-Έι, εδώ, εδώ, γειά σου Ισμήνη.

-Γειά σου. Ποιός είσαι εσύ;

-Ο Κωνσταντίνος είμαι. Δεν με θυμάσαι;

-Ποιός Κωνσταντίνος;

-Ο Παλαιολόγος. Τι ποιος Κωνσταντίνος παιδί μου; Ήμασταν μαζί από το προ- προνήπιο. Μετά εσύ άλλαξες σταθμό στην τελευταία τάξη και χαθήκαμε.

-Πού να θυμάμαι! Στα Τρία Γουρουνάκια τα μισά αγόρια ήταν Κωνσταντίνοι και τα άλλα μισά Αλέξανδροι και Ιάσωνες!

-Ο Κωνσταντίνος… με τις μπούκλες…ο Παναθηναϊκός…που σου είχα κολλήσει μια τσίχλα στα μαλλιά και μετά σε κούρεψαν αγορίστικα και μετά σε φώναζα γίδι…που σου έκλεβα τα αυγά κίντερ έκπληξη…που σε πέταγα στο σκάμμα σε κάθε διάλειμμα  και όλο με βάζανε τιμωρία…που όποτε με έβλεπες άρχιζες να τσιρίζεις, να μου πετάς πετραδάκια και μετά  κρυβόσουν στο δεντρόσπιτο…ο σκατούλης ντε!

-Α, ναι μωρέ, ο ¨σκατούλης¨…Τώρα σε θυμήθηκα! Τί κάνεις βρε ψυχή; Πού χάθηκες;

-Α, εγώ έμεινα στα Τρία Γουρουνάκια, εσύ μας ξέχασες στο νήπιο.

-Δεν σας ξέχασα. Ο παιδοψυχολόγος είπε στους γονείς μου να με αλλάξουν σταθμό γιατί με είχες τρελάνει και μου είχες μπογιατίσει κι όλα μου τα ρουχαλάκια!

– Εγώ;! Μα εγώ σε συμπαθούσα πολύ!

-Γι΄αυτό όλα μου τα μπουφάν είχαν την υπογραφή σου;!  Τί να πω…Είστε παλαβά εσείς τα αγόρια. Τέλος πάντων, περασμένα ξεχασμένα. Τώρα μεγαλώσαμε πια. Πάνε αυτά.  Καλά την είχαμε περάσει εκεί…Από δω να δούμε πώς θα ξεμπλέξουμε…Σκούρα τα βλέπω τα πράματα.

-Ναι, ναι. Τον είδα και γω τον παπά. Πάντα τους φοβόμουν τους παπάδες. Από τότε, από την βάφτισή μου, που κόντεψε να με πνίξει ο παπά Λάμπρος και αντί να με σώσουν, όλοι στην εκκλησία χειροκροτούσαν ενθουσιασμένοι.

-Και γω μία από τα ίδια. Εφιάλτης. Και μου άφησαν και το μαλλί μέσα στη λίγδα…λάδια και μέλια και πατσουλιά. Μιά βδομάδα με σαπούνιζε η μαμά μου και της γλύστραγα στα σεντόνια! Πάντως εδώ τα πράγματα είναι πιο δύσκολα. Μου τα έχει πει η αδερφή μου για το τί μας περιμένει και δεν θα σου αρέσει καθόλου. ΄Ακου να τρελαθείς.

Η αυλή δεν έχει ούτε κούνιες, ούτε σκάμα, ούτε δεντρόσπιτο! Δεν θα τρώμε εδώ. Ούτε θα κοιμόμαστε. Αυτό απαγορεύεται! Δεν θα καθόμαστε όπου θέλουμε στην τάξη. Θα έχει ο καθένας την καρέκλα του και θα κοιτάζει μόνο μπροστά και λίγο τον διπλανό του! Το πιστεύεις;

Θα μας βάζουν να κάνουμε εργασίες  πανδύσκολες και θα μας εξετάζουν όρθιους στον πίνακα. Δεν θα ζωγραφίζουμε όλη μέρα, μόνο την ώρα της ιχνογραφίας, έτσι την λένε και θα πρέπει να θυμόμαστε απ΄έξω ένα σωρό λέξεις και ιστορίες.  Δεν θα μας αφήνουν να πηγαίνουμε τουαλέτα συνέχεια. Το διάλειμμα θα κρατάει λίγα λεπτά μόνο. Θα πρέπει να ρωτάμε πριν βγούμε από την τάξη και δεν θα μπορούμε να χαζεύουμε ένα ωραίο σύννεφο που περνάει έξω από το παράθυρο, γιατί θα μας μαλώνει ο δάσκαλος.

-Σίγουρο είναι τώρα αυτό ή στα είπε η μεγάλη σου αδερφή για να σε τρομάξει; Είναι πονηρά αυτά τα μεγάλα αδέρφια ξέρεις.

-Όχι, σίγουρο είναι. Μου είπε κι άλλα, πολύ χειρότερα. Θα πρέπει, λέει, να έχουμε τετράδια και βιβλία που θα τα κουβαλάμε σε βαλιτσάκια με ροδάκια σαν αυτά που έχουν ο μπαμπάς και η μαμά όταν μπαίνουν σε αεροπλάνα και πλοία! Βαριά, ασήκωτα! Σαν τους σκλάβους. Και μετά θα έρχονται καθε λίγο και λιγάκι οι γονείς μας και θα ρωτάνε τον δάσκαλο ή την δασκάλα αν είμασταν καλά παιδιά και θα μας δίνουν βαθμούς.

-Τί είναι «βαθμούς»; Φρούτα άνοστα υγιεινά;

-Είσαι ντιπ χαζός ρε Κωνσταντίνε; Βαθμούς λένε ένα χαρτί με νούμερα ή γράμματα, που το δίνει ο δάσκαλος στην μαμά για να  το κρύψει από τον μπαμπά, αν είναι κακοί κι αν είναι καλοί, το μοιράζουν σε όλο το σόι μαζί με λουκουμάδες.

-Μήπως υπερβάλεις λίγο. Εγώ εδώ τους βλέπω όλους χαμογελαστούς…ακόμα και τον παπά!

-Είσαι ντιπ χαϊβάνι; Για να μας ξεγελάσουν να μείνουμε το κάνουν και μετά να μας φυλακίσουν για πάντα.  Δεν είδες που μας πήραν άρον άρον από τις διακοπές ενώ είχε ακόμα ήλιο και η θάλασσα ήταν λάδι;

Και δεν χαμογελάνε όλοι. Κοίταξε πιο προσεκτικά. Κοίτα την μαμά σου. Έχει σπαράξει στο κλάμα. Κι η δικιά μου το ίδιο. Είναι που ξέρουν τι μας περιμένει, γι΄αυτό. Μας πήγαν στα μαγαζιά να μας αγοράσουν ένα σωρό καινούργια παράξενα πράγματα για να μην γκρινιάξουμε  και τώρα  θα μας παρατήσουν εδώ και θα φύγουν.

-….

-Δεν μιλάς σκατούλη…Έμεινες κάγκελο, ε;; Μίλα παιδάκι μου. Με τρομάζεις…

-ΘΕΛΩ ΤΗ ΜΑΜΑ ΜΟΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥ Μπουχουχου…

-αχαχαχαχα Λοιπόν, αυτά τα αγόρια έχουν πολύ πλάκα. Καλά μου το΄λεγε η αδερφή μου πως στην πρώτη δημοτικού θα πάρω το αίμα μου πίσω!!!

«Αρχίζουν  τα  σχολεία, αντίο τεμπελιάααα» λαλαλαλαλα

Ματίνα Ράπτη -Μιληλή

* Το άρθρο απηχεί τις απόψεις του συντάκτη του.

The article expresses the views of the author

iPorta.gr