Πόρτα σε ιστορίες/χρονογραφήματα/διηγήματα

Κολυμπώντας με τον Γιουνκ , του Μάνου Στεφανίδη

Spread the love

Ο Μάνος Στεφανίδης είναι Ιστορικός Τέχνης και Αναπληρωτής Καθηγητής στο Τμήμα Θεατρικών Σπουδών του ΕΚΠΑ

 

Μόνο στη Ρόδο: Αποστόλου Παύλου 50 (Ανάληψη)-Βενετοκλέων (Στάδιο ΔΙΑΓΟΡΑΣ)-Ρόδου-Λίνδου (ύψος ΙΚΑ)-Λεωφόρος Κρεμαστής – Πηγές Καλλιθέας (από Μάιο-Οκτώβριο) & catering Γάμοι-Βαπτίσεις, Συνέδρια, Εκδηλώσεις

Πρωινή βουτιά στη Ραφήνα. Υπό το βλέμμα του Βούδα. Εννοώ αυτού του παντεπόπτη, εκρηκτικού Ήλιου. Που διαθέτει κάποια δισεκατομμύρια χρόνια ακόμα για να επιδεικνύει σπάταλα τη δύναμη του.
Δίδαγμα: Πρέπει να είμαστε αληθινά ευτυχισμένοι με κάθε κόστος. Δηλαδή αληθινά αντάξιοι της βαθιάς μας μελαγχολίας. Λίγο πιο πέρα τα καμμένα καπνίζουν ακόμη και οι ψυχές ψιθυρίζουν ανήσυχες. Μη μάς ξεχνάτε. Τόση ομορφιά, τόση ησυχία αλλά και τόσος πόνος κρυμμένος κάτω από τα θεατρικά σύννεφα. Επειδή το θέατρο είναι πάντα ο τρόπος για να κρύβουμε τα δάκρυα μας πίσω από μια μάσκα γέλιου. Είναι αυτό που δεν αντιλαμβάνονται οι γελοίοι.

Το ζήτημα δηλαδή δεν είναι ότι τελειώνει κάτι. Αυτό είναι το εύκολο. Το αναπόφευκτο. Το ζήτημα είναι πως…

ΥΓ 1ο:. Ραφήνα, νωρίς το πρωί. Ένα αργοπορημένο φεγγάρι επιμένει σε μιαν ασημένια επίδειξη δύναμης κι ένας φασαριόζικος ήλιος έβαλε πρωινό καυγά με τα σύννεφα πως τάχα τού αμφισβητούν τη λάμψη. Την περασμένη Παρασκευή, θυμάστε, έβρεχε όλη μέρα. Σήμερα η βροχή περιμένει καρτερικά τη σειρά της στο βάθος του ορίζοντα. Αν όλα αυτά δεν είναι έρωτας, διερωτώμαι τι άλλο μπορεί να είναι.

Η θάλασσα γλυκιά και ζεστή σαν αγκαλιά έχει 23 βαθμούς μέσα και 18 έξω. Αργοσαλεύει κάτι στο βυθό που με ταράζει. Όσα αγνοούμε, είναι αυτά που έχουν τη μεγαλύτερη σημασία. Σκέφτομαι πως αυτή η εποχή έχει τόση γλύκα επειδή ποτέ δεν διανοήθηκε να κάνει τα όσα τρομερά πράττει το αλαζονικό καλοκαίρι. Ατιμώρητο.

Τώρα, αντιθέτως, κατευνασμός. Τώρα συμφιλίωση με τη μοίρα των πραγμάτων. Τη μοίρα μας.

Το πλοίο που φεύγει στο βάθος σαν φθινοπωρινός, διακριτικός επισκέπτης που δεν ωφελεί πια, συνοψίζει όλα τα μυστικά της ζωής. Το ταξίδι, τον χωρισμό, το πένθος, την επιστροφή. Την ανακυκλούμενη, ανακλώμενη ιστορία. Σύμφωνα με τον Jung καλύτερα να αφήνεις χωρίς μεμψιμοιρία αυτό που θέλει να φύγει ώστε να μπορέσει να έρθει αυτό που θέλει να παραμείνει.

ΥΓ 2ο: Σε είδα πάλι στον ύπνο μου. Τόσα χρόνια και δεν κουράστηκα να επιστρέφεις.

* Το άρθρο απηχεί τις απόψεις του συντάκτη του.  

The article expresses the views of the author

iPorta.gr

SHARE
RELATED POSTS
Μια γλάστρα, πολύ κακομαθημένη…, του Δημήτρη Κατσούλα
Μια ιστορία με “υπηρετικόν προσωπικόν”, του Γιώργου Σαράφογλου
Ο γάμος, του Άγγελου Σπάρταλη

Leave Your Reply

*
This site is protected by reCAPTCHA and the Google Privacy Policy and Terms of Service apply.