Πόρτα σε ιστορίες/χρονογραφήματα/διηγήματα

Η ζέστη του Μάη, της Μαρίας Γεωργαλά

Spread the love

Η Μαρία Γεωργαλά  είναι  MSc Επικοινωνιολόγος – Σύμβουλος Σταδιοδρομίας Εφήβων & ΕνηλίκωνMentor Επιχειρηματικότητας –GCDF. [email protected]

 

mgg2.jpg

Το κορίτσι έβηχε πολύ. Δεν μπορούσε να πάρει ανάσα από το αλλεργικό άσθμα και την  ρινίτιδα και η όψη του ήταν ωχρή, τα μάτια κόκκινα με τσίμπλες. Οκτώ χρονών. Καθόταν στην κουζίνα και έβλεπε τη μάνα του να μαγειρεύει. ‘’Έλα, βράζει το νερό, σκύψε πάνω  από την κατσαρόλα. Θα περάσει ο Μάης και θα είσαι καλύτερα’’, είπε η μητέρα με αποκαμωμένη φωνή.

‘’Θέλω όμως να βγω να κάνω ποδήλατο’’, είπε λυπημένα το κορίτσι

‘’Θα χειροτερέψεις , απάντησε η μητέρα. ‘’Η ζέστη του Μάη ξεγελάει’’.

Γνώριμη εικόνα, δεν φοβόταν πλέον μήπως οι ατμοί της κάψουν το πρόσωπο. Έσκυψε πάνω από την κατσαρόλα, η μητέρα έβαλε τρεις σταγόνες ευκάλυπτου και όλο το δωμάτιο μύρισε. Σκέπασε το κεφάλι της με μια πετσέτα έτσι ώστε, όλο και περισσότεροι υδρατμοί να περάσουν στους πνεύμονες. Η μικρή δεν μύριζε τίποτα, αφού ήταν συνεχώς ‘’ κλειστή ‘’ η μύτη της, αλλά ένιωθε τη μυρωδιά του ευκάλυπτου και αυτό την ησύχαζε. Συνήθως το γιατροσόφι έπιανε και μετά από λίγο άνοιγε η αναπνοή και ηρεμούσε το στήθος από τον πόνο του άσθματος. Σήμερα όμως  δεν είχε αποτέλεσμα. Κάθισε ξανά στο τραπέζι της κουζίνας  και κοιτούσε μέσα σε ομίχλη  τη μάνα, που την κοιτούσε με μεγάλη αγωνία. ‘’Μακάρι να υπέφερα εγώ για σένα’’ της είπε.

Τέλειωσε τη ζωγραφιά της και την έδωσε στη μαμά της. Ήταν η γιορτή της μητέρας.

‘’Χρόνια πολλά μαμά, αν και δε με αφήνεις να κάνω ποδήλατο’’

…………………………………………………………………………………

Η κόρη της, τηλεφώνησε, με το που άλλαξε η μέρα, δώδεκα και ένα ακριβώς. Η γιορτή της μητέρας

‘’Χρόνια πολλά μαμά μου, σε αγαπώ πολύ, παρότι με πρήζεις. Πως είσαι; Δεν σε ακούω καλά.

‘’Έχει αρχίσει ο βήχας πάλι και δεν αναπνέω καθόλου, παρά τα αντισταμινικά’’

‘’Μήπως να έβραζες λίγο νερό με ευκάλυπτο όπως έκανες σε μένα, όπως έκανε σε σένα η γιαγιά;

Θα το δοκιμάσω. Θα σε δω αύριο; .

‘’Όχι, έχω κανονίσει. Θα πάμε για μπάνιο. Όμως είδες; Σε πήρα δώδεκα και ένα.’’

‘’Να βάλεις αντιηλιακό. Να προσέχεις. Η ζέστη του Μάη ξεγελάει’’

‘’Εντάξει! Σε αγαπάω μαμά’’.

‘’Κι εγώ. Πολύ.’’

  

SHARE
RELATED POSTS
Προσκοπισμός, 22 Φεβρουαρίου – Παγκόσμια Ημέρα Σκέψης, του Δημήτρη Ι. Μπρούχου
Η μαυρίλα του θανάτου και η κλωτσιά, του Δημήτρη Κατσούλα
Ο Κάσδαγλης επιστρέφει στη δεκαετία του’ 80…, του Γιώργου Αρκουλή

Leave Your Reply

*
This site is protected by reCAPTCHA and the Google Privacy Policy and Terms of Service apply.