( Μνήμη του φίλου μου, ζωγράφου, Γιώργου Μαυροΐδη, 1912-2003, από την Λάρνακα )

Φωτογραφίες: Στο τέλος του άρθρου ο Ολλανδός εξπρεσιονιστής Kees van Dongen, 1877 – 1968, ζωγραφίζει το αιώνιο θήλυ, την Brigitte Bardot, δεκαετία του ’50. Υπενθυμίζεται ότι η ίδια έχει ποζάρει και στον Picasso με αμφιβολία όμως αποτελέσματα. Ο τελευταίος φωτογραφήθηκε μαζί της χωρίς όμως να υποκύψει όμως στη γοητεία της. Δηλαδή στο κιτς της αναπαράστασης. Εξαιρετικούς, τέλος, πίνακες του Van Dongen είδα στην Πινακοθήκη Λεβέντη, στην Λευκωσία. Υπενθυμίζω, μία συλλογή υπέρτερη εκείνης του μουσείου Γουλανδρή. Που είναι επίσης πολύ σπουδαία για τα ελληνικά δεδομένα.

Στην κεντρική εικόνα του άρθρου πίνακας του ξεχασμένου Δανιήλ Δανιήλ απ’τον Τύρναβο, 1914 – 1988, ( διαφορετικού από τον μοντερνιστή Δανιήλ Παναγόπουλο ) που υπηρέτησε ως διευθυντής στη σχολή του Πύργου, με χαρακτηριστικά παστόζικη πινελιά και φωτεινή γκάμα. Τον φωτογράφισα χτες στην αντικερί Κουρτίδης, στην Υψηλάντου. Το έργο κοστίζει μόλις 800€! Πρόκειται για ζωγραφική του Μεσοπολέμου, άγνωστη στους σημερινούς δημιουργούς. Είτε τους παραδοσιακούς είτε τους μοντερνιστές. Ούτως ή άλλως η Αθήνα είναι η μοναδική ευρωπαϊκή πρωτεύουσα που δεν μπορεί κάποιος να δει κλασική, ελληνική ζωγραφική. Ούτε διδάσκεται η ιστορία της από τις σχολές καλών τεχνών.

Το άρθρο απηχεί τις απόψεις του συντάκτη του.  

The article expresses the views of the author

iPorta.gr