•Έβλεπα διάφορους επώνυμους Συριζαίους στα κανάλια με πλερέζες και ύφος Μ.Παρασκευής. Με διάφορες ιστορικές διαδρομές. Η πολιτική εξαφάνιση δεν είναι εύπεπτο έδεσμα, τους καταλαβαίνω. Αλλωστε σε διάφορες φάσεις το έχουμε αισθανθεί, περισσότερο από αυτούς , πολλοί από μας. Δεν έχει πρόγραμμα, δεν έχει απόψεις, δεν ξέρει. το συνέδριο, κ.λπ. Ενώ ο Τσίπρας όταν ανέβαινε με αστρική ταχύτητα είχε πρόγραμμα και απόψεις. Να καταργήσει το μνημόνιο με ένα νόμο και ένα άρθρο. Να καταργήσει τον ΕΝΦΙΑ. Να δώσει 14η σύνταξη. Να αυξήσει τους μισθούς. Να πάρει λεφτά από τη Ρωσία, το Ιράν, τη Βενεζουέλα. Με την αμέριστη προσπάθεια του Λαφαζάνη, του Παπά και της παρέας του. Ελάτε ρε παιδιά.

•Το τι επιφυλάσσει το μέλλον δεν το ξέρω. Ο Θεός ξέρει είπε η μαμά του Στέφανου αν θα γίνει Πρωθυπουργός. Πρώτα ο Θεός λέει και ο ίδιος τιμώντας τη μητρική παρακαταθήκη. Ευσεβής οικογένεια. Όχι σαν και μένα τον άπιστο Θωμά. Πάντως ο Άδωνις έχει ανησυχήσει και κάθε μέρα κάτι έχει να πει. Ξέρει αυτός, έχει ένστικτο, είναι της αγοράς, διακρίνει τον επιχειρηματικό κίνδυνο και τον ανταγωνισμό.

•Πάντως ο Στέφανος κατήγαγε μια μεγάλη ευρύτερη νίκη. Του ανήκει ολόκληρη και καταγράφεται οριστικά. Με τρόπο αληθινά ακομπλεξάριστο και ειλικρινή έβαλε τέλος στις διακρίσεις. Βαρύγδουπο τέλος. Έστειλε ένα μήνυμα και στη γενιά των boomers. Τη δίκη μου. Που ό,τι και αν εκφράζουμε σήμερα, στην ηλικία του , μας είχαν κληροδοτηθεί πολλές προκαταλήψεις παρά το 1968 το Μάη κλπ. Είμασταν ριζοσπάστες αλλά όχι στη βαθιά ψυχή. Πολύ πιό επιφανειακά. Αλλάξαμε σταδιακά. Με προσπάθεια και υπερβάσεις.