Ανοιχτή πόρτα

18 Μαρτίου. Το ερέθισμα, του Αλέξανδρου Μπέμπη

Spread the love

 

 

 

 

 

 

 

Αλέξανδρος Μπέμπης  

 

 

 

 

 

 

love-5.jpg

 

 

 

Το ερέθισμα.


Βλέπω τα σημερινά παιδιά να κάθονται στις καφετέριες, στα πεζούλια, στα παγκάκια, στους χώρους εστίασης με το ipad ή το smartphone στα χέρια.

Τραβούν selfies στον Λευκό Πύργο ή στις ομπρέλες του Ζογγολόπουλου παρέες χαμογελαστές. Σπάνια όμως θα δεις ερωτευμένο ζευγάρι.

Βλέπεις να ανταλλάσσουν μηνύματα, να κάνουν like και chat, χωρίς να συνομιλούν ζωντανά, χωρίς να κοιτιούνται, χωρίς να ερωτοτροπούν και αναρωτιέμαι.

Άλλαξαν οι κώδικες επικοινωνίας; Είναι το χάσμα των γενεών ή η εξέλιξη των ειδών ; Πού καιροφυλακτεί ο πόθος; Πώς παίζεται το παιχνίδι; Και οι ορμές;

Το παρά φύσει είναι φύση; Ή μήπως η φθορά χτυπάει την πόρτα του μυαλού μου και κάνει τα ορατά να γίνονται αόρατα;

Τα ραντάρ μου είναι ανοίκεια στα νέα ήθη και έθιμα; Stealth libido?

Ρωτώ την κόρη μου για τις φίλες της.

-”Άσε μπαμπά, πριν καθίσουμε στο τραπέζι όλες ρωτούν τον κωδικό του internet”.

-…”και μετά;”…

-”Σιωπή”.

-…”τα αγόρια τι κάνουν;”…

-”Το ίδιο”.

 

Το θέμα.

Μάρτης 18. Άνοιξη.

 

Υπάρχουν δυο γεγονότα που σημαδεύουν αυτή την ημερομηνία.

 

Στις 18 Μαρτίου του 1939 ήρθε στον κόσμο τούτο ένας από τους μεγαλύτερους συνθέτες και τραγουδοποιούς που ευτύχησε να έχει η χώρα μας.

Ο Γιάννης Μαρκόπουλος.

 

Από τις 18 Μαρτίου 1996 ταξιδεύει στην αιωνιότητα ένας από τους κορυφαίους ποιητές μας τιμημένος με το βραβείο Νόμπελ λογοτεχνίας. Ο Οδυσσέας Ελύτης.

 

Περισσότερα λόγια είναι περιττά και για τους δύο. Τεράστιας αξίας πολιτιστική κληρονομιά το έργο τους.

 

Εδώ σε μια σπάνιας ομορφιάς συνύπαρξη. Μια μοναδική επικολυρική σύνθεση, ερμηνευμένη από χορωδία και μια μεγάλη τραγουδίστρια. Τη Σοφία Μιχαηλίδου.

Ένας ύμνος στην διαρκή Άνοιξη που σηματοδοτούν τα νεανικά ερωτικά σκιρτήματα, μέσα σε περιβάλλον πηγαίας διάθεσης και αυθορμητισμού.

Ανίκητος ο Μέγας Έρως που μπροστά του υποκλίνονται ακόμη και τα πιο ισχυρά στοιχεία της φύσης.

Αξίζει να αναζητήσετε επίσης τις εξαιρετικές ερμηνείες από τη Μαρίζα Κωχ, τη Γλυκερία και τη Μαρία Δημητριάδη, με διαφορετικές ενορχηστρώσεις κάθε φορά.

Νομίζω όμως ότι η ερμηνεία της Μιχαηλίδου είναι αξεπέραστη.

Θα ήθελα τέλος να σας προτείνω αν μπορείτε να το ακούσετε από ηχοσύστημα ή ακουστικά και όχι από το ενσωματωμένο ηχείο του λάπτοπ ή τα απλά των υπολογιστών, διότι θα χάσετε το 90% της ηχητικής πανδαισίας.

Θα αδικήσετε τις αισθήσεις σας.

 

Ο επίλογος.

Έχουν μελοποιηθεί πολλά ποιήματα μέχρι σήμερα. Τα τραγουδούν τα παιδιά μας στις σχολικές γιορτές, αλλά και εκεί που διασκεδάζουν.

Θεωρώ ότι το συγκεκριμένο ανήκει στα ελάχιστα δείγματα που η μουσική δεν ”καπελώνει” την ποίηση, απεναντίας αναδεικνύει το μεγαλείο της.

Απολαύστε το συλλαβή προς συλλαβή, λέξη προς λέξη. Νότα προς νότα και αν δεν το έχουν ακούσει ποτέ τα παιδιά σας, στείλτε το με email.

Το έχει τραγουδήσει και η Νατάσα Μποφίλιου, ένα από τα είδωλα της δικής τους γενιάς. Της αξίζει ένα like.

 

Κάτω στης μαργαρίτας
τ’ αλωνάκι, στήσαν χορό
τρελό τα μελισσόπουλα. 

 

Ιδρώνει ο ήλιος, τρέμει το
νερό. Στάχυα ψηλά λυγίζουνε
το μελαμψό ουρανό.

 

Πέρα μέσα στα χρυσά νταριά
κοιμούνται αγοροκόριτσα.
Ο ύπνος τους μυρίζει πυρκαγιά.
Στα δόντια τους
ο ήλιος σπαρταράει.

 

Κάτω στης μαργαρίτας
τ’ αλωνάκι.

 

{youtube}jQuqrxTrueg{/youtube}

SHARE
RELATED POSTS
Ένα ποδόσφαιρο γεμάτο τοξίνες…, του Γιώργου Αρκουλή
Με τη γόμα και τη βούλα;, του Γιάννη Πανούση
Κεντρική Ομιλία του κου Φώτη Χατζηδιάκου, εκ νέου υποψηφίου για τον Δήμο Ρόδου στο “ΡΟΔΟΝ”, 22.05.2019

Leave Your Reply

*
This site is protected by reCAPTCHA and the Google Privacy Policy and Terms of Service apply.