν, όσο κι αν αλλάξουν οι ζωές μας, όσο κι αν άλλαξαν ως τώρα, δεν θα ξεχάσω αυτά τα σπίτι. Τα σπίτια τα ανοιχτά. Δεν θέλω να ξεχάσω τους ανθρώπους με τα μεγάλα χαμόγελα και τις ζεστές καρδιές. Όλους μαζί και τον καθένα ξεχωριστά! Τον καθένα ξεχωριστά και όλους μαζί. Δεν θέλω να ξεχάσω τα ραντεβού. Όχι από πείσμα και γινάτι. Απλά να, όπως απόψε που βρέθηκα με αυτή την παρέα που είχα χρόνια να τους δω και ήταν σαν να μην πέρασε μία μέρα, έτσι θέλω να είναι… γιατί όντως δεν πέρασε μια μέρα. Είχαμε πράγματα να πούμε και να κάνουμε. Να γελάσουμε, να τσουγκρίσουμε ποτήρια, να τραγουδήσουμε ρυθμούς, να σπρώξουμε ο ένας τον άλλον και να ξανά τσουγκρίσουμε. Και φυσικά το κοινό σημείο. Η αναφορά που για κάποιους είναι κάπως ξένη ή ακούγεται κάπως ξένα, παράξενα. Είχαμε να θυμηθούμε και να νιώσουμε παιδιά. Όχι, σαν παιδιά. Γιατί όσο κι αν μεγαλώσουμε αυτές οι θύμησες, αυτά τα χαμόγελα, αυτά τα χέρια και τα καθαρά βλέμματα θα μας κάνουν παιδιά!