‘Οταν φοράμε ακόμα καλοκαιρινά με χειμωνιάτικα τουρλού τουρλού κι ανάκατα, ε, τότε είναι φθινοπωροχείμωνον, το ελληνικόν!

Αυτή η νέα εποχή που ούτε αυτή ξέρει ακριβώς τί της συμβαίνει …Διχασμός προσωπικότητας καραμπινάτος. Κάνει κρύο, δεν κάνει; Ποιός να ξέρει; Ξυπνάς με βροχή, μετά κάνει λίγη ζέστη, μετά ξαναβρέχει, μετά σιωπή… και στην Νέα Υόρκη έμαθα χιονίζει!

Τώρα θα μου πείτε, τί σχέση έχει η Νέα Υόρκη; Καμία καλέ, έτσι, ήθελα να το πω γιατί μου΄κανε εντύπωσης!

Μέσα τουτρουρίζεις, έξω σκας, στο αυτοκίνητο ανοίγεις παράθυρο παθαίνεις ψύξη στραβώνει το στόμα σου, κλείνεις παράθυρο ανοίγεις καλοριφέρ, ξανανοίγεις παράθυρο…την άλλη μέρα είσαι τέζα και καταπίνεις αντιπυρετικά cold and flu ( και όχι golden flu παιδιά γιατί θα τον κάψω τον εγκέφαλο στο τέλος!). Μιλάς δε σαν την συχωρεμένη την Μαρία Ρεζάν μέχρις σημείου να σε ψάχνει ο Χατζηνικολάου για την βάρδια 2 – 5 για τους ξενύχτηδες του real fm!

Ο γιατρός συνιστά ξεκούραση, κοτόσουπες, είναι λέει της εποχής και να μην ανησυχείς, αλλά κοίταξε μην πάθεις καμιά πνευμονία (καλά που μου το πες γιατρέ! Θα κοιτάξω.) και προπαντός ψυχραιμία. Άντε και καμιά βεντούζα αν έχεις άνθρωπο που το κατέχει και δεν κινδυνεύεις να γίνεις φλαμπέ… Εγώ πάντως πατάω κι ένα ξεμάτιασμα να είμαι καλυμμένη.

Φοράς ένα μακό, από πάνω το αδερφάκι του, μιά λεπτή ζακετούλα που την είχες για τα κύρα βράδια στο νησί, από πάνω ένα φούτερ και καπάκι μπουφάν. Κι αφού έχεις τερματήσει το layering…(μην ψαρώνετε, αυτό, που η μάνα μας μας έντυνε κρεμμύδια…) μετά αρχίζεις να γδύνεσαι και να βγάζεις να βγάζεις ώσπου να ξυλιάσεις και πάλι πίσω Γιάννη τα καράβια!

Με αποτέλεσμα, να έχει η καημένη η εποχή ένα μόνιμο ελαφρύ βηχαλάκι, με τα ολόμαλλα φαγουρίζεται, με τα διπλά τριπλά μακό ιδρώνει, χωρίς καλσόν της σηκώνεται η πέτσα σαν την κότα στο ζεμάτισμα, με παλτό βγάζει την μπέμπελη, χωρίς παλτό την ψέλνει ο Κουδουνάρης διότι «πού πας χωρίς πανωφόρι γλυκιά μου; Θα το δαγκάσεις»… Και γενικά αν θέλετε να μιλήσουμε για κλινική περίπτωση και θεματάκι ένα τσακ πριν τα ζάναξ…εδώ είσαστε…φτάσατε…παρκάρετε όπου βρείτε και κλειδώστε το όχημα.

Εμένα πάντως αυτή η εποχή με μπερδεύει, με κουράζει και ενίοτε με κρεββατώνει…Μιά με καμιά γρίπη, μιά με μέση, μιά με αστράγαλο, μιά με γόνατο. Παράπονο δεν έχω, δεν πλήτω ποτέ! Ρούχα, κρεμάστρες, σκάλες, σκαλάκια, σακούλες που τους ρουφάς τον αέρα και κάνεις τα ρούχα παστά, σακ βουαγιάζ. Ο χαμός του χαμού!

Πραγματικά αναπολώ τα χρόνια που ήμουν μικρούλα και όλα γίνονταν μαγικά στο σπίτι μας, αλλά και στα σπίτια των συμμαθητών και των συμμαθητριών μου απ΄ότι θυμάμαι.

Γυρνούσαμε από τις διακοπές και τσουπ…οι ντουλάπα μας είχε την σχολική μας γκαρνταρόμπα φρεσκοσιδερωμένη στις κρεμάστρες και στα συρτάρια. Τακτοποιημένα όλα να μοσχοβολάνε μανούλα! Σεμνά και ταπεινά τζην, ποδιές, φόρμες asics tiger, λεπτά ζακετάκια. Τα μαγιό, τα σορτς και τα ξώπλατα είχαν ως δια μαγείας εξαφανιστεί μέχρι να ξαναεμφανιστούν με τον ίδιο μαγικό τρόπο λίγο πριν μπεί και επίσημα το επόμενο καλοκαίρι.

Κρύωνε σιγά σιγά ο καιρός, γυρνούσαμε ένα μεσημέρι από το σχολείο και τσούπ τσούπ…η ντουλάπα είχε τώρα κοτλέ παντελόνια και φούστες, ζιβάγκο σε χίλια χρώματα, αδιάβροχα μπουφανάκια, γαλότσες και καλτσάκια μέχρι το γόνατο.

Ο καιρός κρύωνε, εμείς πάλι ποτέ, γιατί όσο αυτός αγρίευε, η μαγική μας ντουλάπα ξέρναγε πουλόβερ, πλεκτά ζιλέ, πιό χοντρές κάλτσες, τερλίκια, κασκώλ, σκουφιά και γάντια , καρώ φούστες του Σκωτσέζου, μποτάκια με λαστιχένια σόλα και μοντγκόμερι να σκάσει από τη ζήλια της κι η Αγγλετέρα η ίδια!

Και όσο η ντουλάπα μας επικοινωνούσε με Νάρνια, με τον ίδιο μαγικό τρόπο ακολουθούσε και το σπίτι μας. Από Παρασκευή σε Παρασκευή (ιερή μέρα καθαριότητας και παστρικομποτέ) τα πατώματα γέμιζαν κιλιμάκια, διαδρόμους, χαλιά, μοκέτες και πατάκια διαφόρων μεγεθών. Και για όσο εμείς είμασταν στα σχολεία μας, τα σπίτια μας μεταμορφώνοταν σε Χόγκουαρτς. Οι κουρτίνες μιά ήταν στα παράθυρα, μιά ανέμιζαν στ΄αγιάζι, μιά τσουπ…ξανά στα παράθυρα κι εμείς δεν κουνούσαμε δαχτυλάκι…

Και φυσικά όλα αυτά τα μαγικά οδηγούσαν με μαθηματική ακρίβεια στα Χριστούγεννα! Όπου και τότε όλος ο στολισμός με τσουπ τσουπ γινόταν, μη νομίζετε. Ούτε ο Χάρυ Πότερ τόσα άμπρα κατάμπρα!

Ώσπου μεγαλώσαμε και καταλάβαμε πως όλα αυτά τα τσουπ τσουπ δεν ήταν παρά ένα ατελείωτο ξεπάτωμα, έφοδοι σε υπόγεια, πλατύσκαλα και αποθήκες, άπειρες κούτες, σκόνη, πλυσίματα, σιδερώματα, ανέβα-κατέβα, σκύψε και σούρσου στις ξεχασμένες γωνιές παταριών και όλα αυτά πολλές φορές τον χρόνο, κάθε χρόνο!

Η διαφορά με το τώρα είναι πως πια δεν υπάρχουν οι εποχές τόσο ξεκάθαρα όπως παλιά. Όλα έχουν γίνει ένας μεγάλος αχταρμάς που επιστημονικώς ονομάζεται «κλιματική αλλαγή» (πείτε χαιρετίσματα από μένα στον προεδρούκο Τραμπ ) και μη επιστημονικώς ονομάζεται… «τρεις λαλούν και δυό χορεύουν».

Η μόδα τα σκέφτηκε φυσικά όλα αυτά και έφτιαξε τα ρούχα που ονόμασε «four season wardrobe»…και κάπως έτσι βρεθήκαμε με ακόμα περισσότερα ρούχα και κάναμε μάγκα τον mr.IΚΕΑ και τους κληρονόμους αυτού.  Σαν έτοιμοι από καιρό, σαν συννενοημένοι, ξαμολυθήκαμε μιά μέρα στους δρόμους σαν τον παρανοϊκό δολοφόνο με το κατσαβίδι και   γεμίσαμε τα σπίτια μας με καινούργιες ντουλάπες, συρταριέρες και παπουτσοθήκες και το ζήτημα θεωρήθηκε λήξαν!

Σαν να μην μας έφταναν όλα αυτά, έχουμε και την νέα μόδα των τελευταίων χρόνων να στολίζουμε για Χριστούγεννα όλο και νωρίτερα, μέχρι που θα έπρεπε σοβαρά να εξετάσουμε το ενδεχόμενο να μην ξεστολίζουμε καθόλου! Τί σε ενοχλεί βρε αδερφέ εκεί στην άκρη του σαλονιού ένα δεντράκι τριάμιση μέτρα να αναβοσβήνει τον δεκαπενταύγουστο; Ένα ξεσκονισματάκι θα του κάνεις πού και που κι αυτό είναι όλο! Το ψωμί σου τρώει;

Για να μην μακρυγορώ, αυτή η εποχή είναι μιά τρελή τρελή πασταφλόρα που δεν ξέρει τί της γίνεται και μας βασανίζει κι εμάς με τα ανέβα κατέβα να ψάχνουμε τα ρούχα μιάς εποχής που δεν ξέρει κι η ίδια ποιά είναι.

Το μόνο σίγουρο είναι πως η κούραση της νοικοκυράς είναι δεδομένη τέτοιες μέρες, το φθινοπωροχείμωνο είναι εδώ και τα τσουπ τσουπ ζουν πια μόνο στην ντουλάπα της Νάρνια και μυρίζουν αγνή παραδοσιακή ναφθαλίνη και μανούλα!

Ματίνα Ράπτη -Μιληλή

* Το άρθρο απηχεί τις απόψεις του συντάκτη του.

The article expresses the views of the author

iPorta.gr