Ανοιχτή πόρτα Κτηνιατρική/Φιλοζωΐα

Για μια βραδιά μόνο, του Κωστή Α.Μακρή

Spread the love

Για μια βραδιά μόνο

Ήτανε κάμποσος καιρός που είχα γεννήσει.

Τα παιδιά μου μου τα είχανε πάρει κι εγώ γυρνούσα στους δρόμους.

Έτρωγα από τα σκουπίδια ή, αν τύχαινε να βρεθώ έξω από καμιά ταβέρνα, κάποιος θα μου έριχνε κάτι από το φαΐ του.

Ένα βράδυ, εκεί που σκάλιζα τα σκουπίδια, άκουσα μια φωνή:

«Τι κάνεις εκεί, κούκλα μου;»

Ήταν ένας άνθρωπος μόνος του και δίπλα του άλλος κανείς.

«Χαζός είναι ο κακομοίρης και μιλάει μόνος του» σκέφτηκα.

Αλλά εκείνος με πλησίασε και με χάιδεψε. Εγώ τραβήχτηκα λίγο. Όχι τόσο από φόβο όσο από το ξάφνιασμα.

«Τι κάνεις εδώ, κούκλα μου;» ξαναείπε χαμογελαστά.

Ξέρουμε εμείς πότε μας χαμογελάνε οι άνθρωποι.

Και τώρα κατάλαβα ότι μιλούσε σε μένα.

Κούνησα την ουρά μου και τον πλησίασα με το κεφάλι σκυμμένο. Μας αρέσει να μας χαϊδεύουν οι άνθρωποι. Όχι όλοι… Αλλά μερικοί. Και εκείνος όχι μόνο με χάιδευε, αλλά μου γλυκομιλούσε κιόλας.

Κι αφού με χάιδεψε λίγο, πήρε τον δρόμο προς το κέντρο της Πόλης. Τον ακολούθησα. Περπατούσαμε πολύ ώρα. Εγώ πήγαινα λίγο πιο πίσω του. Κάθε τόσο γυρνούσε και με κοίταζε και μου έλεγε μια καλή κουβέντα.

Κάποια στιγμή φτάσαμε σ’ ένα σπίτι. Εκείνος άνοιξε την εξώπορτα και ανέβηκε στον δεύτερο όροφο. Μπήκα κι εγώ, κάπως διστακτικά. Δεν με έδιωξε. Τον ακολούθησα μέχρι πάνω, στη δικιά του εξώπορτα. Μπήκε μέσα. Αφού δεν με είχε καλέσει, δεν μπήκα στο σπίτι του. Σε λίγο βγήκε μ’ ένα ταψάκι με φαγητό κι ένα λεκανάκι με φρέσκο νερό. Μου τα άφησε δίπλα στο χαλάκι της πόρτας. Έφαγα αρπαχτά και ήπια μπόλικο καθαρό νερό.

Α, ναι! Μου είχε λείψει το καθαρό νερό. Εκείνος μπήκε μέσα. Νομίζω ότι μου είπε και «καληνύχτα».

Όλη τη νύχτα την πέρασα εκεί, πάνω στο χαλάκι της πόρτας.

Κοιμόμουνα, ξύπναγα. Δεν ξέρω τι περίμενα.

Το πρωί τον είδα να βγαίνει, με είδε κι εκείνος.

Με χάιδεψε και μου είπε: «Εδώ είσαι, κούκλα μου;»

Μετά κατέβηκε τη σκάλα και έφυγε.

Τον ακολούθησα μέχρι που μπήκε σ’ ένα αυτοκίνητο και μετά τον έχασα.

Γύρισα προς τα πίσω, προς το σπίτι του. Η εξώπορτα ήταν κλειστή.

Κοίταξα για λίγο και συνέχισα τον δρόμο μου.

Δεν ήταν για να μείνω άλλο εκεί.

Αλλιώς θα μου το έλεγε.

Για μια βραδιά ήταν μόνο.

5 Ιούνιος 2018

Κωστής Μακρής

Kostis A. Makris

* Το άρθρο απηχεί τις απόψεις του συντάκτη του.

The article expresses the views of the author

iPorta.gr

SHARE
RELATED POSTS
Σαν τα δελφίνια…, του Κωστή Α.Μακρή
Ως απόγονος του μάντη Κάλχα ερμηνεύω οιωνούς, του Πάνου Μπιτσαξή 
Ο Σουλτάνος, ο Κωλοτούμπας και οι Ικέτες!, του Γιώργου Σαράφογλου

Leave Your Reply

*
This site is protected by reCAPTCHA and the Google Privacy Policy and Terms of Service apply.