Πάνος Μπιτσαξής

Με χαλαρή διάθεση, με χαμόγελο, με σεβασμό σε όσους διαφωνώ, που αποτελούν και την κοινωνική πλειοψηφία, οφείλω να δηλώσω erga omnes ότι δεν είμαι Έλληνας επειδή είμαι Αθηναίος. Ασφαλώς υπερηφανεύομαι γιατί ζω στην ίδια κοιτίδα που γέννησε τον Περικλή και τον Σωκράτη. Ασφαλώς νοιώθω εθνική και πατριωτική ανάταση όταν αντικρίζω την Ακρόπολη και όταν κόβω βόλτες στην Πνύκα. Δεν είμαι όμως Έλληνας για αυτόν τον λόγο. Είμαι Έλληνας γιατί μιλάω ελληνικά, αδιαφορώντας για το αν προέρχονται από την αττική διάλεκτο ή όποιες άλλες ελληνικές λαλιές την επηρέασαν. Είμαι Έλληνας γιατί κουβαλώ στο DNA μου, στις φλέβες μου και στη συνείδησή μου, από την παιδεία και τις παραδόσεις, πάνω από 2000 χρόνια συνέχειας του όλου ελληνικού πολιτισμού. Το ίδιο ισχύει για κάθε Έλληνα. Όταν οι αρχαιολόγοι σκάβουν την ελληνική γη δεν υπάρχει ούτε ίντσα κάτω από την οποία να μην υπάρχουν τα ίχνη μιας αρχαίας ελληνικής κοιτίδας. Όμως, για τον ίδιο λόγο, ο Θηβαίος δεν είναι Έλληνας επειδή στη Θήβα γεννήθηκε ο Επαμεινώνδας και ο Πελοπίδας. Ο Σπαρτιάτης δεν είναι Έλληνας επειδή στην Λακωνία γεννήθηκε ο Λεωνίδας. Έτσι και ο Μακεδόνας δεν είναι Έλληνας επειδή στη Μακεδονία γεννήθηκαν ο Φίλιππος και ο Αλέξανδρος. Η Ελλάδα είναι μία και είναι ελληνική. Δεν είναι ομοσπονδία Αθηναίων, Θηβαίων, Λακώνων, Μακεδόνων, Κρητών, με άξονα τους πολλούς πυλώνες του αρχαίου ελληνικού πολιτισμού.  Τα στοιχεία που συνθέτουν την εθνική μας ιδιοσυστασία είναι πολύ πιο σύνθετα και πολύ πιο ομοιογενώς συμπαγή σε σχέση με τέτοιου τύπου προσεγγίσεις. Άλλωστε σε ότι αφορά εμένα η εκ πάππου καταγωγή μου πλανάται πάνω από την Αργολική γη του Αγαμέμνονα και της Κλυταιμνήστρας, από το Ναύπλιο και το ηρωικό Κουτσοπόδι Άργους. Η εκ μητρός δε καταγωγή μου από την Κωνσταντινούπολη και όχι την Ισταμπούλ, όπως «αυθαίρετα» την μετονόμασαν οι Οθωμανοί κατακτητές πέντε αιώνες πρωτύτερα.

Γι αυτό λοιπόν δε σκοπεύω να ανοίξω καβγά με τους κατοίκους της συμπαθούς πόλης Athens που κοσμεί την πολιτεία Georgia των ΗΠΑ. Επίσης δεν σκοπεύω να προκαλέσω νέα μεγαλεπήβολη ιστορική διένεξη με την Costa Rica. Η Costa Rica έχει δύο σημαντικές, για τα τοπικά δεδομένα της, πόλεις. Την μία την λένε Αθήνα και την άλλη Ελλάδα (Grecia). Η δεύτερη μάλιστα πρωταγωνιστεί στο τοπικό ποδοσφαιρικό πρωτάθλημα και την υποστηρίζω ένθερμα απέναντι στην ανταγωνίστριά της, την αντιπαθέστατη Limon. Την μία από τις δύο αυτές πόλεις είχε επισκεφθεί και η Μελίνα. Προς τιμήν της επίσκεψης ανεγέρθηκε ένα μικρό μνημείο περιβαλλόμενο από αντίγραφα αρχαίων κιόνων. Σας διαβεβαιώνω ότι δεν προτίθεμαι να καλέσω τον κύριο Νίμιτς να επιλύσει τη διαφορά για την οικειοποίηση των ονομάτων αυτών από τους Κοσταρικάνους. Περιορίζομαι να αναφωνήσω «η Αθήνα είναι μία και είναι ελληνική».

Αδιαφορώ παγερά για τη μυθολογία και τα αφηγήματα μερίδας των οκτακοσίων χιλιάδων σλαβομακεδόνων που κατοικούν στη νεογέννητη Βόρεια Μακεδονία. Σβήνουν και εξαχνώνονται όσο περνάει ο καιρός. Ήδη τα αγάλματα, είτε καθαιρούνται, είτε αλλάζουν όνομα, οι οδοί και οι πλατείες μετονομάζονται και η αγωνιώδης αναζήτηση εθνικής ταυτότητας προσανατολίζεται στο προφανές. Το σλαβικό έθνος. Άλλωστε τη νομοτελειακή αυτή κατάληξη, που είναι το μεγαλύτερο επίτευγμα της συνθήκης των Πρεσπών, και ας το παραγνωρίζουμε βλακωδώς, θα βοηθήσει ιδιαίτερα η κολύμβηση του συνόλου των κατοίκων της Βόρειας Μακεδονίας, το καλοκαίρι, στα γαλάζια νερά της Χαλκιδικής και της Πιερίας, καθώς και τα καζίνο και τα σκυλάδικα του Γευγελή, τα οποία κατά κανόνα θάλπουν ελληνίδες αοιδοί δευτέρας διαλογής.

Η ελληνική Μακεδονία είναι ελληνική γη. Έχει τόσο ισχυρές και ακλόνητες ρίζες που δεν έχει τίποτα απολύτως να φοβηθεί. Ο πολιτιστικός της απόηχος και τα ίχνη του διασώζονται στην μισή οικουμένη από τη Βεργίνα μέχρι το Γάγγη. Ο Φίλιππος, ο Αλέξανδρος, ο Παρμενίων, ο Λύσανδρος, ο Περδίκκας είναι ονόματα ελληνικά. Οι επιγραφές είναι ελληνικές. Η απαράμιλλη τεχνική του χρυσού είναι ελληνική. Η ελληνική παιδεία έχει αγκυροβόλιο τον ίδιο τον Αριστοτέλη. Οι πηγές είναι αδιαφιλονίκητες. Οι πρωτεύουσες κοιτίδες βρίσκονται μέσα στην ελληνική επικράτεια. Η ενσωμάτωση της Μακεδονίας στο σύγχρονο ελληνικό κράτος και η πληθυσμιακή ομοιογένεια μετρούν ήδη έναν αιώνα και πλέον. Υπάρχει άραγε αντικείμενο συζήτησης; Μπορεί ποτέ να τεθεί σοβαρά ερωτηματικό κινδύνου από αυτήν την ιστορία; Αστειότητες για να θρέφουν τον επίπλαστο διχασμό που μας ταλαιπωρούσε από το 1992.

Το Μακεδονικό ζήτημα και το αίμα που έχυσαν οι παππούδες μας, στις αρχές του προηγούμενου αιώνα, με αποτέλεσμα την εθνική ολοκλήρωση, είναι πολύ σοβαρό για να το κακοποιούμε με άγονους διχασμούς. Στο προσκήνιο της επικαιρότητας εισήλθε από το παράθυρο της πολιτικής συγκυρίας, προέκυψε από την πολιτική συγκυρία και λύθηκε από την πολιτική συγκυρία. Enough is enough που λένε οι Αμερικάνοι. Κάποτε το προκάλεσε ο Σαμαράς, βλάπτοντας άμετρα τη χώρα, αφού είχε ανοίξει την πόρτα σε ένα εκατομμύριο Αλβανούς, που ευτυχώς σήμερα οι περισσότεροι έγιναν νοικοκυραίοι και έδωσαν μια δεύτερη γενιά, που έχει σχεδόν πλήρως ελληνοποιηθεί. Λύνεται σήμερα, μεταξύ άλλων, και γιατί τρεις βουλευτές του Ποταμιού αποφάσισαν να κλείσουν τα μάτια και τα αυτιά, αφενός στις κραυγές και αφετέρου στους δόλιους χειρισμούς του Τσίπρα. Ό,τι και αν λέει ο καθένας, όποια θέση και αν παίρνει, δεν υπάρχει κανείς, στοιχειωδώς σκεπτόμενος, ο οποίος να μην αντιλαμβάνεται ότι η διένεξη αυτή έβλαψε τη χώρα. Απλά πράγματα. Ότι η διαιώνιση της θα την έβλαπτε ακόμα παραπάνω. Απλά πράγματα.

Η συμφωνία των Πρεσπών δεν είναι ο παράδεισος. Έχει πολλά ελαττώματα και αμφισημίες. Είναι φλύαρη και γενεσιουργός αρκετών δευτερογενών ζητημάτων. Είναι άλλο θέμα η πολιτική τοποθέτηση υπέρ της επιψήφισής της για τους παραπάνω λόγους και εντελώς διαφορετικό θέμα η εθελοτυφλία απέναντι στις αδυναμίες της. Το Ουράνιο Τόξο αρχίζει να ξύνει πληγές. Ο εξίσου πονηρός, με τον Τσίπρα, Ζάεφ, τρολάρει εκούσια με τη συνεχή χρήση του όρου μακεδονικός λαός. Τα δευτερογενή ζητήματα θα είναι υπαρκτά στο μέλλον.

Η άποψη την οποία έχω υποστηρίξει εδώ και πάρα πολύ καιρό με αρθρογραφία προβλέποντας τις παρενέργειες αλλά χωρίς ποτέ να πάψω να υποστηρίζω την ανάγκη λύσης, είναι η εξής. Να αναδείξουμε ως πανίσχυρο brand name την ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ. Η χώρα μας δεν καλύπτει όλη τη Μακεδονία. Καλύπτει όμως αναμφίβολα όλη την ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ. Οι διοικητικές διαιρέσεις της χώρας μας πρέπει να αποκτήσουν το επίθετο ελληνική (αεροδρόμιο Ελληνικής Μακεδονίας, Περιφέρεια Ελληνικής Μακεδονίας, Υπουργείο Ελληνικής Μακεδονίας και Θράκης και γιατί όχι ελληνικός μακεδονικός χαλβάς και ελληνική μακεδονική σαλάτα). Αν δεν το κάνουμε υπάρχει πραγματικά ένας κίνδυνος σύγχυσης στο διεθνές περιβάλλον. Το επισημαίνει σήμερα πολύ έξυπνα ο Νίκος Σταθόπουλος (ακολουθεί ο ενεργός σύνδεσμος) αναπαράγοντας από μία γερμανική εφημερίδα τον εξής καταπληκτικό τίτλο. «Η Ελλάδα διαφωνεί με το να αλλάξει όνομα η Μακεδονία».

* Το άρθρο απηχεί τις απόψεις του συντάκτη του.  

The article expresses the views of the author

iPorta.gr