§ 3. Η ΝΕΡΙΤ (Νέα Ελληνική Ραδιοφωνία Ίντερνετ Τηλεόραση) Α.Ε. είναι δημόσια επιχείρηση που ανήκει στο δημόσιο τομέα και εποπτεύεται από το Κράτος. Έχει διοικητική και οικονομική αυτοτέλεια.*

(*Απόσπασμα από το Νομοσχέδιο για τη σύσταση νομικού προσώπου ιδιωτικού δικαίου για την ελληνική ραδιοφωνία, διαδίκτυο (ίντερνετ) και τηλεόραση ΝΕΡΙΤ Α.Ε.)

Άρθρο 2 (αυτό είναι δικό μου)

Μουστρουλουτζής είναι το φαιό πεταλουδάκι που πολλοί το λένε νυχτοπεταλούδα. Η ονομασία μουστρουλουτζής δεν ανευρέθη σε χάρτινο ή δικτυακό λεξικό από μένα (πάσα προσφορά γλωσσολόγου δεκτή) και αποτελεί μυστηριώδη οικογενειακή λέξη με σμυρνιά καταγωγή. Υποτίθεται ότι αναγγέλει την άφιξη κάποιου μουσαφίρ[η], δηλαδή επισκέπτη. Και επειδή είναι μια λέξη που δεν μου αρέσει και πολύ ο ήχος της, έφτιαξα το πορτρέτο ενός πολύ άσχημου κι αχάιδευτου μουστρουλουτζή.

Γιατί, λίγο πριν σιγήσει η ΕΡΤ, είχε μπει ένας μουστρουλουτζής στο σπίτι μας.

«Κάποιος θα έρθει…» σχολίασε η γυναίκα μου. Και ήρθε. Η αναγγελία και αργότερα το μαύρο στην οθόνη της σύμπασας ΕΡΤ. Και αμέσως μετά ήρθε και η ΝΕΡΙΤ Α.Ε. Ή μάλλον η διαδικτυακή, για μένα, ανάγνωση του νομοσχεδίου για την σύστασή της. Δεν ήταν τόσο μεγάλη σαν μνημόνιο ώστε να μην μπορώ να τη διαβάσω και προτείνω να την διαβάσετε και σεις. Ως έλληνες πολίτες ή οπλίτες. Που είναι πολύ όμοιες λέξεις με μια μικρή αντιμετάθεση των δύο πρώτων γραμμάτων και αυτό είναι λογικό γιατί ο ενημερωμένος πολίτης είναι οπλισμένος πολίτης και «μέλλει ―χωρίς να το γνωρίζει― να κυριαρχήσει», όπως λέει και ο Γιάννης Καραχισαρίδης .

Άρθρο 3 (κι αυτό είναι δικό μου)

Είναι μάλλον μύθος ότι η βιβλιοθήκη της Αλεξάνδρειας καταστράφηκε οριστικά το 640 μ.Χ. με διαταγή του Χαλίφη Ομάρ από τη Μέκκα. Και ίσως να είναι μύθος κι αυτό που λέγεται ότι είπε για τα βιβλία: «Είτε θα αντικρούουν το Κοράνι, οπότε θα είναι αιρετικά, είτε θα συμφωνούν με αυτό, οπότε θα είναι περιττά». Μύθος επίσης θεωρείται και το θρυλούμενο ότι τα βιβλία της μεγαλύτερης βιβλιοθήκης τού τότε γνωστού κόσμου καίγονταν για έξι μήνες στα χαμάμ της Αλεξάνδρειας.

Δεν ξέρω πόσο μύθος είναι η καταστροφή του 90% σχεδόν του έργου του Αριστοτέλη. Η λογική του όμως καίγεται καθημερινά έκτοτε. Κι όχι μόνο σε χαμάμ ή στην αγορά αλλά και σε πολιτικές αποφάσεις και σε παράλληλους μονόλογους.

Πάντως, ανεξάρτητα από την κωματώδη κατάσταση της κοινής λογικής, νομίζω ότι μύθοι είναι και πολλά απ’ αυτά που λέγονται για την ΕΡΤ Α.Ε.

Όπως ότι αν υπάρχουν στα θησαυρισμένα αρχεία της αυτά που αξίζουν και μας χρειάζονται, τότε μας αρκούν τα αρχεία και δεν μας χρειάζεται η ΕΡΤ. Αν δεν υπάρχουν, τότε μας είναι πάλι άχρηστη η ΕΡΤ.

Υπάρχουν κι άλλοι μύθοι σχετικά με την ΕΡΤ. Μύθος το ότι οι μερικές εκατοντάδες ή χιλιάδες ακροατές κλασική μουσική από το Τρίτο Πρόγραμμα ή κάποια αξιόλογη εκπομπή από το Δεύτερο Πρόγραμμα, δεν λογαριάζονται. Μύθος η Λιλιπούπολη; Ή ζωντανή ιστορία για πολλές χιλιάδες μικρά, μεγάλα και πολύ μεγάλα παιδιά που τραγουδάνε ακόμα το Χοντρό Μπιζέλι και τη Ρόζα Ροζαλία; Μύθος είναι κι ότι αν πολλοί ψωνισμένοι ξενύχτηδες (σαν εμένα, την οικογένειά μου και πολλούς φίλους) χάσουν κάτι εκπομπές λόγου και τέχνης, θα χάσει η Βενετιά βελόνι. Γιατί αυτά τα “νούμερα” ―ελάχιστα ίσως, κατά την RGB― αν μείνουν χωρίς τη δόση τους παθαίνουν άγρια σκέψη και την κολλάνε σε πολλούς.

Μύθος κι ότι κανέναν δεν ενδιαφέρουν οι συμπαντικές μαύρες τρύπες και η κόμη της Βερενίκης όταν έχουμε τόσες γυναικείες και ανδρικές τρύπες και τόσες εξαιρετικής ποιότητας τρίχες να κυματίζουν και να χτενίζονται επί της οθόνης. Μύθος κι ότι δεν ασχολούμαστε με τη γλώσσα και την μελέτη της ιστορίας μια λέξης επειδή έχουμε έναν άνθρωπο με “πλήρης” άγνοια του αντικειμένου του σαν “επικεφαλή” του τομέα του βιβλίου. Σιγά τα ωά; Μην είστε σίγουροι…

(Αυγά ή αβγά; Η ΕΡΤ είχε καλές εκπομπές για τέτοια ανόητα ερωτήματα.)

Όσο για το προσωπικό, μην το πάρετε προσωπικά αλλά, μην πείτε «ποιός νοιάζεται προσωπικά πέρα από τους ίδιους προσωπικά και τα σόγια τους». Και ότι, στο κάτω κάτω, τόσα λεφτά πήρανε προσωπικά, τόσες χάρες κάνανε προσωπικά, τόσοι και τόσοι από το κομματικό κατεστημένο βολέψανε τόσες και τόσους και βολευτήκανε τόοοσο προσωπικά. Ας κάνανε και λίγη οικονομία.

Και δεν μιλάω προσωπικά για κανέναν. Μακρινοί συγγενείς είμαστε όλοι σ’ αυτόν τον τόπο. Κι εγώ, προσωπικά, έχω τεράστιο κι ανεξερεύνητο σόι. Κάποιος από δαύτο δεν θα είχε τρυπώσει και στην ΕΡΤ; Και μην ορκιστείτε ότι ήταν κι αυτός ανεπρόκοπος, αργόμισθος και τεμπέλης. Γιατί η ψευδορκία τιμωρείται.

Άρθρο 4 (δικό μου επίσης)

Σίγησε και μαύρισε η ΕΡΤ ή αχάιδευτη και χιλιοβιασμένη. Μαύρισε και το κανάλι της ΒΟΥΛΗΣ των Ελλήνων. Κι αυτό το διαδικτυακό που έμεινε (μέχρι και τώρα που γράφω το ακούω από το ΠιΣι μου) δεν είναι Δημόσια Ελληνική Τηλεόραση. Και η οθόνη της δεν βούλιαξε σαν σεντόνι πληρωμένου έρωτα αλλά σκοτείνιασε. Θρήνος και κοπετός ξέσπασε στη χώρα των σαλεμένων αλλά όχι δια Χριστόν σαλών. Σαλεύει το μέγα πλήθος στη Μεσογείων και εικόνες σβήνονται μεμιάς από παντού. Ματ πλαστικοποίηση, ΜΑΤ και γυαλιστερά πανό στη λεωφόρο του ραδιομεγάρου.

Και κανείς δεν βρέθηκε να πει: «Επιτέλους! Λιγότερες ώρες χαζοκούτι». Κανείς δεν αναφώνησε «Ευκαιρία για περισσότερο Σουλεϊμάν ή περισσότερα “Τηλεφώνησέ μου τώρα που σε θέλω και είμαι ζεστή και υγρή σαν πατσαβούρα σε χαμάμ”».

Κανένας δεν θυμήθηκε τώρα τους μισθούς, τα σκάνδαλα και τις αργομισθίες, γιατί ποτέ δεν τα ξεχάσαμε. Κανένας δεν θυμήθηκε τώρα τα μίσθαρνα όργανα μιας κυβέρνησης πλουτοκρατών που κάνουν ότι τους πει το κομματικό αφεντικό τους αλλά ούτε και τα ξέχασε. Κανείς δεν θυμήθηκε την κατευθυνόμενη από το κεφάλαιο και χειραγωγούμενη από τον νεοφιλελεύθερο καπιταλισμό ενημέρωση και ψυχαγωγία, αλλά ούτε και την ξέχασε. Γιατί τώρα η Μαύρη Οθόνη μας αγγίζει όλους (σχεδόν…).

Κανείς όμως ―από την άλλη― δεν θυμήθηκε και τον Γκράμσι κι αυτά που έλεγε για την ηγεμονία των διανοουμένων που κερδίζεται με πειθώ και δημοκρατικό λόγο και διάλογο κι όχι με παπάρες βουτηγμένες σε ζεστές συνδικαλιστόσουπες.

Και πρέπει να ήταν πραγματικά ελάχιστοι αυτοί που είπαν «καλά της κάνανε».

Και λέω: Μάλλον καλό είναι αυτό.

Όχι ότι γι’ αυτό θα βγούμε στους δρόμους, παιδιά σηκωθείτε δηλαδή και τέτοια, γυναίκες και άντρες με όπλα στους ώμους. Εγώ τουλάχιστον, όχι. Όχι γι’ αυτό…

Όπως άλλωστε έχω δηλώσει, δεν οπλοφορώ. Εκτός κι αν θεωρείται όπλο μια Νέα Σιδηρά Διαθήκη που σπανίως κουβαλάω μαζί μου. Κι αυτό, γιατί μια Νέα Χρυσή Διαθήκη είναι πανάκριβη σήμερα.

Αλλά δεν απογοητεύομαι. Κι όχι επειδή είμαι απαισιόδοξος, καθώς λένε ότι οι αισιόδοξοι απογοητεύονται πιο συχνά και πιο πολύ.

Ίσως γιατί βλέπω μια ευκαιρία τώρα, για μια ΝΕΡΙΤ της προκοπής, μια ΝΕΡΙΤ ακομμάτιστη, καλύτερη από τα όνειρά μας. Χωρίς ρουσφέτια, με αξιοκρατία, με όραμα, με επαγγελματισμό, με δημιουργικότητα, φαντασία και εξωστρέφεια.

Μια ΝΕΡΙΤ πολύ καλύτερη απ’ αυτήν που μας αξίζει, σύμφωνα με τις μετρήσεις της RGB για το τι “θέλει ο κόσμος”. Πιο σεβαστή και πολύ πιο χαϊδεμένη. Να της δώσουμε όλη την τρυφερότητα που κι από δικές της ατασθαλίες στερήθηκε η ΕΡΤ.

Να τη λέμε και Νεριτούλα. Μπας και γίνουμε λίγο καλύτεροι και μεις κι αυτά που θέλουμε. Μια ΝΕΡΙΤ οικονομικά ανεξάρτητη, που επειδή δεν θα κρέμεται από τα ίδια ―κεφάλαια εννοώ― των διαφημιστών και διαφημιζομένων θα μπορεί να δείξει κι αυτή ένα αριστούργημα σε ζώνη πράιμ τάιμ ή μια συζήτηση για την Οδύσσεια της Ελλάδας αντί για τις οδύσσειες των χαμένων διαλόγων στην Ελλάδα. Να έχει και πολλές εκπομπές για τη γλώσσα και για το βιβλίο. Να έχει και εκπομπές από και προς το καλύτερο κομμάτι της Ελλάδας, εκείνο το εξωΕλλαδικό, που το λέμε και απόδημο αλλά μόνο το μαύρο και το παλιό του κρατάμε από τα χελιδονίσματά του.

Άρθρο 5 (δικό μου κι αυτό για να γίνουν πέντε. Κι όποιος μαθαίνει στο παιδί του να μουτζώνει, κάποια στιγμή θα αναγκαστεί να το μουτζώσει ή να αυτομουτζωθεί.)

Καλώς να ορίσει λοιπόν μια ΝΕΡΙΤ χαϊδεμένη κι αναμάρτητη.

Μέχρι τότε όμως, να ξεμαυρίσει ΤΩΡΑ η οθόνη της ΕΡΤ. Και της ΒΟΥΛΗΣ.

Είμαστε μια σοβαρή χώρα στο κάτω κάτω. Ή μήπως όχι ακόμα;

Ε! Σε είδα, μπαγασάκο! Ετοίμασες κιόλας το βιογραφικό σου για την ΝΕΡΙΤ, ε;

Σε είδα… Πήρες και τηλέφωνο… Πότε πρόλαβες μωρέ;

Υ.Γ. Για τα άλλα κανάλια και ραδιόφωνα που έμειναν: Αν έχετε μια μικρή αύξηση εσόδων και κερδών από τη διαφήμιση που σας ήρθε από την ΕΡΤ, δώστε ένα ποσοστό για τους χαμηλόμισθους άνεργους της ΕΡΤ Α.Ε. Μετά την πληρωμή μισθών και φόρων, εννοείται. Ψυχικό θα κάνετε. Ή και άλλο προάστειο. Όπως λέμε Μαρούσι, ίσως…