Η Στέλλα Κουτρή είναι Ιδρύτρια και ιδιοκτήτρια του Κέντρου Ολιστικής Κίνησης Holistic Moves [*πλήρες βιογραφικό στο τέλος του άρθρου]

Σαν μισοδιάφανες πεταλούδες

Σκέψεις με αφορμή το βιβλίο “Ένας κόκκος ρύζι”, του Τρύφωνα Τριανταφυλλίδη (εκδόσεις Αρμός).

Πόσα σενάρια ζωής αντιστοιχούν στον καθένα μας;
Πόσο έντονα και με ποιους τρόπους  επιδρούν όσα έχουμε ήδη ζήσει σε αυτά που τώρα ζούμε και σε αυτά που μας περιμένουν να τα ζήσουμε;
Η ανάμειξη των συστατικών της μέχρι τώρα ζωής μας τι συνολική επίγευση μας έχει μέχρι σήμερα αφήσει;

Ολοκληρώνοντας το βιβλίο με τίτλο “Ένας κόκκος ρύζι” του Τρύφωνα Τριανταφυλλίδη το μυαλό έχει γίνει ένας τόπος γεμάτος από πεταλούδες, διαφόρων μεγεθών, με φτερά επάνω στα οποία έχουν μείνει χρώματα απαλά,  ευγενή, υπερήφανα μέσα από το διάβα τους στο χρόνο.
Πεταλούδες που αντιπροσωπεύουν τις ιστορίες μας, τις εμπειρίες μας, τα όσα ζήσαμε και, το καθένα με τον δικό του τρόπο, μας “σημάδεψε”, σφυρηλατώντας το πρωταρχικό υλικό μας και διαμορφώνοντας αυτό που είμαστε σήμερα.
Πεταλούδες που φέρουν νοήματα, συναισθήματα, εικόνες (ή προβολές εικόνων) που ταξίδεψαν αδιάκοπα μέσα στο χωροχρόνο και έφτασαν, κάποιες ξεκούραστες και κάποιες με εμφανή τα σημάδια της κούρασης του ταξιδιού, μέχρι το τώρα.
Κάποιες από αυτές “ξεκολλάνε από τους τοίχους και αιωρούνται μέσα στο δωμάτιο” της τρέχουσας πραγματικότητάς μας. Πετούν απαλά, μας πλησιάζουν, φτερουγίζουν ήσυχα γύρω από το κεφάλι μας, κοντοζυγώνουν στο αυτί και κάτι μας ψιθυρίζουν:

“Εεεε, με θυμάσαι; Κοίταξέ με…Εγώ… τότε…εκεί…”.
Και ανασύρουν μνήμες,  μυρωδιές, ανάσες, επιθυμίες, λαχτάρες,  αισθήσεις.

Έχουμε την επιλογή είτε να τις αφήσουμε να κάνουν τη βόλτα τους, να μας μιλήσουν και αθόρυβα να φύγουν είτε να τις πιάσουμε απαλά και να τις κοιτάξουμε με ευγενική περιέργεια παρατηρώντας τον αντίκτυπο του χρόνου επάνω τους – επάνω μας.

Αναρωτιέται κανείς: αυτές οι πεταλούδες αντιπροσωπεύουν μόνο τις ιστορίες που πραγματικά ζήσαμε, με “σάρκα και οστά”, σε αυτήν την ανθρώπινα αντιληπτή διάσταση που βρεθήκαμε να ζούμε; Ή συμβολίζουν και όλα εκείνα που κάποτε θελήσαμε/ονειρευτήκαμε/προσπαθήσαμε/αποπειραθήκαμε να ζήσουμε, αλλά δεν βρήκαν τελικά την οδό της ολοκλήρωσης και παρέμειναν σχηματισμοί του νου, μέσα στο σύμπαν των επιθυμιών;
Ας δώσει ο κάθε αναγνώστης τη δική του ερμηνεία, καθώς περνά μέσα από τις 12 ιστορίες του βιβλίου, που είναι γεμάτες από γεγονότα, σχέσεις, συνδέσεις, σχέδια, αγωνίες, επιθυμίες.

Ταξιδεύοντας πάνω στους άξονες του χρόνου, ας ζούμε συνειδητά, με την πολυδιάστατη ολότητα της ύπαρξής μας, ρουφώντας την κάθε στιγμή, μένοντας όσο γίνεται περισσότερο σε ευθυγράμμιση με την αλήθεια μας.

Αντιγράφοντας, για το τέλος, τα λόγια του συγγραφέα:
“Από πόσες ιστορίες αποτελείται η ζωή ενός ανθρώπου; Αυτές που μπορεί να θυμηθεί και αυτές που πετούν σαν πεταλούδες όταν ξεκολλάνε από τον τοίχο;
Από πόσες λέξεις αποτελείται η κάθε ιστορία;
Από πόσα γράμματα η κάθε λέξη;”

Η ζωή: εύθραυστη,  πολύτιμη,  απρόβλεπτη…μοναδική!

Dali