Θα αναφερθώ στις δύο μεταφορικές χρήσεις της λέξης, έτσι όπως καθιερώθηκε να της χρησιμοποιούμε στην καθομιλουμένη.Η πρώτη είναι η απαξιωτική ή επιτιμητική ή αποδοκιμασίας.

Π.χ.»κατάλαβες φίλε μου τί πήγε κι’ έκανε το αρχ@δι» ή για περισσότερη έμφαση, συχνά χρησιμοποιούμε τη λέξη σύνθετη,δηλαδή »παλιοαρχ@δι».

Η δεύτερη είναι θαυμασμού ή και επιβράβευσης.

Π.χ.»μπράβο του! Τον παραδέχομαι. Απέδειξε ότι έχει αρχ@δια».

Λυπάμαι, αλλά δεν μπορώ να εκφραστώ διαφορετικά για όσα στροβιλίζονται στο μυαλό μου μετά από το φρικτό περιστατικό με την κακοποίηση που υπέστη το σκυλάκι από δύο στρατιώτες-τρεις μαζί με αυτόν που βιντεοσκοπούσε-πριν λίγες μέρες.

(Κάποιοι, γενικεύοντας στα σχόλια τους είπαν »τι σημασία έχει αν ήταν στρατιώτες. Είναι πολλοί αυτοί που κακοποιούν ζώα…

Διαφωνώ κάθετα. Για μένα ο στρατός δεν είναι μόνο για να διαφυλάττει σύνορα, αλλά και αξίες).

Ακολούθησαν γελοιώδεις και γλοιώδεις δηλώσεις επί δηλώσεων από τους ίδιους τους θύτες, από συγγενείς και φίλους, με αποκορύφωμα τη δήλωση του δικηγόρου τους σε μια προσπάθεια οι κατηγορούμενοι να »πέσουν στα μαλακά» και να ξεπλύνει όλους τους υπόλοιπους από τις ευθύνες τους.

Τα θρασίμια. Όλοι τους. Ρώτησαν τον σκύλο αν έπεσε στα μαλακά;

Δεν βρέθηκε ούτε ένας να το πάρει επάνω του και να ζητήσει μια αρχ@δάτη συγγνώμη.

Εκεί όπου η οικογένεια, το σχολείο, ο στρατός, η κοινωνία ολόκληρη απέτυχαν να εμφυσήσουν αρχ@δοσύνη στους τρεις φαντάρους, εύχομαι να βρεθεί ένας δικαστής με αρχ@δια-με τη δεύτερη χρήση της λέξης-και να μη δείξει την παραμικρή επιείκεια.

Δεν υπάρχουν ελαφρυντικά για τους τρεις παλιοαρχ@δοπαλικαράδες (με κατάπτιστο όλων αυτό »του νεαρού της ηλικίας»).

Αν δεν ξέρουν τι σημαίνει να κρέμονται μέσα στο πανταλόνι αυτά που κρέμονται, να το μάθουν μέσα στη φυλακή.

Αλεξάνδρος Μπέμπης