Πόρτα σε ιστορίες/χρονογραφήματα/διηγήματα

Χαρακώματα, του Δημήτρη Κατσούλα

Spread the love

Δημήτρης Κατσούλας

Δημήτρης Κατσούλας

Μετά τον Δεκαπενταύγουστο εγκατέλειπαν οι φαντάροι το δάσος στο οποίο είχαν κατασκηνώσει για τη θερινή τους διαβίωση με αποτέλεσμα να παραμένουν πίσω τους μόνο οι σιωπές των πεύκων και να χάσκουν τα ανοιγμένα λαγούμια – χαρακώματα τα οποία είχαν ανοίξει προοριζόμενα για τον εσωτερικό εχθρό.
Πίσω τους εγκατέλειπαν αρκετά χιλιόμετρα καλωδίων από δίκτυα ασυρμάτου που είχαν στήσει δίδοντας πρόσταγμα και εντολές για τις ορειβασίες τους καθώς και σκορπισμένα περιοδικά στην πλειονότητα τους πορνό αλλά και άλλα με σκίτσα και σταυρόλεξα. Παραμονεύουντας εγώ, την επομένη ανέβαινα στο ποδήλατο και μέσα από τα δαιδαλώδη δρομάκια από ξύλα κατά βάση κατασκευασμένα, άρχισα να μαζεύω τα περιοδικά, τα φόρτωνα στο ποδήλατο και τα αράδιαζα στο υπόγειο του σπιτιού. Με την ησυχία μου μετά άρχιζα τη διαλογή, τα ταξινομούσα ανάλογα με με το περιεχόμενο και μετά τα έβγαζα στη μαύρη αγορά τσεπώνοντας με τον τρόπο αυτό ένα αρκετά σοβαρό ποσό για την εποχή εκείνη. Πέντε δεκάρες πωλούσα τα πορνό, δυο τα άλλα με τα σταυρόλεξα και τα σκίτσα.
Γνωρίζοντας όμως ότι για την αγορά τους δεν είχα σπαταλήσει δεκάρα τσακιστή και για να είμαι συνειδησιακά εντάξει, παρακολουθούσα τα απογεύματα και το κατηχητικό καθώς και μια φορά το μήνα επισκεπτόμουν εξομολόγο.
Αυτά συνέβαιναν κάπου εκεί στην αρχή της μεταπολίτευσης, τότε που οι εσωτερικοί μου εχθροί κατέβηκαν από τα άτια τους, πέταξαν τα αμπέχονα και τις λάμπες θυέλλης, ξύρισαν τις γενειάδες τους και τα στριφτά μουστάκια τους, με αποτέλεσμα ν’ αρχίσουν να προβάλλουν βυζιά, να στήνουν κώλους τουρλωτούς και να κυκλοφορούν χειμώνα – καλοκαίρι με τα βρακιά τους καταμεσής των πλατειών.
Δυστυχώς για ‘μένα, όσες μάχες έδινα μέσα από τα χαρακώματά μου είχαν τη μοίρα να είναι εξ αρχής χαμένες διότι και υποχωρητικές ήσαν αλλά και εκ προοιμίου χαμένες. Άλλη διέξοδο δεν είχα πλέον από το να συγκεντρώνω τις ενοχές μου, να τυλίγω ξανά στην μπομπίνα τα καλώδια του ασυρμάτου και ν’ αρχίζω την ορειβασία μου στις πιο δύσκολες αλλά και απόκρημνες πλαγιές των βουνών μου.

Μόνο στη Ρόδο

Αποστόλου Παύλου 50, Βενετοκλέων, «Πηγές Καλλιθέας»

και  Pane di capo στη Λεωφόρος Ρόδου-Λίνδου στο ύψος του ΙΚΑ & Λεωφόρος Κρεμαστής

* Το άρθρο απηχεί τις απόψεις του συντάκτη του.   

The article expresses the views of the author      

iPorta.gr 

SHARE
RELATED POSTS
Οι ζωές των άλλων, της Ματίνας Ράπτη-Μιληλή
Κοιτάζοντας για τελευταία φορά, του Νίκου Βασιλειάδη
Η αγάπη. Πάλι, του Μάνου Στεφανίδη

Leave Your Reply

*
This site is protected by reCAPTCHA and the Google Privacy Policy and Terms of Service apply.