Πόρτα σε ιστορίες/χρονογραφήματα/διηγήματα

Πολυτεχνείο 1973-Μιά μαρτυρία, του Δρ Πάνου Καπώνη

Spread the love

Ο Πάνος Καπώνης* είναι Δικηγόρος παρ’ Αρείω Πάγω, τ. Επ. Καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Πατρών (Φαρμακευτική), ποιητής, συγγραφέας και κριτικός λογοτεχνίας  Έχει συγγράψει οκτώ πανεπιστημιακά συγγράμματα φαρμακευτικού δικαίου.Λογοτεχνική ιστoσελίδα : http://logos.caponis.gr.

ΕΞ ΕΠΑΦΗΣ [Π52]

Πολυτεχνείο 1973-Μιά μαρτυρία

 

[Εδώ ΠολυτεχνείοΕδώ Πολυτεχνείο, σας μιλά ο ραδιοφωνικός σταθμός των ελεύθερων αγωνιζομένων μαθητών, των ελεύθερων αγωνιζομένων Ελλήνων].  

Από ένα μικρό τρανζίστορ ακούγαμε την απέλπιδα φωνή του ραδιοφωνικού σταθμού από το Πολυτεχνείο, κλεισμένοι στο φαρμακείο της τότε συζύγου μου στην Λεωφόρο Κηφισίας και τον φαρμακοποιό κουνιάδο μου Γιώργο Κουντάνη. Τα ρολά κατεβασμένα από φόβο. Ήταν γύρω στις 19.00 ώρα της 17ης Νοεμβρίου 1973, όταν στην έκκληση των έγκλειστων φοιτητών αποφασίσαμε να τους πάμε φάρμακα, επιδεσμικό υλικό κλπ. Στην λεωφόρο ερημιά. Ελάχιστα αυτοκίνητα κυκλοφορούσαν. Αποφασίζουμε να ρισκάρουμε και να πάμε στο Πολυτεχνείο. Υπηρετούσα τότε την θητεία μου και είχα μερικές ημέρες άδεια. Κατεβήκαμε την Λεωφόρο Αλεξάνδρας και μπήκαμε στο Πολυτεχνείο από την μικρή πόρτα της οδού Στουρνάρη. Εκεί οι μετά φίλοι φαρμακοποιοί  Διονύσης Μαυρογένης και Γιώργος Γαβριήλ, μας υποδέχθηκαν και πήραν τα υγειονομικά υλικά που μεταφέραμε. Έπειτα από πολλή ώρα μέσα στον ανα βρασμό και την αναταραχή, μας συμβουλεύουν να φύγουμε, γιατί είχαν πληροφορίες ότι θα κατέβαιναν τάνκς και ιδιαίτερα για μένα, που είτε – με το κοντό μαλλί – θα με πέρναγαν οι φοιτητές για χαφιέ, είτε θα πέρναγα στρατοδικείο αν με συλλάμβαναν οι επιτιθέμενοι.         

Από τον φόβο μας, ανεβήκαμε τρέχοντας την Λ. Αλεξάνδρας μέχρι το τέρμα Αμπελοκήπων. Ευτυχώς στην γωνία Κηφισίας και Μιχαλακοπούλου, βρήκαμε τον συμφοιτητή μου και αγαπημένο φίλο Τάσο Μπελεσιώτη που ετοιμαζόταν να πάει στο πολυτεχνείο – έπειτα από χρόνια σύμβουλο του Χοσέ Μπαρόζο – αλλά κλειστήκαμε στο φαρμακείο της τότε γυναίκας μου. Δεν προλάβαμε να κατεβάσουμε τα ρολά του φαρμακείου, όταν ακούστηκε ο θόρυβος από τα τανκς που κατέβαιναν την Κηφισίας μέσα σε καπνούς.

Δεν ήμουνα ήρωας, αλλά ήμουν και εγώ ΕΚΕΙ. 

Την επομένη 18-11-1973 – από περιέργεια – πήρα το τρόλεϋ και περνώντας από το Πολυτεχνείο είδα την γκρεμισμένη πύλη και πυροσβεστικές αντλίες να σαρώνουν την είσοδο και την αιματοβαμμένη άσφαλτο της Πατησίων.

Αυτό το γράφω για πρώτη φορά έπειτα από 49 χρόνια.   

ΠΑΝΟΣ ΚΑΠΩΝΗΣ

   

 

SHARE
RELATED POSTS
Η αλλαγή των γλαστρών είναι εργασία λεπτή, υπεύθυνη και επίπονος, του Κωστή Α.Μακρή
Θα πεις κι ένα τραγούδι, του Χρήστου Χωμενίδη
Η δίκη, της Μαρίας Σκαμπαρδώνη

Leave Your Reply

*
This site is protected by reCAPTCHA and the Google Privacy Policy and Terms of Service apply.