Νίκος Σταθόπουλος

Μια απίστευτα ανατριχιαστική πληροφορία με την οποία ήρθα αντιμέτωπος, με έκανε και ανέσυρα αυτή την επίγνωση:

Για να αναθρέψεις παιδί, να κάνεις επιχείρηση και να γίνεις πολιτικός, δεν χρειάζεσαι καμία πιστοποίηση, δεν περνάς καμία σχολή. 

Όλοι καταλαβαίνουν, χωρίς αμφιβολία, ότι πρόκειται για τις πιο κρίσιμες δραστηριότητες στην κοινωνία, γιατί από αυτές εξαρτόμαστε καθολικά και καθοριστικά οι πάντες, ανεξαιρέτως: από τους γονείς για να υπάρξουμε και να αναπτυχθούμε ώσπου να μπορούμε να επιβιώσουμε από μόνοι μας, από τις επιχειρήσεις για να προμηθευόμαστε αγαθά και υπηρεσίες κάθε είδους και από τους πολιτικούς για να διασφαλίζεται η ομαλή λειτουργία της κοινωνίας που ζούμε.

Όμως οι ασυγκρίτως υπεύθυνες αυτές ιδιότητες αποκτώνται απλά με το “έτσι θέλω”.  

Η άσκησή τους, σε εύρυθμες καταστάσεις, βασίζεται αποκλειστικά και μόνο σε κάτι ασαφές, απροσδιόριστο και υποκειμενικό, την Εμπιστοσύνη. Αλλιώς, επιβάλλουν τον ρόλο τους με τη βία, ωμή ή ύπουλη.

Επειδή τα πράγματα είναι έτσι πολύν καιρό τώρα, οι περισσότεροι ούτε καν υποψιάζονται ότι θα μπορούσε να είναι κι αλλιώς. Όμως είναι γνωστό, ότι δεν ήταν ο κόσμος έτσι από πάντα, ενώ και  σήμερα υπάρχουν, περιφερειακά,  διαφορετικές διευθετήσεις για το καθένα από τα τρία αυτά θεμελιώδη ζητήματα.

Το θυμήθηκα και ευχήθηκα να ήταν αλλιώς τα πράγματα, καθώς ήρθα αντιμέτωπος με την φρικτή είδηση:

4.200.472 άνθρωποι ζουν στην Ελλάδα αιχμάλωτοι με το μαχαίρι στο λαιμό. 

Η εφημερίδα το έλεγε περιφραστικά, υπογραμμίζοντας όχι την ανθρώπινη, αλλά την τεχνική πλευρά του εφιαλτικού ζητήματος. Έγραφε δηλαδή, ότι 4.200.472 πολίτες έχουν αυτή την ώρα ληξιπρόθεσμες οφειλές στην εφορία. Και υπενθύμιζε, ότι κάθε στιγμή, το παντοδύναμο κράτος μπορεί να λάβει αναγκαστικά μέτρα εναντίον 1.836.925 από αυτούς.

Μπορούμε να υποθέσουμε βάσιμα, ότι οι περισσότεροι από τους αιχμαλώτους, θα έχουν και ένα-δύο δικούς τους, παιδιά ή συζύγους, που δεν είναι πιασμένοι στο ίδιο δόκανο. Που, όμως, υποφέρουν κι αυτοί το ίδιο μαζί τους, αγωνιούν, αγωνίζονται, γεμίζουν θυμό, απελπίζονται, παθαίνουν κατάθλιψη, σωματοποιούν το άγχος τους με μόνιμες και ανεπανόρθωτες βλάβες στην υγεία τους.

Το συνειδητοποιούμε;

Η συντριπτική πλειοψηφία των κατοίκων της Ελλάδας είναι οριστικά, τελεσίδικα και αναπόδραστα παραδομένη στις κτηνώδεις, λαίμαργες, αχόρταγες, ασυγκίνητες, αναίσθητες, μολυσματικές, σαρκοβόρες, αδηφάγες και δολοφονικές σιαγόνες του απρόσωπου, ανάλγητου, απειλητικού και απάνθρωπου κρατικού ταμείου.

Ποιος ευθύνεται; 

Ας όψονται οι κουτοπόνηροι γονείς, που ανέδειξαν πολιτικούς αγράμματους, ανίκανους και πονηρούς, για να βολέψουν τον εαυτούλη τους και τα καμάρια τους σε μια θεσούλα στο δημόσιο. Ας όψονται, που αντί να τα διδάσκουν να γίνουν “χρήσιμοι άνθρωποι στην κοινωνία”, τα παροτρύνουν να τρουπώσουν κάπου, ή να κοιτάξουν να πιάσουν την καλή.

Ας όψονται οι ανίκανοι και πονηροί επιχειρηματίες, που επιβίωναν κλέβοντας τους φόρους και τον ΦΠΑ, παίρνοντας δανεικά κι αγύριστα από τις τράπεζες,  ή, ενθυλακώνοντας τα κρατικά και τα ευρωπαϊκά χρήματα για να παραδώσουν αντί προστιθέμενης αξίας, μαϊμούδες.

Ας όψονται οι αγράμματοι, ανίκανοι, πονηροί και κουτοπόνηροι πολιτικοί, που για τα ψηφαλάκια φόρτωσαν το κράτος εκατοντάδες χιλιάδες άχρηστων κηφήνων, για την τσέπη τους ενέκριναν άσκοπες κρατικές δαπάνες και εξώθησαν τις τράπεζες να δίνουν θαλασσοδάνεια και που, ακόμα κι όταν πτώχευσε το Ελληνικό κράτος, οι άθλιοι, έστησαν αισχρά προσωπικά παιχνίδια εξουσίας στην πλάτη του κοσμάκη, τάχα κοροϊδεύοντας την τρόϊκα, ενώ τον έσπρωχναν βαθύτερα στο στόμα του λύκου.

Οι σκεπτόμενοι, ακόμα και ανομολόγητα, έχουν συνείδηση του γεγονότος ότι η καθυστέρηση επανόδου στην ομαλότητα μετά την πτώχευση, οφείλεται κυρίως στις κατ’ εξακολούθηση καταστροφικές επιλογές των κ.κ. Σαμαρά, Βενιζέλου και Βαρουφάκη. Δεν είναι καθόλου συμπτωματικό, ότι πρόκειται για τις μακράν περισσότερο ναρκισσιστικές προσωπικότητες στο άχαρο περιβόλι της πολιτικής σκηνής.

Αυτού του είδους οι επικίνδυνοι πολιτικοί είναι αυτοί που θέλουν τους πολίτες ομήρους. Αυτοί που κάνουν συνειδητά τους πολίτες αδύναμους, αμόρφωτους, εξαρτημένους, ζήτουλες, για να μπορούν να τους χειρίζονται όπως τους συμφέρει. Τις ταμπέλες του δεξιού και του αριστερού, του σοσιαλιστή και του κεντρώου, τις χρησιμοποιούν για να μαντρώνουν το πόπολο και μόνο:

Στον καπιταλισμό κυβερνάει η Οικονομία.  Οι κ.κ. Τσίπρας, Τσακαλώτος και Δραγασάκης το ξανα-απέδειξαν περίτρανα.

Ουαί κι αλίμονο στους ομήρους, αν τους πλανέψουν πάλι με ιδεολογικά φαντάσματα ή εθνικά παραισθησιογόνα και δεν ψηφίσουν ρεαλιστές και μορφωμένους τεχνοκράτες, ανθρώπους με τόλμη, φαντασία και διάθεση να ξαναφέρουν την Ελλάδα στο επίπεδο ευμάρειας των ανεπτυγμένων χωρών. 

* Το άρθρο απηχεί τις απόψεις του συντάκτη του.

The article expresses the views of the author

iPorta.gr