Ανοιχτή πόρτα

Μεσοπόλεμος, λοιπόν, κ.Ηλιού, του Πάνου Μπιτσαξή

Spread the love

•Στο κυλικείο έξω από την Αίθουσα Τριάντη δεν έπεφτε καρφίτσα. Έξω λοιπόν, υπαίθρια, στις πιρουέτες των τολμηρών παγοδρομών του μικρού καλαίσθητου παγοδρομίου του Μεγάρου Μουσικής ,αναμένοντας την έναρξη. Λίγο πριν την προβολή ρώτησα την τεχνητή νοημοσύνη η οποία μου συνόψισε τα γεγονότα. Όχι δεν είναι μόνο για να τα μάθεις εσύ είναι και για μένα. Να θυμηθώ ότι ξέρω και να εντοπίσω τι ακόμα δεν ξέρω είπα στον εγγονό μου. Ήρθε μαζί μου χτες μετά από επίμονες διαπραγματεύσεις με τη νύφη μου γιατί βέβαια ήταν μέρα σχολική. Κέρδισε το «εκπαιδευτικό μέρος». AΙ στο κινητό αντί προγράμματος. Θυμήθηκα ότι το τηλέφωνο ήταν κάποτε δύσκολη δουλειά. Φοιτητες ψάχναμε και περιμέναμε στην ουρά στους τηλεφωνικούς θαλάμους. Τωρα ρωτάμε ό,τι μας έρθει την τεχνητή νοημοσύνη.

•Μεσοπόλεμος στην Αθήνα. 1922-1940 .Απο την Μικρασιατική Καταστροφή στην Κατοχή. Ενα έξοχο ντοκιμαντέρ της κ.Μαρίας Ηλιού. Λες και μπήκαμε στην χρονοκάψουλα και περπατούσαμε στους δρόμους της Αθήνας 100 χρόνια πριν. Τόσο ζωντανό.Με άγνωστο πρωτογενές υλικό από διάφορες πηγές.

•Δεν θα σας κουράσω με τα ιστορικά γεγονότα. Αυτά λίγο πολύ τα ξέρουμε. Είδα και ένοιωσα τον ενθουσιασμό των Αθηναίων. Στο πρωτοφανές επίτευγμα. Θαύμαζαν έκθαμβοι τις σωλήνες της Ούλεν – ΕΥΔΑΠ που έφεραν το νερό στα σπίτια από τον μακρινό Μαραθώνα. Νερο στο σπίτι. Απίστευτο όμως αληθινό. Πλήθη χειροκρότησαν το συντριβάνι ,το μέγα θαύμα της τεχνολογίας. Αδιανόητο αλλά αληθινό. Πίδακες νερού πιο ψηλά κι από τους στύλους  του Ολυμπίου Διός. Είδα πώς σκάβανε το όρυγμα στην Ομόνοια για τον υπόγειο σταθμό. Και μια όμορφη Ομόνοια με αγάλματα μουσών. Πώς ξεκοκάλιζαν τις εφημερίδες στα παγκάκια οι σοβαροί αστοί. Με ύφος βαρύ κι ασήκωτο.Την αβάσταχτη αλλά αξιοπρεπή φτώχεια στις γειτονιές της προσφυγιάς και τον προκλητικό πλούτο των μεγαλοαστών. Είχαν στο σπίτι τους ακόμα και κουζίνα. Είχαν και μπάνιο. Τους ζήλευαν για την μεγάλη χλιδή. Άκου μπάνιο και κουζίνα μέσα στο σπίτι ,που ακούστηκε, λέγαν όλοι οι κανονικοί άνθρωποι. Την άβυσσο των ταξικών διαφορών. Μέχρι το νεόχτιστο τότε σχολείο μου το Κολλέγιο. Σε μια Φιλοθέη που μόλις ξεκινούσε. Μακρινο Προάστειο.Με τα θρανία, τους καθηγητές, την εκπαιδευόμενη ελίτ χαρις στην Αμερική. Δυο δεκαετίες μετά ήμουν κι εγώ στην εκπαιδευόμενη ελίτ. Μετά οι γιοι μου και τώρα οι εγγονοί μου. Ελιτ; Τρόπος του λέγειν, μισή αλήθεια. Πώς πήρε τη σημερινή μορφή της η Ακρόπολη. Ειδα το σοκ των συντηρητικών όταν ημίγυμνοι άνδρες και γυναίκες άρχισαν να συγχρωτίζονται στις παραλίες του Φαλήρου. Μαγιό. Αίσχος χάλασε ο κόσμος. Είδα τους Αθηναίους και τις Αθηναίες να χορεύουν με μπρίο και με τα καλά τους δυτικότροπους χορούς. Τις αντροπαρέες των ρεμπετών τον περιθωριακό στην αρχή ήχο και τον mainstream ρομαντικό, ερωτικό και μελιστάλαχτο Αττίκ. Τα πιτσιρίκια με τα πατίνια και τα ρουλεμάν αντί τροχών και τους σκληρούς πετροπόλεμους. Τις πρώτες γυναίκες που βγήκαν από το σπίτι σε δημόσιο χώρο ως εργαζόμενες. Ανάγκα και θεοί πείθονται.

Εν μέσω της έντασης, της πολιτικής αστάθειας, του Πάγκαλου, του Βενιζέλου του Μεταξά και του έπους.

Και βέβαια μια σφύζουσα διανόηση που δημιουργούσε μέσα στο χάος αριστουργήματα. Αλλά αυτό είναι μέγα θέμα.

•Σου φαίνεται αρχαία ιστορία Πανούλη. Είναι πράγματι τόσο μακριά αλλά και τόσο κοντά.Σε αυτούς τους δρόμους περπατούσαν ως παιδιά οι γονείς μου ,οι προπαπουδες και οι προγιαγιάδες σου.

•Μεσοπόλεμος λοιπόν κ Ηλιου. Ελπιζω να μην είναι ένας μεσοπόλεμος αλλά ο μόνος μεσοπόλεμος.Ποιος ξέρει.Να ρωτήσουμε τον Μασκ.

SHARE
RELATED POSTS
11049464_10153794481499523_4185608025578033362_n.jpg
Ιδού ένας Πρωθυπουργός, Αλέξη, του Χρήστου Χωμενίδη
Κυριάκος Μητσοτάκης σε αποδρόμηση…, της Τζίνας Δαβιλά
Περιμένοντας τη σειρά μας;, του Μάνου Στεφανίδη

Leave Your Reply

*
This site is protected by reCAPTCHA and the Google Privacy Policy and Terms of Service apply.