Πόρτα σε ιστορίες/χρονογραφήματα/διηγήματα

Στις διστακτικές μου φίλες τις συμφοιτήτριες τότε, και ώριμες γυναίκες σήμερα, του Δημήτρη Κατσούλα

Spread the love

Δημήτρης Κατσούλας

Δημήτρης Κατσούλας

Αγάπησαν και πίστεψαν σε καθρέφτες πηγαδιών με αεικίνητα νερά, του Αϊ Γιαννιού του Ριγανά ανήμερα.

Πέρασαν νυχτιές ολόκληρες κατασκηνωμένες και κλαίουσες σε παραλίες, μετανιωμένες για τα ψέματα που είπαν σε αγαπημένους τους, πότε μυστηριώδεις κι απόμακρες κι άλλοτε αγναντεύοντας με τις ώρες το πέλαγος χωρίς να περιμένουν κανέναν.

Ξυπνούν νωρίς το πρωί τι κι αν οι περισσότερες δουλειά δεν έχουν πια, διότι ούτε κάρτα να χτυπήσουν υποχρεούνται μα ούτε γραπτή δήλωση παρουσίας  να δηλώσουν είναι απαραίτητο.

Τώρα, τις μέρες τους τις καταναλώνουν στο ξεσκόνισμα, στο σκούπισμα και στο μαγείρεμα, πάντα  με ένα ραδιόφωνο ανοιχτό για συντροφιά.

Προς το βράδυ αργά, λίγο πριν πλαγιάσουν ρίχνουν μια τελευταία ματιά στον καθρέφτη τους. Παρά τα χρόνια που διάβηκαν, εξακολουθούν να είναι όμορφες, επιθυμητές, σαγηνευτικές, θα έλεγα. Ίσως αυτή τους η σαγήνη τις καθιστά ακόμα πιο μόνες  κι άδειες από αγκαλιές.

Για το τελευταίο δάκρυ που αφήνουν να κυλήσει στο μάγουλό τους πριν την προσευχή και την κατάκλιση, υπεύθυνο είναι το σαπούνι που ξώφαλτσα μπαίνει στο μάτι τους κι αμέσως μετατρέπεται σε πάχνη, καθώς η εικόνα αρχίζει σιγά σιγά να θολώνει…

SHARE
RELATED POSTS
Έλληνες, οι πολυμήχανοι πολύγλωττοι, του Γιάννη Στουραΐτη
Η στραβή καρφίτσα, του Αλέξανδρου Μπέμπη
Ο βιασμός και μια προσωπική ιστορία, του Κωστή Α. Μακρή

Leave Your Reply

*
This site is protected by reCAPTCHA and the Google Privacy Policy and Terms of Service apply.