Πόρτα σε ιστορίες/χρονογραφήματα/διηγήματα

«Του φτωχού το βρεσιμάκι, ή βελόνα ή καρφάκι», του Κωστή Α.Μακρή

Spread the love

Ο Κωστής Μακρής είναι γραφίστας και συγγραφέας


Χριστουγεννιάτικο αφήγημα

Υπάρχει στην γειτονιά μου ένα πρακτορείο ΟΠΑΠ.
Μερικές φορές το επισκέπτομαι για να δοκιμάσω την τύχη μου.

Σπάνια έχω κερδίσει. Και τα κέρδη μου; Ίσα ίσα να «ρεφάρω», να βγάλω δηλαδή το κόστος του στοιχήματος και ―σπάνια― κάποια ελάχιστα ευρώ κέρδος.

Πίσω από το ταμείο βρίσκεται συνήθως μια συμπαθητική νέα ―όχι πολύ νέα― γυναίκα.

Πρόσχαρη, ευγενική, πάντα με καλό λόγο και μια ευχή για τους πελάτες της.

Πριν από καιρό ―τέλειωνε το καλοκαίρι― που πήγα να παίξω, είχα μαζί μου κι ένα δελτίο που κάτι κέρδιζε. Κάτι μικρό. Όταν έμαθα το ποσόν που είχα κερδίσει, είπα στην καλή γυναίκα μια παροιμία που είχα ακούσει από την γυναίκα μου: «Του φτωχού το βρεσιμάκι, ή βελόνα ή καρφάκι».

Η γυναίκα πίσω από το ταμείο, που δεν είχε ξανακούσει αυτή την παροιμία, μου ζήτησε να την επαναλάβω. Και μου εξομολογήθηκε ότι της άρεσαν πολύ οι παροιμίες και όποτε άκουγε κάποια που δεν την ήξερε, την σημείωνε για να την θυμάται.

Μου έμειναν τα λόγια της.
Πριν από καιρό, καθώς έκανα μια ακόμα εκκαθάριση και τακτοποίηση στα βιβλία μου, βρήκα ένα βιβλίο με παροιμίες που το είχα διαβάσει και ξεφυλλίσει αρκετές φορές.

Σκέφτηκα την γυναίκα στο στοιχηματζίδικο. Έβαλα το βιβλίο σε μια ζελατίνα, το έβαλα σε μια σακούλα από βιβλιοπωλείο και το τοποθέτησα σε ένα μέρος για να το έχω πρόχειρο. Με σκοπό, όποτε ξαναπήγαινα στο κατάστημα ενοικίασης ελπίδων, να το προσφέρω στην κυρία που της άρεσαν οι παροιμίες.

Πέρασαν μήνες.

Συνηθίζω τέτοιες μέρες, παραμονές των γιορτών των Χριστουγέννων και της Πρωτοχρονιάς, να ξοδεύω λίγα χρήματα για λαχεία, τζόκερ, σκρατς και τέτοια. Και κάθομαι μετά και σκέφτομαι τι θα κάνω αν κερδίσω. Μοιράζω τα φανταστικά χρήματα από τα φανταστικά κέρδη σε πραγματικά αγαπημένα πρόσωπα, σε συγγενείς και φίλους αναγκεμένους, σε ιδρύματα (αν το κέρδος είναι αρκετά μεγάλο) και έτσι, μέχρι την ώρα της κλήρωσης, έχω απολαύσει μια πλούσια φαντασίωση που, μέχρι να διαψευστεί, με έχει γλυκάνει χωρίς να με κάνει μαλθακό ή μοιρολάτρη.

Είναι κι αυτό ένα παιχνίδι του νου, όπως πολλά άλλα. Όπως και τα παραμύθια που γράφω… Παραμύθια, παραμυθίες… Κοντινές λέξεις.

Χθες, προπαραμονή των Χριστουγέννων, που είχα βγει για κάποια ψώνια και προμήθειες εορταστικές, θυμήθηκα το βιβλίο των παροιμιών. Και αποφάσισα, με πρόσχημα την αγορά λαχείου, να περάσω από το κατάστημα της «κυρίας με τις παροιμίες» και να της το προσφέρω. Σαν δώρο για τις γιορτές και σαν αντίδωρο για τις ευχές που δίνει σε εμένα και σε κάθε πελάτη της.
Πήγα εκεί και χάρηκα που την είδα πίσω από τον πάγκο του ταμείου.

Με χαιρέτησε, την χαιρέτησα, σκάναρε το πιστοποιητικό εμβολιασμού μου ―εξηγώντας μου ότι το κατάστημά της είναι «κατάστημα ψυχαγωγίας» και έτσι αντιμετωπίζεται υγειονομικά―, και περίμενε μέχρι να συμπληρώσω ένα δελτίο τζόκερ των 50 λεπτών. Της έδωσα και κάτι σκρατς που είχα μαζί μου και είχαν κερδίσει μικροποσά, για να τα εξαργυρώσει. Της έδωσα και το βιβλίο με τις παροιμίες.
Χάρηκε πολύ και το έδειξε.

«Θυμάμαι που μου είχατε πει ότι σας αρέσουν οι παροιμίες…» εξήγησα τον λόγο της προσφοράς μου.

«Ω! Σας ευχαριστώ πολύ! Να το πληρώσω!» μου είπε.

Της εξήγησα ότι δεν το αγόρασα για να της το προσφέρω αλλά το είχα στη βιβλιοθήκη μου, το είχα διαβάσει αρκετές φορές, κι ότι ―σε τελευταία ανάλυση― τα βιβλία είναι για να διαβάζονται από όσο γίνεται πιο πολλούς ανθρώπους.
Η χαρά που φώτισε το πρόσωπό της ήταν η καλύτερη ανταμοιβή μου.

Αλλά δεν έμεινε εκεί το πράγμα.

«Θα σας χαρίσω κι εγώ κάτι» μου είπε· και μου πρόσφερε ένα ομαδικό δελτίο ―προπληρωμένο― για την επόμενη κλήρωση του λόττο.
«Μα αυτό είναι πολύ σπουδαίο και μεγάλο δώρο!» της είπα. «Εγώ, για ένα μεταχειρισμένο βιβλίο, να πάρω χιλιάδες ή και πάνω από ένα εκατομμύριο ευρώ;»
Γέλασε.

«Μακάρι» μου είπε. «Καλά Χριστούγεννα να έχουμε και καλή χρονιά! Με υγεία πάνω απ’ όλα!»

«Καλά Χριστούγεννα και ευτυχισμένος ο καινούργιος χρόνος! Με υγεία και κάθε καλό!» ευχήθηκα κι εγώ.

Έφυγα από το μαγαζί με μια χαρά. Μα μια χαρά!

Ακόμα δεν έχουν κληρώσει τα μερίσματα ελπίδας που πήρα.

Αλλά είμαι ήδη κερδισμένος και πιο πλούσιος.

Κι όχι με μια «βελόνα» ή ένα «καρφάκι».

Κωστής Α. Μακρής

Παρασκευή 24 Δεκεμβρίου 2021

Παραμονή Χριστουγέννων

SHARE
RELATED POSTS
Ο δούκας μελαγχόλησε…, του Γιώργου Αρκουλή
Υπομονή!, του Νίκου Βασιλειάδη
Η μαυρίλα του θανάτου και η κλωτσιά, του Δημήτρη Κατσούλα

Leave Your Reply

*
This site is protected by reCAPTCHA and the Google Privacy Policy and Terms of Service apply.